. #‌اگر_‌طلبه_‌ای_‌بخوان↓ «تمام شدن غم‌انگیز است؛کسانی که به توصیه‌ی کسی راهی حوزه علمیه شدند تا درس بخوانند و منتظر روزی باشند که بالاخره مثل رشته‌های دیگر به‌ اصطلاح فارغ‌التحصیل شوند،گمان نکنم هدف اصیل حوزه رو درک کرده باشند.گاهی به خودم می‌گویم:اساساً من چه کسی هستم که بخواهم راجع‌ به رویه‌ ‌ی برخی طلبه ها اظهار نظر کنم اما جوشش حرف‌های کهنه ام اجازه بی‌تفاوتی را به من نمی‌دهد.در زبان انگلیسی، برای پایان مقطع تحصیلی، از واژه Graduate استفاده می کنند از ریشه ی Grad به معنای «پله» و «گام».پایان مقطع تحصیلی به معنای یک گام به پیش یا حرکت به یک پله ی بالاتر است.ولی ما از کلمه ی فارغ استفاده میکنیم گویا از همان سال های اول بار سنگینی را با خودمان حمل کرده بودیم وسرانجام زمان فراغ رسیده است،‌ولی خدا نکند که تمام شود بی آنکه زبان شهید صدر را نتوانی ترجمه کنی،بی آنکه منطق مظفر را نتوانی شرح بدهی وصرف ونحو را به اندازه ی فهمِ آیات قرآن نتوانی درک کنی ودر کنار این ها که جزئی از حوزه اند وتمام حوزه نخواهند بود،چقدر تلاش کردی که تعالیم وآموزه های اسلام را به دیگران انتقال بدهی؟چقدر در راه پیاده کردن دستورات خدا در جامعه،‌خون دل خوردی؟‌چقدر ایستادگی کردی ومثل آرمان علی وردی کم نیاوردی؟‌..اخیراً چقدر آسان شده است تمام شدن این چند سال ومدرک گرفتن وتمام شدن ماجرا بدون اینکه خودت را محاسبه کنی که چقدر روحت به فضای حقیقی حوزه آغشته شده است؟خدا نکند آدمی باشیم که با هدفِ موجه وارد حوزه شویم اما آخر راه هیچ چیز دیگری جز عنوانِ طلبگی دستگیرمان نمی شود در حالیکه از اصول آن بهره ای نبردیم.به هرحال از قدیم گفته اند:‌طلبگی فارغ التحصیلی ندارد وتا برقراری دولت موعود تو ناخدایِ کشتی هایی هستی که باید به دست صاحبش برسد.» #حرف:‌میم.مالک .