هو المحبوب

بالاخره آمدی اما به خواب سرریز بود تشویشت ترس داشتی انگار یا تظاهر، نمی‌دانم و احتیاط می‌کردی از چیزی لابد دیده شدن لجم گرفت، از بزدلی‌ات خواستی بگیری دستم را پس زدم تغلایت را نگاهت نکردم نگاهم نکردی رفتیم چند قدم، کنار هم نرسید به حرف، گمت کردم در شلوغی و ازدحام آدم‌ها و شاید خود‌خواسته گم شدی بی‌خیالت شدم مثل خودت بی‌خیال گَشتنت و جُستنت آنی که فهمیدم تمایل نداری به پیدا شدن و خودخواسته جا گذاشته‌ای مرا رسیده بود پیغامت نخواستنت برای بودن در جهانم یا که بودن در جهانت برداشتم کوله‌بارم را ادامه دادم مسیر را در ازدحام آدمیان که غریبه بودم بینشان پرس‌و‌جو کنان برای رسیدن به اول خط به همان‌جا که گم کرده بودم‌ راه خانه را کسی خبر نداشت اما خانه‌‌ام کجاست! و نبودم خودم هم بلدراه که کجا بود دقیق گم شدنم فقط می‌گشتم سراسیمه شهر را نگاه می‌کردم آدم‌ها را به امید آنکه ببینم آشنایی را اما دریغ که آسان است گم‌شدن و چه سخت است پیداشدن گاه به قدری دور شده‌ای که محال است دوباره پیدا شوی مگر به معجزه و من ایمان دارم به خرق‌عادت و به پیدا شدن و از نو شروع کردن #پریشان‌خواب #شایدشعر مهجور | جدامانده و به تعبیری سخن پریشان @maahjor

هو المبدیٔ

رهائیت باید، رها کن جهان را نگهدار ز آلودگی پاک جان را #پروین‌می‌فرماد:) @maahjor

. برایم پدری هستی که در میانسالی مو سفید کرده. مادری هستی که چشمانش غم دارد. صبح که بیدار می‌شود، بالشش خیسِ خیس است. کودکی هستی که مادر و پدرش مثل قبل‌ها صمیمی نیستند. اما خانواده‌ای هستی که می‌خواهند هرطور شده سختی‌ها را کنار بزنند و با هم بمانند. همدیگر را دوست دارند و "جدایی" حتی به مخیله‌شان هم نمی‌رسد. و خانه‌ای هستی امن، روشن و گرم که برای سرپناه داشتن در هر روز از سال آماده است. #وطنم @hofreee

هو مقلب‌القلوب

نوشته بود: «آدم‌ها عوض می‌شن، بپذیرید و عبور کنید.» پذیرش تغییر در آدم‌ها، وقتی پای احساسات و عواطف در میان باشد، احتمالاً جانکاه و دشوار است. نمی‌توانی تغییر رویکرد و رفتار و احوال آدمی که با او جهانی واحد ساخته‌ای را بپذیری، چراکه هر تغییری تلنگری اساسی به بنیان روابط و نگاه و باور آدم‌ها نسبت به هم خواهد داشت. و تو ناگهان خود را در جهانی که گمان می‌کردی هر دو کم یا بیش در آن سهیم‌اید، تنها می‌بینی. و تنها خواهی ماند با دلخوشی به خاطراتی که با تغییر آدم‌ها، دست‌نخورده خواهد ماند. و هرگز نمی‌خواهی دامن خاطرات، آلوده به تغییر و تحولات شود. و این تنها شدن سخت است و سهمگین. ولی آدمیزاد چاره‌ای جز پذیرش نخواهد داشت، هرچند پذیرشی دردناک و رنج‌آور. چراکه اگر نتوانی با تغییر آدم‌ها کنار بیایی، نابود خواهی شد. اگرچه کنارآمدن و پذیرش هم تو را تا مرز انحلال خواهد برد. پس باید در آن متوقف نشوی و عبور کنی تا جان سالم به در ببری هرچند زخمی و دل‌شکسته. ولی کاش عوض شدن آدم‌ها منحصراً به سمت خیر و نور باشد. تغییر کنند برای در مسیر حق قرار گرفتن، در خدمت خلق خدا بودن و برای آدم بهتری شدن. #حول‌حالنا‌الی‌أحسن‌الحال مهجور | جدامانده و به تعبیری سخن پریشان @maahjor

هو المنعم

+ : مامان، چرا اینجور می‌نویسی؟ - : چه جوری؟ + : خشک، سرد، نچسب - : واقعا؟ + : آره. کی دیگه این‌طور می‌نویسه، مثل صد سال پیش! یه کم امروزی باش، یه جوری می‌نویسی آدم دلش نمی‌خواد بخونه. - : خوب، چه جوری بنویسم؟ + : روون، راحت، ساده - : سخت می‌نویسم؟ + : ادبی می‌نویسی، باهاش حال نمی‌کنم. - : خوب قراره حرف‌ها رو قشنگ‌تر بنویسیم. + : ولی قشنگ نیست. ساده بنویس و روون. - : اوهوم. ممنون که گفتی. #دل‌آرام #منتقد‌کی‌بودی #بازم‌خداروشکرفراستی‌درونش‌نگفت‌_مزخرف_شلخته‌‌_پرت‌و‌پلاست #دهه‌هشتادی‌جانم مهجور | جدامانده و به تعبیری سخن پریشان @maahjor

«من دلتنگ از خواب بیدار شده بودم. دلتنگ کسی بودم که در خواب عاشقش شده بودم. آدمِ توی خوابم غریبه نبود. او را می‌شناختم. بارها از کنار هم رد شده بودیم؛ شبیه دو دوست.» - از میان روایت رامبد خانلری در #خواب_مدام مدام؛ یک‌ ماجرای دنباله‌دار | @modaam_magazine

هو الودود

پای عشق تو خواب و خیال رو به دنیای واقعی باز نکنید، بعضی دوست‌داشتن‌ها و دلدادگی‌ها تو خواب و رویا قشنگ‌اند. دنبال نسخهٔ واقعیش نگردید، ممکنه بدجور تو ذوقتون بخوره..... با همون دل‌تنگی بسازید و دم نزنید.... #وَالَّذِینَ‌آمَنُوا‌اَشَدُّ‌حُبّاًلِلَّه مهجور | جدامانده و به تعبیری سخن پریشان @maahjor