#زمزمه_مادر چه سازوم که زمونه بیکسم کردطلا بودم به مانند مسم کرد طلا بودم سر دست بزرگون فلک گوشه نشین مجلسم کرد سر قبرت نشینم اشک ریزم اگر خنجر بباره برنخیزم اگه اشکم بریزه مثله بارون موتا رویت نبینم برنخیزم عزیزم خدمتت رو کم نکردم زدی تیری که شونه خم نکردم زدی تیری ازاون تیرای کاری که موند برشونه ی من یادگاری بیا مادر برایم مادر کن تو که تا ج سرهستی سروری کن نگو وقتم تومه با خزونم مثال باغبون گلپروری کن نه تن مونه نه پیراه ن بمونه مگه خاکستری از من بمونه دعا کن که نمونه چیزی از من چراغ خونمون روشن بمونه دلمتنگه چوابر هم کشیده رخم زرده چوکاه نم کشیده نبنی طالع بر گشته ی مو سرو کارم به تنهایی کشیده زدست روزگار بی حمایت به پیش کی برم داد وشکایت زجور این فلک باچشم گریون کنم منزل دگر دور از ولایت یه چن روزه غمیدیرینه دارم یه چن روزه غمی بر سینه دارم خدایا من دلی بی کینه دارم زداغش اتشی برسینه دارم ببین تهاییم را ای عزیزم الهی از کنارت بر نخیزم خودم با دست خود خاکت نمودم چه خاکی بعد تو بر سر بریزم دلم تنگ کلام دلنششینت سخنهای گهر بار وشیرینت دلم میخوابشینم باز دوباره دلم میخواد بشینم باز دوباره بپای صحبت صب وپپینت دلم میخوتد که بر گرده گذشته ببینم همدمم پیشم نشسته دمی با ...خوبم نشینم ولی افسوس گذشته بر نگرده نشد روزی که بی غم سر کنم من گلو از شهد شادی تر کنم من زبس هر سو عزا وماتمی بی نشد رخت نویی در بر کنم من بعمر خویشتن تا یاد دارم همیشه خاطری ناشاد دارم ندارم یکدم شادی بخاطر زهجرت ناله وفریاددارم الهی دشمنت را خسته بینم زدست چرخ گردونگله دارم دیگه امام رضا طاقت ندارم امام رضا امام بیقرارون دل ناشاد ما را شاد گردون خدایا نیترم طاقت بیارم عزیزم مرده ودل بیقرارم پس از تو خونمون تاریک وسرده فلک بارگرون کرده به بارم دل مو دایم اندر ماتم تو بدل پیوسته بی دردو غم تو چه پرسی که چرا قدتو بو خم خم قدم زداغ وماتم تو بیتو هرگز سرم اسلیش ایه تن ووجونم چی نی در نالش ایه وجرونت بجای اشک از چشم زمژگون شعله های اتش ایه دیه پیراهن نو نیخرم مو دیه گل سی تو باغچه نیبرم مو اگه یکدم بیاید به خوم عزیزم دیه از خوشیرین نیپرممو الف بیدم زداغت گشته ام دال امیدم در قفس روز ومه وسال اگه یک شب بیایی منزل مو زمین تا عرش اعلی میزنم بال تو گل پونه ی افکار زارم بجز یادت بسر فکری ندارم خداوندا نگهدارعزیزم باش زداغ او چو کبک کوهسارم پسینی که عزیزمون جداشد دلم لرزید و رنگم کهربا شد برفت و عمذر ما شد از غمش سر عزیزم رفت ومهمون خدا شد بدنیا مثله تو گنجی ندارم چو یار من تویی رنجی ندارم بیای م اشک ریزون بر مزارت عجب دارم که زر سنجی ندارم زبخت بد بسی فریادکردم شدم پیر وجوانی یاد کردم بفکر وذکر بابا ی نازنینم دل خود را زغم ازاد کردم چه خوبهدوستان با هم نشینیم به انید یکه داغ هم نبیینیم گلی از بوستان زندگانی دراین سیرو سفر با هم بچینیم به عالم جزعلی مشکل گشا نیست جهان را بی تولایش صفا نیست زدرگاهش کرم جو در دوعالم که مارا جز علی کس مقتدا نیست برم ازدور دنیا دور گردم چرا که مادرم رفته زدستم برم وبرنگردم در عزایت بدل میمونه داغت تا قیومت زمین واسمون ظللم م گرونه زبعد مادرم جگرم خونه دلم کرده هوای مادرم را الهی مادرم برگرده خونه مرو مادر مراتنها نذارم نگاهی کن برا ین احوال زارم مرو مادر یتیتمی رار نمیخوام فلک رحمی بکن برحال زارم غم بیمادری با که بگویم غم بی یاوری با که بگویم مگر او داغ مادر دیده باشد که شاید از دلم اگاه باشد خدایامونس غمهای من کو سه ماه روشن شبهای من کو خدایا چند گل رادادم از دست فلک شاخه گلم ببرید و بشکست تحمل کردن این داغ سخت است خزانی دیدن این باغ سخت است گل یاس و شقایق ، سرو و لاله شده کارم شب و روز آه و ناله خبرآمد عزیزان پرکشیدند به یکباره ز ماها دل بریدند ازاین دردجدایی دلغمینم کنار تربت آنها نشینم غم هجر سه یار مهربانم زده آتش به مغز استخوانم سه یار ماه پاره رفته باهم مه و مهر و ستاره رفته باهم ببین((لاطف)) ازاین غم سوگواراست ز دیده اشک بارد ، بیقرار است رفتی و تیره شد روزگارم طاقت دوریت را ندارم کم شده سایه ات از سر من خوش بود از غمت جان سپارم۲ 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

#زمزمه_مادر ختم خوانی چه سازوم که زمونه بیکسم کردطلا بودم به مانند مسم کرد طلا بودم سر دست بزرگون فلک گوشه نشین مجلسم کرد سر قبرت نشینم اشک ریزم اگر خنجر بباره برنخیزم اگه اشکم بریزه مثله بارون موتا رویت نبینم برنخیزم عزیزم خدمتت رو کم نکردم زدی تیری که شونه خم نکردم زدی تیری ازاون تیرای کاری که موند برشونه ی من یادگاری بیا مادر برایم مادر کن تو که تا ج سرهستی سروری کن نگو وقتم تومه با خزونم مثال باغبون گلپروری کن نه تن مونه نه پیراه ن بمونه مگه خاکستری از من بمونه دعا کن که نمونه چیزی از من چراغ خونمون روشن بمونه دلمتنگه چوابر هم کشیده رخم زرده چوکاه نم کشیده نبنی طالع بر گشته ی مو سرو کارم به تنهایی کشیده زدست روزگار بی حمایت به پیش کی برم داد وشکایت زجور این فلک باچشم گریون کنم منزل دگر دور از ولایت یه چن روزه غمیدیرینه دارم یه چن روزه غمی بر سینه دارم خدایا من دلی بی کینه دارم زداغش اتشی برسینه دارم ببین تهاییم را ای عزیزم الهی از کنارت بر نخیزم خودم با دست خود خاکت نمودم چه خاکی بعد تو بر سر بریزم دلم تنگ کلام دلنششینت سخنهای گهر بار وشیرینت دلم میخوابشینم باز دوباره دلم میخواد بشینم باز دوباره بپای صحبت صب وپپینت دلم میخوتد که بر گرده گذشته ببینم همدمم پیشم نشسته دمی با ...خوبم نشینم ولی افسوس گذشته بر نگرده نشد روزی که بی غم سر کنم من گلو از شهد شادی تر کنم من زبس هر سو عزا وماتمی بی نشد رخت نویی در بر کنم من بعمر خویشتن تا یاد دارم همیشه خاطری ناشاد دارم ندارم یکدم شادی بخاطر زهجرت ناله وفریاددارم الهی دشمنت را خسته بینم زدست چرخ گردونگله دارم دیگه امام رضا طاقت ندارم امام رضا امام بیقرارون دل ناشاد ما را شاد گردون خدایا نیترم طاقت بیارم عزیزم مرده ودل بیقرارم پس از تو خونمون تاریک وسرده فلک بارگرون کرده به بارم دل مو دایم اندر ماتم تو بدل پیوسته بی دردو غم تو چه پرسی که چرا قدتو بو خم خم قدم زداغ وماتم تو بیتو هرگز سرم اسلیش ایه تن ووجونم چی نی در نالش ایه وجرونت بجای اشک از چشم زمژگون شعله های اتش ایه دیه پیراهن نو نیخرم مو دیه گل سی تو باغچه نیبرم مو اگه یکدم بیاید به خوم عزیزم دیه از خوشیرین نیپرممو الف بیدم زداغت گشته ام دال امیدم در قفس روز ومه وسال اگه یک شب بیایی منزل مو زمین تا عرش اعلی میزنم بال تو گل پونه ی افکار زارم بجز یادت بسر فکری ندارم خداوندا نگهدارعزیزم باش زداغ او چو کبک کوهسارم پسینی که عزیزمون جداشد دلم لرزید و رنگم کهربا شد برفت و عمذر ما شد از غمش سر عزیزم رفت ومهمون خدا شد بدنیا مثله تو گنجی ندارم چو یار من تویی رنجی ندارم بیای م اشک ریزون بر مزارت عجب دارم که زر سنجی ندارم زبخت بد بسی فریادکردم شدم پیر وجوانی یاد کردم بفکر وذکر بابا ی نازنینم دل خود را زغم ازاد کردم چه خوبهدوستان با هم نشینیم به انید یکه داغ هم نبیینیم گلی از بوستان زندگانی دراین سیرو سفر با هم بچینیم به عالم جزعلی مشکل گشا نیست جهان را بی تولایش صفا نیست زدرگاهش کرم جو در دوعالم که مارا جز علی کس مقتدا نیست برم ازدور دنیا دور گردم چرا که مادرم رفته زدستم برم وبرنگردم در عزایت بدل میمونه داغت تا قیومت زمین واسمون ظللم م گرونه زبعد مادرم جگرم خونه دلم کرده هوای مادرم را الهی مادرم برگرده خونه مرو مادر مراتنها نذارم نگاهی کن برا ین احوال زارم مرو مادر یتیتمی رار نمیخوام فلک رحمی بکن برحال زارم غم بیمادری با که بگویم غم بی یاوری با که بگویم مگر او داغ مادر دیده باشد که شاید از دلم اگاه باشد خدایامونس غمهای من کو سه ماه روشن شبهای من کو خدایا چند گل رادادم از دست فلک شاخه گلم ببرید و بشکست تحمل کردن این داغ سخت است خزانی دیدن این باغ سخت است گل یاس و شقایق ، سرو و لاله شده کارم شب و روز آه و ناله خبرآمد عزیزان پرکشیدند به یکباره ز ماها دل بریدند ازاین دردجدایی دلغمینم کنار تربت آنها نشینم غم هجر سه یار مهربانم زده آتش به مغز استخوانم سه یار ماه پاره رفته باهم مه و مهر و ستاره رفته باهم ببین((لاطف)) ازاین غم سوگواراست ز دیده اشک بارد ، بیقرار است ای گوزل صورتی آی ننم وای یوخ سنه دهریده تای ننم وای راحت اولدی بودنیا غمینن سسلرم اینده لای لای ننم وای۲ لای لای ای غصه وغم چکن یات ای منی زار دیل اورگدن یات۲ دینده روشن گونوم شام تاره یوخدی مرگ ننه راه چاره حشرجک آغلارام بومحنده من سنی گویدوم آخر مزاره۲ لای لای ای غصه وغم چکن یات ای منی زار دیل اورگدن یات ۲ رفتی و تیره شد روزگارم طاقت دوریت را ندارم کم شده سایه ات از سر من خوش بود از غمت جان سپارم۲ لای لای ای غصه وغم چکن یات ای منی زار دیل اورگدن یات۲

#زمزمه_مادر😭 اجرای سبک: #کربلایی_سعید_صادقی @khatmkhanimajma #ترحیم_خوانی_مجمع_الذاکرین

#زمزمه_مادر ختم خوانی چه سازوم که زمونه بیکسم کردطلا بودم به مانند مسم کرد طلا بودم سر دست بزرگون فلک گوشه نشین مجلسم کرد سر قبرت نشینم اشک ریزم اگر خنجر بباره برنخیزم اگه اشکم بریزه مثله بارون موتا رویت نبینم برنخیزم عزیزم خدمتت رو کم نکردم زدی تیری که شونه خم نکردم زدی تیری ازاون تیرای کاری که موند برشونه ی من یادگاری بیا مادر برایم مادر کن تو که تا ج سرهستی سروری کن نگو وقتم تومه با خزونم مثال باغبون گلپروری کن نه تن مونه نه پیراه ن بمونه مگه خاکستری از من بمونه دعا کن که نمونه چیزی از من چراغ خونمون روشن بمونه دلمتنگه چوابر هم کشیده رخم زرده چوکاه نم کشیده نبنی طالع بر گشته ی مو سرو کارم به تنهایی کشیده زدست روزگار بی حمایت به پیش کی برم داد وشکایت زجور این فلک باچشم گریون کنم منزل دگر دور از ولایت یه چن روزه غمیدیرینه دارم یه چن روزه غمی بر سینه دارم خدایا من دلی بی کینه دارم زداغش اتشی برسینه دارم ببین تهاییم را ای عزیزم الهی از کنارت بر نخیزم خودم با دست خود خاکت نمودم چه خاکی بعد تو بر سر بریزم دلم تنگ کلام دلنششینت سخنهای گهر بار وشیرینت دلم میخوابشینم باز دوباره دلم میخواد بشینم باز دوباره بپای صحبت صب وپپینت دلم میخوتد که بر گرده گذشته ببینم همدمم پیشم نشسته دمی با ...خوبم نشینم ولی افسوس گذشته بر نگرده نشد روزی که بی غم سر کنم من گلو از شهد شادی تر کنم من زبس هر سو عزا وماتمی بی نشد رخت نویی در بر کنم من بعمر خویشتن تا یاد دارم همیشه خاطری ناشاد دارم ندارم یکدم شادی بخاطر زهجرت ناله وفریاددارم الهی دشمنت را خسته بینم زدست چرخ گردونگله دارم دیگه امام رضا طاقت ندارم امام رضا امام بیقرارون دل ناشاد ما را شاد گردون خدایا نیترم طاقت بیارم عزیزم مرده ودل بیقرارم پس از تو خونمون تاریک وسرده فلک بارگرون کرده به بارم دل مو دایم اندر ماتم تو بدل پیوسته بی دردو غم تو چه پرسی که چرا قدتو بو خم خم قدم زداغ وماتم تو بیتو هرگز سرم اسلیش ایه تن ووجونم چی نی در نالش ایه وجرونت بجای اشک از چشم زمژگون شعله های اتش ایه دیه پیراهن نو نیخرم مو دیه گل سی تو باغچه نیبرم مو اگه یکدم بیاید به خوم عزیزم دیه از خوشیرین نیپرممو الف بیدم زداغت گشته ام دال امیدم در قفس روز ومه وسال اگه یک شب بیایی منزل مو زمین تا عرش اعلی میزنم بال تو گل پونه ی افکار زارم بجز یادت بسر فکری ندارم خداوندا نگهدارعزیزم باش زداغ او چو کبک کوهسارم پسینی که عزیزمون جداشد دلم لرزید و رنگم کهربا شد برفت و عمذر ما شد از غمش سر عزیزم رفت ومهمون خدا شد بدنیا مثله تو گنجی ندارم چو یار من تویی رنجی ندارم بیای م اشک ریزون بر مزارت عجب دارم که زر سنجی ندارم زبخت بد بسی فریادکردم شدم پیر وجوانی یاد کردم بفکر وذکر بابا ی نازنینم دل خود را زغم ازاد کردم چه خوبهدوستان با هم نشینیم به انید یکه داغ هم نبیینیم گلی از بوستان زندگانی دراین سیرو سفر با هم بچینیم به عالم جزعلی مشکل گشا نیست جهان را بی تولایش صفا نیست زدرگاهش کرم جو در دوعالم که مارا جز علی کس مقتدا نیست برم ازدور دنیا دور گردم چرا که مادرم رفته زدستم برم وبرنگردم در عزایت بدل میمونه داغت تا قیومت زمین واسمون ظللم م گرونه زبعد مادرم جگرم خونه دلم کرده هوای مادرم را الهی مادرم برگرده خونه مرو مادر مراتنها نذارم نگاهی کن برا ین احوال زارم مرو مادر یتیتمی رار نمیخوام فلک رحمی بکن برحال زارم غم بیمادری با که بگویم غم بی یاوری با که بگویم مگر او داغ مادر دیده باشد که شاید از دلم اگاه باشد خدایامونس غمهای من کو سه ماه روشن شبهای من کو خدایا چند گل رادادم از دست فلک شاخه گلم ببرید و بشکست تحمل کردن این داغ سخت است خزانی دیدن این باغ سخت است گل یاس و شقایق ، سرو و لاله شده کارم شب و روز آه و ناله خبرآمد عزیزان پرکشیدند به یکباره ز ماها دل بریدند ازاین دردجدایی دلغمینم کنار تربت آنها نشینم غم هجر سه یار مهربانم زده آتش به مغز استخوانم سه یار ماه پاره رفته باهم مه و مهر و ستاره رفته باهم ببین((لاطف)) ازاین غم سوگواراست ز دیده اشک بارد ، بیقرار است ای گوزل صورتی آی ننم وای یوخ سنه دهریده تای ننم وای راحت اولدی بودنیا غمینن سسلرم اینده لای لای ننم وای۲ لای لای ای غصه وغم چکن یات ای منی زار دیل اورگدن یات۲ دینده روشن گونوم شام تاره یوخدی مرگ ننه راه چاره حشرجک آغلارام بومحنده من سنی گویدوم آخر مزاره۲ لای لای ای غصه وغم چکن یات ای منی زار دیل اورگدن یات ۲ رفتی و تیره شد روزگارم طاقت دوریت را ندارم کم شده سایه ات از سر من خوش بود از غمت جان سپارم۲ لای لای ای غصه وغم چکن یات ای منی زار دیل اورگدن یات @khatmkhanimajma