#تربیت_کودک خیلی این صحنه برای ما آشناست: مامان، مامان، بیا با هم بازی کنیم! 🔻معمولا مادر چی جواب می دهد؟! الان باید غذا درست کنم، بعد با هم بازی می کنیم، برو خودت چند دقیقه بازی کن تا من بیام. چند دقیقه بعد بچه برمی گردد و التماس می کند که مادرش با او بازی کند. مادر جواب می دهد: عزیزم، گفتم که اول باید این غذا را درست کنم. حالا بدو برو. منم چند دقیقه دیگه میام.همین جریان باز چند بار تکرار می شود... ♨️ ما از این ماجرا چه چیزی می فهمیم؟ آنچه بیش هر چیزی باعث می شود بچه محبت مادرش را احساس کند #توجه مادر به اوست. نه خدمت کردن به او و غذا درست کردن. این موضوع چه قدر برای او مهم است که بارها و بارها بر می گردد و درخواستش را تکرار می کند. اما ما او را مزاحم درست کردن غذا می بینیم. حتی از کوره در می رویم . عکس نیاز او را پاسخ می دهیم. یک سوال برای مادرها پیش می آيد: آیا من می توانم هم بچه ام را دوست داشته باشم و هم کار خودم را انجام بدهم؟ ✅ پاسخ یک بله ی محکم است. با چند دقیقه تاخیر در درست کردن غذا و اختصاص دادن یک وقت کوچک به او می توانید کار خود را انجام دهید. معمولا بچه ها از این امر محروم هستند و پدر و مادر ها با اشتغال هایی که دارند از آرزوی فرزند خود بی خبرند و مخزن محبتی آن ها خالی می مانند. و تعداد کمی از پدر و مادر ها می دانند که باید در چه زمانی و کجا چه کار بکنند. @kodakan_city

✍ برای بچه‌ات باغبان باش نه نجار 🔹نجار، قبل از اینکه شروع به ساختن چیزی کند، باید نقشۀ دقیق همه‌چیز را بکشد. او پیش از اینکه یک صندلی بسازد، دقیقاً می‌داند نتیجۀ کارش چه خواهد شد و اگر به اندازۀ کافی #مهارت و #تجربه داشته باشد، هیچ خطایی رخ نخواهد داد. 🔸اما باغبان چطور؟ او هم همۀ تلاشش را می‌کند، به جزئی‌ترین نشانه‌ها #توجه دارد و بهترین شرایط را برای #رشد گل‌ها و گیاهانش فراهم می‌کند. اما با وجود این، نمی‌تواند تعیین کند که درختی که کاشته یا گلی که پرورش داده، چه شکلی خواهد شد. 🔹باغبان برخلاف نجار، همیشه منتظر چیزهای پیش‌بینی‌ نشده است. یک روز صبح از #خواب بیدار می‌شود و می‌بیند درخت‌ها زودتر از چیزی که انتظار داشت شکوفه کرده‌اند. یا می‌بیند گلدان سرسبزی ناگهان پژمرده شده است. 🔸بعضی از #پدر و #مادرها می‌خواهند برای بچه‌شان نجار باشند. از همان کودکی نقشۀ راه موفقیت او را پیش خودشان کشیده‌اند: پسرم باید #دانشمند شود. دخترم باید پزشک شود! و بعد لحظه‌لحظۀ زندگی کودکشان را مثل نجارها با خط‌کش و پرگار و گونیا اندازه می‌گیرند. 🔹۴۰ دقیقه بازی، دو ساعت درس، ۲۰ دقیقه #تلویزیون و همین‌طور تا آخر. 🔸آن‌ها تحت هیچ شرایطی اجازه نمی‌دهند این برنامه به‌هم بریزد، اما نکتۀ بزرگی را فراموش کرده‌اند این است که نجارها با چوب بی‌جان کار می‌کنند، ولی بچه‌ها نهال‌های زنده‌اند. باید برای بچه‌ها باغبان بود. 🔹باید به آن‌ها توجه کنیم، شرایط رشد و بالندگی‌شان را فراهم کنیم، اما بدانیم که آن‌ها باید راه خودشان را بروند. 🔸با #بازی ، #زندگی‌کردن را بیاموزند و با شلختگی و به‌هم‌ریختگی، اهمیت #نظم و #برنامه‌ریزی را درک کنند. 💠یادمان نرود که مرغوب‌ترین میز و صندلی‌ها هم هیچ‌وقت شکوفه نخواهند داد💠 @kodakan_city