باشد قبول، رفتن من اشتباه بود اما شكستن دل من هم گناه بود گفتی رفیق و همدم تنهایی منی افسوس از رفيق، اگر نيمه‌راه بود گفتم خطاست راه تو، روزی هزار بار هر بار پاسخ تو فقط يک نگاه بود آتش زدی به جانم و گفتی ز عاشقی است آتش مگر جواب من بی‌پناه بود؟ عمری در انتظار وصال تو سوختم سهم من از انار لبت اشک و آه بود #علی‌محمد_پناهی