eitaa logo
آیت الله کمیلی
908 دنبال‌کننده
209 عکس
22 ویدیو
98 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✨﷽✨ ✍حضرت آیت الله کمیلی خراسانی (مد ظله العالی) 💥 آیات چهارم و پنجم از سوره مبارکه تین 💠 لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ «4» ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ «5». به راستی انسان را در نیکوترین اعتدال آفریدیم؛ سپس او را به پست‌ترین (مراتب)، پستی باز می‌گردانیم. 🔸 این انسان که در تقویم و قوام و شکل و قیافه از هر جهت بر تمامی موجودات و مخلوقات برتری دارد، شایستگی این را دارد که الله قرار بگیرد. حال اگر این انسان به السافلین و ، تنزّل پیدا کند و توجّه‌اش به خواسته‌های نفسانی و مادّی جلب شود، در واقع بر خلاف و سود خود گام برداشته است. 📚 دل؛ صفحه ۴۲ @komeily
✨﷽✨ 📜 ؛ تعلیقه‌ایست که به حاجی سید آقا سلمه‌الله تعالی در وقت عازم شدن او به بمبئی مرقوم فرموده است. ✨ماه کنعانی من! مسند مصر آنِ تو شد* وقت آن است که بدرود کنی زندان را.✨ 💠ليکن به شروط چندي: 1⃣آن که هر چيز را، لاسيّما [به ويژه] راحت نفس خود را از سر بيرون کرده باشي. غرضي نداشته باشي از حرکت خود، بجز اصلاح عباد و خيرخواهي مسلمين، و تحمل جفاي مخلوق؛ والا اگر مقصود مال و جاه و عزت باشد، مقصود نمي‌رسد، و به مقصد نخواهيد رسيد. اگر همواره در نظرت مجسم شد، آني از آن غافل نشدي و به حقیقت قلب گفتی: ✨ هرکه را خوابگه آخر ز دو مشتی خاک است* گو چه حاصل که بر افلاک کشی ایوان را. ✨ يمکن [امکان دارد]اين ملکه حاصل گردد. 2⃣ آن که به و کار کند. به عجله و به دو نظري نه. «فانّ العجول خود رأي تقع علي الهلکة بکثير من حيث لايشعر مهلکه» [زيرا که انسان شتابکاري که با اتکاء به انديشه خويش عمل مي‌کند، در بسياري از موارد ناآگاهانه خود را در مهلکه مي‌اندازد] که اگر تمام عقلا جمع شوند، نتوانند او را خلاص کنند،‌ «وهو واضح» [و اين روشن است]. 3⃣ اينکه بايد را تحت قوه عاقله کشيده باشد، تا غضب بي محل [بي جا] از او صادر نشود، «ضرورة انّ غبار الغضب يستروجه العقل و يعميه، يتحجب عن الحق بمراحل شتّي» [قطعاً غبار خشم بر روي عقل پرده مي‌افکند و آن را کور مي‌گرداند، و در نتيجه حجاب‌هاي فراواني ميان او و حق قرار خواهد گرفت] و لذا بايد در آن حال متعرض کسي نشود، ‌ولو به موعظه و حق گويي، تا قوه غضب ساکن گردد. 4⃣ اينکه بايد الاسرار [رازپوش] باشد، سرّ خود را پنهان دارد. و مراد از «سرّ» آن مطلبي است که طايفه‌اي آن را ندانند، که اگر به آنها القاء کني، يا لغو باشد، يا باعث فساد عقيده آنها گردد،‌ ولو بالمآل [اگر چه نه مستقيماً بلکه با واسطه به آن بينجامد] و اين به حسب اشخاص و بلاد متفاوت است. 5⃣ ‌اينکه هيچ آني خود را و ناصح ، بلکه او را متهم و خائن بداند، لاسّيما [به ويژه] اگر ديد در مطلبي خيلي دارد، بداند که غرض در بين هست، ‌اغفال گردد. 6⃣ او بايد و ترتيب داشته باشد. هر چيز را وقتي قرار دهد، تا مجال خلوت با نفس و خودپردازي را از دست ندهد. طوري باشد که نداشته باشد. هر چيز را در محل خود بجا آورد. هر چه هر وقت شد نکند، [که] مفسده زياد دارد. 7⃣ ‌اينکه در هيچ امري به حول و قوه [خود] نباشد، «بل يکون في جميع الاحوال متّکلاً علي صانعه و خالقه جلّ شأنه» [بلکه در تمامي احوال بر آفريننده خويش اعتماد و تکيه نمايد]. 📕 المتقین؛ آيت‌الله شیخ محمد بهاري همداني 🆔 @komeily
✨﷽✨ ✍ حضرت آیت الله «حفظه الله» 🔴 پرسش: در روایات آمده که ، اقبال و ادبار دارد و در نباید به نفس وارد کرد و وقتی عبادت نیست به نفس نباید تحمیل کرد. وظیفه ما در وقتی که حال عبادت مستحبی نداریم چیست؟ حالتی که نه حال عبادت هست و نه می‌‌توان نفس را به خودش واگذار کرد. چون انسان احساس می‌کند با به حال خود گذاشتن آن، سرکش‌تر می‌شود. ✅ پاسخ: و قلب مقطعی است و طولانی مدت نیست. (شش ماه یا یک سال طول نمی‌کشد) و زود تمام می‌شود. شما می‌توانید در همان حال ادبار قلب از کمیت افعال کم کنید و به کیفیت اعمال مثل (برای تمامی اعمال مباح و واجب توجه و قصد، خداوند باشد) و کیفیت بپردازید و بجای کل دعا یا کل سوره قران به یک خط اکتفا کرده و در مورد آن تفکر کنید. این حالت ادبار در طولانی مدت نشان‌دهنده تنبلی نفس است و باید به خلاف آن عمل کرد. 🆔 @komeily
✨﷽✨ ✍ ملّا عبدالله بن قطب یحیی 💠 بر دو قسم است:👇 1⃣ یکی به 2⃣ خاموشی دوم خاموشی است از حدیث با قلب، ▪️نفس هرگاه که دل را فارغ یافت چون محبّی که مجال سخن با محبوب را بیابد، با دل در سخن می‌آید و از هر گونه حکایات گذشته و آینده معروض دل می‌دارد، ▫️دل چون به اِستماع سخنان او مشغول است از اِستماع سخنان غیب و قبول الهامات محروم می‌ماند، چنانچه نور آفتاب پیوسته متناثر است، ▪️اگر زمینی روشن نمی‌شود برای حجابی است، ▫️همچنین خطاب از غیب پیوسته متنزّل است امّا غوغای نفس نمی‌گذارد که آن سخنان به رسد... 📘 🆔 @komeily
✨﷽✨ ✍ حضرت آیت الله «حفظه الله» 💠 عاشق باید همیشه در سوز و گداز باشد ✨«واین الصفا؟ هیهات من عیش عاشق و جنة عدن بالمکاره حفتی؛ آسودگی از زندگانی عاشق بسي دور است و بهشت جاويدان را سختی‌ها و ناخوشی‌ها در برگرفته است.» ⬅️ رفتن به که همانند رفتن به نیست! افرادی که در این دنیا برده‌اند به جهنم می‌روند. یعنی نفسشان از افعال حرام و گناه لذت برده است و جهنم را با لذت‌های دنیوی عوض کرده‌اند. یعنی گفته‌اند ما در این دنیا لذت‌ها را می‌خواهیم حالا اگر فردا هم جهنم رفتیم که رفتیم. ◽️پس جهنم با لذت بدست می‌آید. ولی آیا بهشت نیز این‌گونه است؟ یا این‌که بهشت خدا را باید با یعنی با چیزهایی که برخلاف است بدست بیاوری. ◾️هر نفسی انجام واجبات، مستحبات و فرایض دینی را نمی‌پسندد. بلکه می‌خواهد خود را آزاد بگذارد و خود را در دینی مقید نکند. ◽️بنابراین را همین‌طوری نمی‌دهند؛ شهید بهشتی جمله‌ای دارد که: «بهشت را به بهاء می‌دهند نه به بهانه»؛ برای رفتن به بهشت باید خیلی بها بپردازی باید خیلی بکشیم؛ بی‌بها که نمی شود. ◾️اگر بهشت خدا این‌طور است پس الهی چطور است؟ خدا چطور است؟ رسیدن به خود چطور است؟ آیا می‌شود آن را به آسانی بدست آورد؟ نمی‌شود! ◽️می‌فرماید: «این الصفا»، کجا راحتی و آرامش هست؟! ◾️«من عیش عاشق»؛ از یک زندگی عاشقانه! عاشق باید همیشه در سوز و گداز باشد. کجا می‌شود آرامش باشد؟! بلکه باید تماماً در رنج، سوز و گداز باشد. ◽️«و جنة عدن بمکاره حفتی»؛ وقتی بهشت خدا این‌طور باشد پس که از آن بالاتر است نیز باید همین‌طور باشد. 🎙فایل صوتی شرح کبری؛ 🆔 @komeily