🔆 انسان در نتیجه تقرب به خداوند - که تقرب به خداوند در نتیجه عبودیت و اخلاص و خود را فراموش کردن و تذلل در نزد پروردگار و اطاعت محض در برابر پروردگار [حاصل می‌شود] - می‌رسد به این مرحله که درعین اینکه بدنش نیازمند به روح است، روحش از بدنش بی‌نیاز می‌شود. ما الآن، هم روحمان نیازمند به بدنمان است، هم بدنمان نیازمند به روحمان. الآن اگر آن روح و قوه حیات ما نباشد این بدن ما زنده نیست؛ اگر هم این بدن ما نباشد این روح ما در اینجا کاری از او ساخته نیست. اما آیا همه انسانها همین جورند؟ انسانهایی در نتیجه تقرب به خدا و عبودیت پروردگار، می‌رسند به این حد که روحشان از بدنشان بی‌نیاز می‌شود، یعنی این قدرت را پیدا می‌کنند که به اصطلاح روح را از این بدن تخلیه کنند (البته در اینجا تخلیه به معنی مردن نیست)، یعنی استقلال روح را در مقابل بدن حفظ می‌کنند. 📌 در زمان خودمان، هستند چنین اشخاصی که قدرت دارند تخلیه کنند، یعنی روح را از بدن منفک کنند به طوری که خودش را مسلط بر این بدن می‌بیند. بدنِ خودش را می‌بیند که در اینجا مثلاً مشغول عبادت است و خودش در جای دیگر سیر می‌کند، افق وسیعتری را دارد می‌بیند. 📗 استاد مطهری، آزادی معنوی، ص۶۷

✴️ اعتدال در همه ی کارها 👤 امام علی (ع) فرمودند: ◀️ راست و چپ (افراط و تفریط)، گمراهی است. راه درست، راه میانه است که قرآن و آثار نبوّت نیز براساس راه میانه آمده است. 📚 الکافی، ج8، ص67.

🔆 اگر ما پذیرفتیم خدایی داریم که خالق ماست، خالق جسم ما و خالق روح ما؛ و پذیرفتیم که این خالق، مالک و مدبر ماست، یعنی رب ماست و هدایت ما را خودش بر عهده گرفته‌است، آن‌گاه دو اتّفاق می‌افتد: 🔹اوّل این‌که نمی‌توانیم به علوم انسانی غیر وحیانی برای تربیت خودمان اعتماد کنیم. 🔸اتّفاق دوم هم این‌که این اعتقاد باعث می‌شود برای به دست آوردن راه تربیت برویم سراغ وحی. اصلاً باور به این صفات، یکی از ارکان اصلی اعتقاد ما به امکان تولید علم است. 🔅خالق، رب و هادی فقط یکی است، من به جز او نه خالقی دارم، نه ربی و نه هادی. هر کسی هم ادّعای هدایت کرد، باید اثبات کند که با این هادی، با این رب و با این خالق ارتباط دارد. اگر نتوانست اثبات کند، من نمی‌توانم هدایت او را بپذیرم. 📌 پس حواسمان باشد اعتقاد به خالقیت و ربوبیت و هدایت وقتی ما را به این اعتقاد می‌رساند که تنها خالق و تنها رب و تنها هادی را خدا بدانیم. این اعتقاد، انگیزه‌ای در ما تولید می‌کند که مسیر تربیت و هدایت را تنها از راه وحی به دست بیاوریم؛ اگر هم چیزی به صورت مستقیم به مفاهیم وحیانی متّصل نمی‌شود، باید وحی آن را تأیید کند. 📝 حجت الاسلام عباسی ولدی #مبانی_تربیت‌_اسلامی #علوم_انسانی_اسلامی

🔷 تجربه نشان داده است، آنجا که دین از اخلاق جدا شده، اخلاق خیلی عقب‌مانده. 🔶 هیچ یک از مکاتب اخلاقی غیردینی در کار خود موفقیت نیافته‌اند. قدر مسلم این است که دین لااقل به‌عنوان یک پشتوانه برای اخلاق بشر ضروری است. 🔷 به هر نسبت که دین و ایمان ضعیف گردیده عملاً دیده شده است که اخلاق بشر پائین آمده. این است که برای ایمان – لااقل به‌عنوان پشتوانه برای اخلاق اگر نگوییم تنها ضامن اجرای آن – باید ارزش فوق‌العاده قائل شویم. 📗شهید مطهری، کتاب تعلیم و تربیت در اسلام

﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ به معنای مجاز بودن اباحی گری نیست / شکر نعمت انسان را بالا می برد آیت الله جوادی آملی حفظه الله در شرح حکمت 134 و 135 نهج البلاغه : 🔸 حضرت امیر فرمود خدا چهار راه را گذاشته برای چهار خیر. فرمود اگر مشکل بیماری دارید یا مشکل دیگری دارید #دعا یک راهی است. دعا را فراموش نکنید. خود #دعا_وسیله_ساز است. هم عقل را هدایت می کند که سبب سازی کند. هم دیگران را راهنمایی می کنند که سبب سوزی نکنند... . 🔸 #شکر_نعمت، خود انسان را بالا می برد! در سوره مبارکه «هود» آمده است که ﴿لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزیدَنَّكُمْ﴾، نه «لأزیدنّ نعمتکم»! یعنی خودتان را بالا می آورم. عقل به شما می دهم. علم به شما می دهم. گوهر هستی شما با دعا بالا می آید. فرمود: ﴿لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزیدَنَّكُمْ﴾ اصلاً شما را بفهم میکنم. یک آدم بفهم بالا آمده است. آدم بفهم نه بیراهه می رود نه راه کسی را می بندد. تولید می کند، تقسیم می کند، تواضع دارد، بیکار نمی نشیند، در درجه اول #تولید_علم، اگر نشد، تولید مال می کند. 🔸 این آیه ﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ نه در صدد مسئله فقهی است و نه در صدد مسئله اخلاقی. فقط در صدد مسئله کلامی است. بیان این علوم سه گانه این است که در فقه وقتی گفته می شود که مختاری بین این و آن، حالا یا واجب تخییری است، یا دو تا راه مباح است؛ در مسائل اخلاقی هم از نظر تربیت بعضی ها راه خاص دارند می گویند یا از این راه و با فلان عبادت خود را به کمال برسانید یا از آن راه و با فلان عبادت؛ اینها تخییر است. اما این ﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ معاذالله در صدد بیان این نیست می خواهی قبول بکنی یا می خواهی نکنی فرق نمی کند. در صدد تخییر بین دو امر و اباحه دو امر نیست. این که می شود #اباحه_گری! و این آیه به معنای اباحه گری نیست... . 🔸 این آیه نورانی می خواهد بگوید نه جبر در عالم هست که مستحیل است، نه دقیق تر و عریق تر و عمیق تر از آن تفویض در کار است. ﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ فشاری در عالم نیست. یا راه جهنم، یا راه بهشت. یا قبول یا نکول. یا ایمان و یا کفر. در هر دو حال، مختار است. نه اباحه گری است. اگر این گونه معنا کنیم که می خواهی این راه را بروی، می خواهی آن راه را بروی هر دو حلال است، این که می شود اباحه گری! لذا #امر_به_معروف سرجایش محفوظ است، تهدید سر جایش محفوظ است، البته امر به معروف مراتب چهارگانه دارد اول و دوم برای مردم است، سوم و چهارم برای حکومت است. اینجور نیست که هر کسی آزاد باشد هر کاری را بخواهد انجام بدهد. #دعا #شکر_نعمت #اباحه_گری #درس_اخلاق

ادب عیادت یكی از دوستداران امام صادق(سلام الله علیه) می‌ گوید: فردی از دوستان آن حضرت بیمار شد و ما چند نفر از دوستان امام(سلام الله علیه) به عیادت او رفتیم. در راه با امام روبه‌رو شدیم. فرمود: به كجا می ‌روید؟ گفتیم: قصد داریم از فلانی عیادت كنیم. فرمود: بایستید. ما ایستادیم. فرمود: آیا با یكی از شما سیب یا به یا ترنج [نوعی لیمو] یا كمی از عطر و یا قطعه ‌ای از چوب عود برای بخور هست؟ گفتیم: از این‌ها چیزی همراه نداریم. فرمود: مگر نمی ‌دانید كه بیمار با دریافت هدیه، آرامش می ‌یابد؟ مَرِضَ بَعْضُ مَوَالِیهِ، فَخَرَجْنَا إِلَیهِ نَعُودُهُ وَ نَحْنُ عِدَّةٌ مِنْ مَوَالِى جَعْفَرٍ، فَاسْتَقْبَلَنَا جَعْفَرٌ "سلام الله علیه" فِى بَعْضِ الطَّرِیقِ، فَقَالَ لَنَا: أَینَ تُرِیدُونَ؟ فَقُلْنَا: نُرِیدُ فُلاناً نَعُودُهُ، فَقَالَ لَنَا: قِفُوا فَوَقَفْنَا، فَقَالَ: مَعَ أَحَدِكُمْ تُفَّاحَةٌ أَوْ سَفَرْجَلَةٌ أَوْ أُتْرُجَّةٌ أَوْ لُعْقَةٌ مِنْ طِیبٍ أَوْ قِطْعَةٌ مِنْ عُودِ بَخُورٍ؟ فَقُلْنَا: مَا مَعَنَا شَىْ‏ءٌ مِنْ هَذَا، فَقَالَ: أَ مَا تَعْلَمُونَ أَنَّ الْمَرِیضَ یسْتَرِیحُ إِلَی كُلِّ مَا أُدْخِلَ بِهِ عَلَیهِ؟ 📚 الكافى، ج۳، ص۱۱۸ 📚 مفاتیح الحیاة ص ۳۶۹ #ادب_عیادت #نکته_تربیتی

☀️ بازخوانی به مناسبت ایام زیارت مخصوص حضرت رضا علیه‌السلام 👈 معرّفی ائمّه (علیهم السّلام) به دنیا؛ وظیفه‌ی بزرگ ما 🔹️بازنشر بیانات اخیر رهبر انقلاب در دیدار اعضای هیئت علمی پنجمین کنگره‌ی جهانی حضرت رضا(علیه السّلام) به مناسبت ۲۳ ذی‌القعده ایام زیارت مخصوص امام رئوف 💻 Farsi.Khamenei.ir

🔊 دوره آموزشی تربیت نوجوانان 👤#حجت_الاسلام_تراشیون 📚موضوع:#تربیت_فرزند 🔹قسمت شانزدهم 🔻موارد مطرح شده: ▫️نشانه های عدم سلامت روان ▫️انواع وسواس ▫️ارتباط فطرت با سلامت روان ▫️خشم اختیاری فقط برای خدا

نماز یکشنبه‌های ماه ذی‌القعده @lslam12

🔆 شما اگر خواستید در جامعه، عبودیت رواج پیدا کند و انگیزه برای عبودیت در میان مردم زیاد شود، باید حواستان را جمع ربوبیت کنید؛ ربوبیت باید در جامعه جا افتاده باشد. ما از ربوبیت به عبودیت می‌رسیم. هر چه قدر شما توانستید ربوبیت را درجامعه تقویت کنید، هر چه قدر توانستید ایمان به ربوبیت را بیشتر در دل مردم جا بیاندازید، انگیزه‌شان را برای عبودیت بیشتر کرده‌اید، چون از ربوبیت می‌شود به عبودیت رسید. ⁉️ اگر شما این قاعده و راهبرد را بپذیرید، چه اتّفاقی در عرصه تربیت و فعالیت‌های تربیتی در جامعه می‌افتد؟ ما الآن در جامعه، روی عبودیت کار می‌کنیم یا ربوبیت؟ الآن در مدارسمان، دارند روی عبودیت کار می‌کنند یا روی ربوبیت؟ 📌 الآن در مدارس مرتب می‌گویند حجابتان را رعایت کنید، نمازتان ر سر وقت بخوانید، در جماعت شرکت کنید، روزه بگیرید، قرآن بخوانید و... . ما فقط داریم درباره‌ی عبودیت حرف می‌زنیم! بعد هم کیف می‌کنیم که داریم فعالیت تربیتی انجام می‌دهیم. بعد هم، هر چه نتیجه نمی‌گیریم به هوش نمی‌آییم! ای داد بیداد! قران می‌گوید باید از ربوبیت به عبودیت رسید. 📝حجت الاسلام عباسی ولدی #مبانی_تربیت‌_اسلامی #علوم_انسانی_اسلامی