🚨 مشکل ما در "عراق" از نظریه تا روش! ⭕️ اینکه به یک باره می بینیم صحنه #عراق متحول می شود، ما را با این سوال مواجه می کند که چه مشکلی در عملکرد ما و خصوصا دستگاه‌های متولی پرونده عراق وجود داشته که با وجود تلاش های گسترده رسانه ای و نظامی و... نتوانسته ایم بر #افکار_عمومی نخبگان و جامعه عراقی حاکم بشویم که چنین تغییرات نگران کننده ای را پس از پانزده سال فعالیت شاهد هستیم!؟ ⚠️ این را هم بگویم که متاسفانه بدلایلی نخبگان نوعا از #نقد_علنی این دستگاه‌ها که تصور می شود غیر قابل نقد هستند ابا می کنند و همین باعث شده تا نه شاهد #پاسخگویی در مقابل خطاها باشیم و نه نقد نخبگان به اصلاح تدریجی رویه ها کمک کند و نوعا بعد از خراب شدن، مسائل آشکار می شوند. 💠 گرچه نگارنده با پیچیدگی های این کشور و موانع پیش روی ما، آشنایی دارد ولی معتقد است پاسخ به سوال فوق گرچه تلخ ولی اختصارا در انتخاب #استراتژی و برخی روش‌های اشتباه است. 👈 با این توضیح که تئوری ما در عراق #تسلط_سیاسی بوده است و از همین رو تمام تلاش را برای به قدرت رساندن نیروهای همسو با ایران انجام داده ایم با این تصور که مشابه آنچه در ایران رخ داده، این تسلط می تواند زمینه بازسازی #اجتماعی را نیز برای ما به ارمغان بیاورد حال آنکه عراق کشوری با زیرساخت های اجتماعی بکلی متفاوت بوده و از عوامل مهمی مانند نقش محوری امام در مدیریت بحران ها نیز خالی بوده است. 🔰 بعلاوه، عراق کشوری بود که آمریکایی ها به راحتی اجازه تسلط نیروهای همسو با ما را در آن نمی دادند لذا با خلق مسائل مختلف و بروز جنگهای داخلی، مانع تحقق #کارآمدی در اداره این کشور شدند و همین مساله نارضایتی گسترده مردم از این نیروهای همسو با #ایران را رقم زد و در واقع ما بخاطر ضعف عملکرد آنان مورد سوال مردم عراق هستیم. البته طبعا بی تجربگی و سوء اداره مدیران و ساختار اجتماعی #طائفی نیز عوامل موثری در این مساله بودند. 👈 در کنار اینها متاسفانه در رویکرد اجتماعی و روشی نیز مسائلی وجود داشته است از جمله تمرکز بیش از حد بر بدنه فصائل یا گروههای مسلحی که نوعا در جنگ با #داعش تکون یافتند. گرچه بخشی از اینان از فضای فکری انقلاب تاثیر پذیرفتند ولی عملا بخش مهمی از جامعه عراقی مورد غفلت ما واقع شده و تسلط نیروهای ذاتا امنیتی نظامی در مساله عراق هم، تحرک فرهنگی مردمی ما را کمرنگ کرده است. 💎 نکته دقیق دیگری هم وجود دارد که به نوع کار ما در کشورهایی چون عراق ربط دارد و آن اینکه با ادعای زیبای لزوم بکارگیری نیروهای #بومی از تحرک جریانات نخبگانی و مردمی واقعی ایرانی جلوگیری شده ولی نوع بکارگیری عراقی ها، #کارمندپروری و موظف سازی بوده است و این یعنی گرچه بدنه گسترده ای را بکار گرفته ایم ولی آنان نیز حقوق بگیرانی شده اند که در مساله کارایی مشکل جدی دارند! ⛔️ عدم بکارگیری همزمان متخصصان عراق شناس با تخصص های اجتماعی رسانه ای به فاصله گیری از خروجی های #موثر منجر شده، چیزی که دشمن آمریکایی با بکارگیری نیروهای متخصص- و نه همان نیروهای #نظامی در قامتی جدید! - به وضوح قوت خود را به رخ می کشد! ❇️ اینها همه وقتی تلخ تر می شود که می دانیم ما زمینه های مشترک فرهنگی مذهبی و فرصت هایی بسیار جدی در جامعه عراقی داریم و رخدادهایی چون توسعه زیارت #اربعین نیز به این ظرفیت ها افزوده است و باز هم ما در بهره برداری صحیح از آنها ناتوان بوده ایم! 📍 @komeilialireza

🚨 هفت آسیب رایج در فعالان فرهنگی! خیلی وقت است که با گروه‌های مختلف مردمی که به اسم #فعال_فرهنگی شناخته می شوند می نشینم. چند نکته برایم خیلی عجیب است که در اکثر آنان مشهود است : 1. لایه #فکری در کارشان خیلی ضعیف است یا اصلا نیست و عملگرایانه به همه چیز می نگرند حال آنکه #بینش است که جهت گیری کار را مشخص می کند و کار بدون عمق چه بسا که به تقویت تجدد یا تحجر کمک کند ولو فاعل آن نداند! 2. در بسیاری امور وارد شده اند که #شناخت کافی از آن عرصه ندارند و عجیب تر اینکه احساس نیاز به دانش بیشتر را نیز حس نمی کنند. واقعا جالب است که مدتها در کاری بوده اند ولی به ابعاد آن اصلا اشراف ندارند! این یعنی احتمالا حاکمیت نوعی #جهل_مرکب! 3. از روش‌های تحقق، اطلاع کافی ندارند و مسیر رسیدن به اهداف شان، خیلی بسیط و بدون پیچیدگی و نوآوری است. فرایندهایی که گاها بدون آنها هدفی محقق نمی شود را که اصلا نمی بینند و جزئی نگری حاکم است. 4. در مقام #تحقق عملی هم بشدت ضعف مدیریتی مشهود است. گاهی ایده ها هم خوب بوده ولی در دل کار به همین دلیل چیزی بیرون نیامده است. مساله #رشد نیروها، زمان صحیح واسپاری کار به آنها، ایجاد زمینه تجربه‌اندوزی تدریجی نیرو و... که در #رویکرد_تربیتی باید توسط مدیر مجموعه مد نظر باشد هم نوعا وجود ندارد. 5. شیوه دور هم جمع شدن که کاری سخت است را نیاموخته اند و بلافاصله پس از یک #حس_مشترک، می خواهند وارد اقدامات عملی جمعی میدانی شوند بدون آنکه به لوازم تشکیل یک #جمع_منسجم توجه داشته باشند. 6. برنامه ریزی را از ارایه ایده شروع می کنند قبل از آنکه مراحل #توصیف دقیق عرصه و تحلیل و بررسی آن و راهکارهای محتمل و از همه مهمتر نسبت آن راهکارها با #توان جمع خودشان را بسنجند! 7. کارهای بزرگ و صوري را بر کارهای کوچک ولی #موثر ترجیح می دهند! همه به دنبال همه کار هستند و کسی به دنبال محدودسازی و معین سازی اقدامات خود نیست. 📍 @komeilialireza