سلسله مباحث #انس_با_دعا (۳۹) (ادامه مبحث قبلی) 💠بنده باید باید بنابر حسن ظن خود به پیش رود و انواع و اقسام ظنونی که نسبت به خدای متعال دارد را مطرح نماید و با این ظنون به دنبال مغفرت و بخشش و عفو باشد؛ و همین حسن ظن باعث می شود که به حسن توکل برسد و این حُسن ظن و حسن توکل و بدبینی به خودش تنها مستمسک جهت صحبت با خدای عالَمیان شود و تأمین امیدش را داشته باشد که همۀ اینها در بستر #نیازی است که به #خدای_متعال می باشد؛ 👈از اینروست که سخن اش با حق تعالی اینگونه می شود: ☘️ظن من بر این خدا این است که حاجتی که عمری در طلب آن صرف کرده ام را ردّ نمی نماید « الهی ما اظنک تردنی فی حاجه قد افنیت عمری فی طلبها منک » ( مناجات شعبانیه ) ☘️خدای من چگونه از درگاه لطفت محروم و نومید برگردم در صورتی که به جود و احسان تو حُسن ظن بسیار داشتم که به حالم ترحّم کنی و در نهایت از اهل نجاتم برگردانی « الهی کیف انقلب من عندک بالخیبه محروما و قد کان حُسن ظنی بجودک ان تقلبنی بالنجاه مرحوما » ( مناجات شعبانیه) ☘️می گوید که ای خدا حُسن ظن مرا به رحمتت نومید نساز و از فروغ رأفت و عنایتت محجوب مکن « یا الهی فلا تخیّب ظنّی من رحمتک و لا تحجبنی عن رأفتک » ( مناجات شعبانیه ) #استاد_مهدی_منصوری #سلسله_مباحث_انس_با_دعا https://eitaa.com/joinchat/2367553583C4b7a5731ec