#ارسالی_مخاطب ✨ارسالی مخاطب عزیز 🔺قلمتان پربرکت و همواره نویسا. ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

نوشتن همچون سفری درون قلب و روح است، سفری که تو را به ژرفای وجودت می‌برد و نخی نامرئی از احساسات و اندیشه‌ها میان تو و دیگران می‌تنَد. این پیوند، تو را به راهروهای ناشناخته‌ای از دانش و بینش می‌کشاند، جایی که معناها زاده می‌شوند و دریچه‌های تازه‌ای از فهم به رویت باز می‌شود. #انگیزشی ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

❄️ مینی دوره داستان‌نویسی به روش دانه‌برفی؛ 📖 قسمت ۵ در این قسمت، با پنجمین مرحله از روش دانه‌برفی، یعنی شخصیت پردازی آشنا می‌شویم. 🌱حتماً تمرین‌هاتون رو برای ما هم بفرستید👇🏻 🆔 @DabirKtbsefid #دانه_برفی #دوره_آموزشی ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

❄️فایل متنی قسمت پنجم مینی دوره روش دانه‌برفی👆🏻 ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

اگه علاقه‌مند هستی کتابت رو چاپ کنی یا دوست داری در دوره‌های نویسندگی شرکت کنی، همین الآن این فرم رو پر کن. ( با پر کردن فرم، هم یک دوره رایگان هدیه می‌گیری و هم در صورت تأیید، کتابت چاپ می‌شه.)🤩 https://panel.metriq.ir/questionnaire/224582ef-1db1-4d74-9fc2-8668487b225a/answer-page

♦️داستانک یا داستان مینی‌مال چیست؟ #قسمت ۲۶ 🌀شگردهای داستانک‌نویسی ۶. استفاده از واژه‌ها، جمله‌ها و بندهای کوتاه 🔺نویسندگان داستانک برای کم کردن حجم داستان در کاربرد زبان دقت ویژه دارند. آنان در انتخاب واژگان وسواس نشان می‌دهند. از نظر آنان، گاه یک کلمه می‌تواند به اندازه یک جمله یا یک بند حرف داشته باشد. سوزان وگا، یکی از کمینه‌گرایان معاصر، می‌گوید:«امروز می‌کوشم با زبان مثل یک تکه‌چوب برخورد کنم. آن‌قدر آن را پیرایش می‌کنم تا مطمئن شوم که در آن نشانی از تَرَک‌ها، برجستگی‌ها و زوائد، باقی نمانده است. من زبان را به موجزترین شکل ممکن درمی‌آورم.» کمینه‌گرایان از به‌کار بردن کلمات پرتجمّل پرهیز می‌کنند. از نظر آنان واژه‌ها در داستان باید روشن، صریح و قابل هضم باشند. آنان تا جایی که ممکن است از به‌کار بردن قید و صفت خودداری می‌کنند، و به همین سبب، طول جملات داستان‌های آنان نیز بسیار کوتاه است؛ حتا پاراگراف‌های متن آنان نیز کوتاه و جمع‌وجور است. ✍🏻میترا جاجرمی #آموزشی #مینیمال_نویسی ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

#تمرین ۶۱ #ارسالی_مخاطب یه روز نیمه ابری بهاری که سراسر دشت پراز گل های رنگارنگ وقشنگ بود، موش کوچولوی قصه ی ما که اسمش گوش پاپیونی بود،هیچ دوستی نداشت و به تنهایی سرگرم بازی و دویدن بود که ناگهان دمِ بلندش به یه سبد گیرکرد. به سختی دمش رو از زیر سبد که یه تخم بزرگ داخلش بود بیرون آورد. با خودش گفت یعنی این تخم به این بزرگی داخلش چه جوجه ای هست واصلا چرا تک وتنها اینجا زیرنور آفتاب گذاشته شده. بادقت به اطرافش نگاه کرد هیچ کس نبود. می خواست تخم طلایی رو تنها بذاره وبره اما نگران بود که مبادا تخم بشکنه وبه جوجه آسیبی برسه. مدتی اونجا منتظر نشست با خودش گفت همین جا میمونم تا جوجه بیرون بیاد واورا به خانواده اش تحویل بدهم. وباهم دوست بشویم.مدتی اونجا نشست، ولی یادش اومد که مادرش گفته بود که زودتر برگرده تا لانه شون رو مرتب کنند، ممکنه مادرش نگران بشه. یه طناب پیدا کرد وبه سبد بست وشروع به کشیدن آن کرد. با وجود اینکه خیلی خسته شده بود، سبد رو با تلاش بیشتر می کشانید تا اینکه به نزدیک لانه رسید. خیلی خسته بود وهمان جا خوابش برد. خواب دید که یه جوجه ی رنگی زیبا از تخم بیرون اومده وباهم بازی می کنند چیزی نگذشت که جوجه کوچولو به دنیا آمد. ✍🏻گ. روستا. 🤩سپاس بابت انجام تمرین‌؛ ان شاءالله موفق باشید و قلمتان پربرکت.🌷 ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

#تحلیل_کتاب 🌀تحلیلِ کتابِ «کوکو و پوپو» داستان زایش شکوهمند زبان قسمت نوزدهم بدین ترتیب «سفر قهرمانی» کوکو و پوپو و جدایی‌شان از درخت زبان گنجشک آغاز می‌شود. آغازی که لازمه رشد و رسش زبانی آنها است. در این مسیر با مرغابی‌هایی که «کواک کواک!» می‌کنند و با کبک‌هایی که «لاب لاب لاب!» می‌کنند هم کلام می‌شوند، بی آنکه از معنای کلام آن‌ها سر در بیاورند. در این پاره از داستان نیز آن‌ها نه با جمله که با آواها روبرو هستند. این موقعیت داستانی نیز با يكى از كاركردهاى اثر یعنی مرحله‌ی بیداری آوایی Phonological awareness متناسب است. بیداری آوایی بخشی از رشد زبانی کودک است. یعنی « توانایی کودک در شناسایی آواها و پیوند آواها با نویسه‌ها و این که چگونه در ترکیب با هم واژه‌ها را می‌سازند.» و «بیداری آوایی یعنی کودک آواها را بشناسد و به آواهایی که پیرامونش می‌شنود حساس شده و بتواند تفاوت آواها را مانند بلندی و کوتاهی، کشیدگی، بم یا زیر بودن، آهنگ و ریتم و… از هم تمیز دهد.» کوکو و پوپو به سرزمین «بابانگ» می‌رسند. سرزمینی که همه زبان‌های جانوران و پانوران از آنجا ریشه می‌گیرد. «بابانگ» سرزمین «واکوها» است. واکو تغییر یافته واک به معنای حروف نوشتاری یا نویسه‌ها است. حضور واک‌ها در داستان با نام واکوها و شخصیت پردازی آنها یکی از محورهای زیبایی شناختی این اثر است. شخصیت‌پردازی با یک فضاسازی آغاز می‌شود: «هر چه کوکو و پوپو به این سرزمین نزدیک می‌شدند آواهای پانورانی به نام واکوها را روشن‌تر می‌شنیدند.» 🖇️ادامه دارد... ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

#تمرین ۶۱ #ارسالی_مخاطب وول و تخم ناشناس روزی بود و روزگاری. وول موشی بود که تپل با دم قلمبه و گوش دایره ای بود. وول خیلی کنجکاو درباره ی هر چیز بود. مثلا این که چرا تخم مرغک خانم شل و چرا زمین کوه دارد و خیلی چیز دیگه! یک روز وول از مامانش اجازه گرفت تا به بازی بره. وول داشت توپ بازی می‌کرد که یک دفعه توپ شوت کرد و رفت لایه بوته ها. وول رفت تا به توپ رسید. اما توپ بیضی شده بود. وول با تعجب رفت خانه در راه توپ خودش رو دید. از تعجب دهنش باز ماند. ان هم برداشت و دوید در خانه و آن رو به مامانش نشان داد. مادر گفت :عزیزم این تخم است و این توپ است. وول گفت ممنون مامان و دوید در اتاقش و چند نقاشی از تخم کشید و به دیوار محله چسباند. فردای آن روز مرغک خانم آمد در خانه ی وول و گفت تخم من در خانه ی شماست؟ وول که شاد و خندان بود دوان دوان تخم را آورد و به مرغک خانم داد. تمام شد. ✍🏻علی قالب تراش 🤩سپاس بابت انجام تمرین‌؛ ان شاءالله موفق باشید و قلمتان پربرکت.🌷 ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

#تمرین ۶۱ #ارسالی_مخاطب در یک روز آفتابی و زیبا، در دل یک دشت سرسبز و پر از گل‌های رنگارنگ، یک موش کوچک نشسته بود. چهره‌اش پر از غم و ناراحتی بود. موش با چشمان بزرگ و معصومش به دور و برش نگاه می‌کرد. در کنار او، یک تخم‌مرغ سفید و درخشان قرار داشت که به نظر می‌رسید تنها و بی‌کس است. گل‌ها با رنگ‌های شاداب و خوشبو در اطراف موش و تخم‌مرغ می‌رقصیدند و نسیم ملایمی در هوا جریان داشت. آسمان آبی و صاف بود و خورشید با نور طلایی‌اش همه جا را روشن کرده بود. اما هیچ‌کدام از این زیبایی‌ها نتوانسته بودند غم درون موش را کم کنند. موش به تخم‌مرغ نگاه می‌کرد و در دلش احساس تنهایی می‌کرد. او نمی‌دانست چرا این تخم‌مرغ در اینجا تنها مانده است. شاید کسی آن را جا گذاشته بود یا شاید تخم‌مرغ به دنبال کسی می‌گشت. موش تصمیم گرفت که به تخم‌مرغ نزدیک‌تر شود و با او صحبت کند. موش با صدای نرم و ملایمی گفت:«سلام، تخم‌مرغ! چرا اینجا تنها نشسته‌ای؟» تخم‌مرغ در سکوت باقی ماند و هیچ پاسخی نداد. موش احساس کرد که شاید تخم‌مرغ هم مانند او غمگین است. او به یاد آورد که همیشه در زندگی‌اش دوستانی داشته که در کنارشان خوشحال بوده است. حالا که تنها بود، احساس می‌کرد که هیچ چیز نمی‌تواند او را شاد کند. موش تصمیم گرفت که به تخم‌مرغ کمک کند. شاید اگر او را به خانه‌اش ببرد، بتوانند با هم خوشحال‌تر شوند. موش به آرامی تخم‌مرغ را برداشت و با احتیاط به سمت خانه‌اش حرکت کرد. در دلش امید داشت که با دوستی و محبت، می‌تواند غم را از چهره‌اش پاک کند. او می‌دانست که حتی در سخت‌ترین لحظات، دوستی و محبت می‌تواند همه چیز را تغییر دهد. در نهایت، موش و تخم‌مرغ به خانه‌اش رسیدند. او تصمیم گرفت که از تخم‌مرغ مراقبت کند و به او محبت کند. شاید روزی تخم‌مرغ هم به او لبخند بزند و غم را از چهره‌اش دور کند. در آن دشت زیبا، با گل‌ها و آسمان آبی، دوستی جدیدی شکل می‌گرفت که می‌توانست زندگی هر دوی آنها را تغییر دهد. ✍🏻ریحانه صیادی 🤩سپاس بابت انجام تمرین‌؛ ان شاءالله موفق باشید و قلمتان پربرکت.🌷 ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

#درست_بنویسیم تهدید/تحدید این دو کلمه را نباید با هم اشتباه کرد. تهدید به معنای «ترساندن، بیم دادن» است: «شمشیر بر کشید و او را تهدید به مرگ کرد.» اما تحدید یعنی «حدّ و مرز جایی را مشخّص کردن» و بیشتر در اصطلاح تحدید حدود به کار می‌رود، یعنی «تعیین کردن مرزهای سرزمینی» غلط ننویسیم | ابوالحسن نجفی ❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid

#نقد_داستان سلام و نور 🔹داستانک شما را خواندم.ذهن خلاقی دارید! 🔹تصاویر خوبی داشتید. اما: 🔸بهتر بود لابلای عشق روباه به لاله، اتفاقات و صحنه‌های بیشتر و جذاب‌تر و خلاقانه‌تری می‌آوردید. 🔸پایان داستان را با یک ضربه تمام کنید! 🔸داستان را ویرایش کنید و علائم نگارشی را به اندازه به کار بگیرید. ✅موفق باشید ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid