امروزِ خدا می‌تواند، سال‌روز مادر شدن یک زن باشد. برای زنی که یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایش هنگام ازدواج با یک جانباز نخاعی، بچه‌دار شدن یا نشدن بود، امروز روز تذکر لطف خاص خداست. #ناباروری متاسفانه چنان شایع شده و اهمیت و ضرورت #فرزندآوری چنان است که بخواهم درباره این موضوع با همراهانم صحبت کنم. اکثریت قاطع جانبازان نخاعی و بخشی از جانبازان عزیز دیگر، به دلیل عوارض مجروحیت جنگ، برای بچه‌دار شدن باید مسیری طولانی و گاه تلخ و پرماجرا طی می‌کردند. گاهی که از خاطرات آن روزها به مناسبتی برای کسی تعریف می‌کنم تعجب می‌کنند مگر می‌شود؟! بله! شده است. در سال‌های پس از جنگ تا دهه هشتاد، جانبازان در #بیمارستان_یاسر و سپس؛ #کلینیک_کوثر_تهران، خاطرات بسیار عجیبی از روند این درمان دارند‌. سختی و اضطراب خاص درمان ناباروری در کنار سفرهای مکرر از شهرستانهای مختلف به تهران، و تلخی برخورد برخی‌ کارمندان بنیاد و کادر درمان چنان بود که برخی عزیزان جانباز برای همیشه قید ادامه درمان ناباروری را زدند و هرگز لذت فرزند را نچشیدند😔 البته که خدای مهربان همیشه هوای جانبازان بی‌ادعای راهش را دارد و هرگز تنهایشان نمی‌گذارد اما قطعا کسانی که با رفتار خود، مشکلات را بیشتر کردند، روزی باید به خداوند پاسخ دهند. نمیدانم کی نوبت نوشتن از خودمان، جانبازان نخاعی و همسران‌شان، خواهدرسیداما مدتهاست می‌خواهم به عنوان زنی که مسیر دشوار #درمان_ناباروری را طی کرد، به آنانی که در آغاز راهند بگویم:شک‌نکنید به همه سختی‌هایش‌می‌ارزد. کاش قوی‌تر بودم و به موقع و دوباره این راه را می‌رفتم. https://eitaa.com/lashkarekhoban