#خاطرات_امیر_عبداللهیان #پارت_نهم 🔷اولین درگیری ها آمریکا و هم پیمانانش با در نظر گرفتن این مسائل تصمیم گرفتند وضعیت سوریه را تغییر دهند. در گام نخست قرار شد شبکه های العربیه و الجزیره با فراهم کردن آتشِ تهیه و گلوله باران رسانه ای، مدیریت افکار عمومی را برعهده بگیرند. شبکه الجزیره قطر این کار را با شدت و برنامه ریزی سنگین شروع کرد. تمام رسانه های وابسته هم این کار را کردند. اما نتیجه تبلیغات این نشد که مردم دمشق در یک خیابان یا یک میدان بزرگ تجمع مستمر کنند. این برخلاف رفتاری بود که مردم دیگر کشورهای منطقه انجام داده بودند. یعنی الگوی انقلاب در مصر، تونس، یمن، لیبی، و بحرین، در پایتخت سوریه تکرار نشد. وقتی از ثمر بخش بودن این روش ناامید شدند، بلافاصله در کمتر از چند روز گروه های مسلح خارجی را به شهر مرزی #درعا وارد کردند. من آن زمان در تهران و ساختمان وزارت خارجه مشغول پیگیری تحولات منطقه بودم که به اتفاق همکارانم در وزارت خانه و سایر بخش های ذیربط نظام با مسئله مهندسی معکوس انقلاب در سوریه مواجه شدیم. همان روزها چندنفر از مقامات پارلمانی و اجرایی سوریه به ایران آمدند. آنها چند روز قبل در نماز جمعه شهر درعا، که اولین درگیری های مسلحانه ازآنجا شروع شد، شرکت داشتند. شاهدان عینی واقعه را اینطور تعریف میکردند که دونفر تروریست خارجی از قبل در مناره های مسجد مخفی شده بودند. محوطه ی داخلی و بیرونی مسجد از مردم پر بود و امام جمعه مشغول ایراد خطبه نماز که ناگهان مردم را به گلوله بستند. این نقطه آغاز درگیری ها در سوریه بود. کسانی که کار امنیتی یا مطالعات اطلاعاتی دارند، در تبیین سیر انقلاب ها میگویند: «اساسا شورش یا انقلابی که از #کنار_مرز شروع شود انقلاب نیست. علت آن را باید در آن سوی مرز جست و جو کرد و بررسی نمود که عناصری از خارج از وارد کشور شده و ناامنی ایجاد کرده اند.» نکته: در مقابل، انقلابی که از شهرهای بزرگ و پایتخت شروع میشود طبیعی و مردمی است و نشان میدهد ریشه ی تحول در درون جامعه است. نیروهای امنیتی و نظامی سوریه، با علم به اینکه تروریست ها از خارج وارد سوریه شده اند و مردم را کشته اند، فورا برای کنترل شهر درعا وارد عمل شده و برای دفاع از مردم و خودشان به سمت افراد مهاجم شلیک کرده بودند. یکی از سوالهای مهم آن روز ما این بود که چگونه به دولت سوریه کمک کنیم تا با گروه های مسلح خارجی، که در شهرها جبهه گرفته اند و مردم را سپر قرار داده اند، با روش مقابله با شورش های شهری و ابزاری مثل خودروهای آب پاش برخورد کنند. پس از درگیری درعا، آقای بشار اسد به سرعت در این زمینه دستور لازم را صادر کرد تا اگر در شهر دیگری شورشی دیده شد، برخورد نیروی انتظامی در سطح متعارف باشد. سردار سلیمانی نقش مستشاری مهمی در این موضوع داشت. نیروهای دولتی از آن پس با خودروهای آب پاش و آتش نشانی با مردم معترض رو به رو شدند؛ اما از طرف مقابل کسانی که در بین مردم نفوذ کرده بودند، با اسلحه های اتوماتیک به سمت این نیروها شلیک میکردند. به همین دلیل ممکن نبود پاسخ کسی را که گلوله شلیک میکند با آب داد! ضمن اینکه خیلی زود روشن شد این شورش از جنس شورش شهری نیست. به این ترتیب، وقایع به داخل کشور و شهرهای دیگر سوریه، از جمله دمشق کشیده شد. این شروع مهندسی معکوس بود که مثلث آمریکا، اسراییل و عربستان سعودی کلید زده بودند. «البته» کشورهای مختلف، از جمله فرانسه و انگلیس، و در سطح منطقه امارات ، قطر، و ترکیه در این مرحله نقش آفرین بودند و مخالف بشار اسد در حکومت سوریه بودند. تروریست ها و گاه حامیانشان هدف خود را کم و بیش اعلام کرده بودند. میگفتند درگیری را تا جایی ادامه میدهیم که از لبنان و سوریه تا عراق که متحد جمهوری اسلامی ایران است را نا امن کنیم. ناامنی لبنان را هم آنقدر افزایش میدهیم که حزب الله نتواند نقشی در لبنان و منطقه ایفا کند. برنامه طراحان این نقشه هم ابتدا تشدید ناامنی و سقوط نظام سیاسی سوریه و تسری ناامنی به لبنان و عراق و از آنجا به سوی جمهوری اسلامی ایران بود.