eitaa logo
مادرانه های مشترک
12.7هزار دنبال‌کننده
3.4هزار عکس
151 ویدیو
33 فایل
نکات تربیتی کاربردی انجام کارهای روزمره در کنار فرزندان تبدیل کارهای خانه به بازی مشارکت بچه ها و مسئولیت پذیری بازیهای خانگی قصه های کاربردی و ... شرافت هستم یک مادر *در حد توانم برخی از سوالات را پاسخ میدم* @Sherafat518
مشاهده در ایتا
دانلود
🍊 و این یکی از مواردی است که سعی میکنم در هفت سال دوم فرزندم را با اون مواجه کنم، مسئولیت پذیری نسبت به محیط اطراف. که از خانواده شروع میشه و بعد به کل جامعه گسترش پیدا می‌کنه. برای مثال دیروز در یک گردش پاییزی بعد از کلی بازی از پسر جان خواستم آشغالهایی که در مسیر پارک دیدیم با چوب جمع کنیم و در سطلها بریزیم. پارک مگه نیروی خدماتی نداره؟ چرا حتما داره ولی ما هم مسئولیم.👌 🍊 چه زمانی کودک این پیشنهاد را میپذیره؟ کلی بازی کردیم. خش خش بازی( برگهای پاییزی را با کفشامون هل میدیم ، و صدای خش خش برگها گوش ما را نوازش میده، کلی برگهای پاییزی و ... جمع کردیم برای کاردستی، یک چوب پیدا کردیم گذاشتیم بچه ها پریدن را تمرین کردند، جفت پا و یک پا. حالا بعد از این همه بازی حالا بیا با همین عصای چوبی که دستت هست هرچی زباله میبینیم جمع کنیم تا پارک زیباتر بشه.👌👌 ۱۰۵ 🔵 نشر با لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
دیروز با پسر کوچیکه هسته های نارنج را کاشتیم برای سبزه عید و مسئولیت آب دادن و نگهداری هم با خودش هست،بماند که امروز ده بار بهش آب داد 😉😂 امسال گرفتن پوست هسته را هم به عهده خودش گذاشتم که دستورزی بسیار عالی هست البته که همه اش را انجام نداد ولی خوب بود😉. تا دوباره هسته جمع کنیم برای داداشش و مسئولیت یک گلدان هم با اون باشه. هم درک فرآیند هست و هم مشارکت و مسئولیت پذیری برای بچه ها، و هم تمرین صبوری، چون انتظار برای رشد گیاه واقعا به تقویت صبر در بچه ها کمک میکنه، اون هم برای بچه های آپارتمان نشین. روش کاشت هسته مرکبات را هم در مطالب سالهای قبل با هشتگ کامل توضیح دادم. چون فرآیندش طولانی هست نهایتا باید از دو ماه قبل از عید دست بکار بشید. ✅ نشر با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
۲- فراهم بودن شرایط مثلا ممکن است شرایط خانوادگی و محل زندگی شما بگونه ای باشد که بتوانید فرزندتان را به تنهایی برای خرید بفرستید شاید هم نباشد. پس شرایط فردی حتی جنسیت فرزند خیلی مهم است. پس بدون مقایسه با دیگران مسئولیتهای متناسب با فرزند خود و خانواده خود را پیدا کنید. با همسرتون همفکری کنید و یک لیست متناسب با شرایط خود و فرزندانتون تهیه کنید. ۳- ظرفیت و علاقه خود فرزند البته توجه داشته باشیم ظرفیت ها را باید ایجاد کرد البته به تدریج و با صبوری،نه اینکه اگر ظرفیت ندارد کلا همه چیز را کنار بگذاریم. زمینی که خاک مناسبی ندارد باید تقویت و اصلاح کرد نه اینکه آن را کلا رها کرد. شاید این خاک در هفت سال به اندازه کافی با و آماده نشده، پس باید فرصت داد و برای آماده کردنش تلاش کرد. ۴- ایده آل گرایی را کنار بگذاریم. خیلی مهم است. کار و تلاش را با کیفیت های پایین توصیف و تشویق کنیم تا به تدریج رشد کنند. 👆بخشی از نتیجه را ببینید🤦‍♀، برای مادری که خودش خیلی روحیه هنری داره اولش میگه خداییش این چه طرز تزیین کردن هست !!🤦‍♀🤣🤣 اما نیمه پر لیوان چی میگه ؟ خودش به تنهایی رفته روی چهارپایه بلند دستش به لوستر رسیده، داداش هم روی چهارپایه کوتاه بهش چسب داده😉 امام زمان هم سرباز ضعیف و وابسته نمی‌خوان 😉 سلیقه هنری را هم ما خانمها به خرج میدیم ان شاءالله 😉❤️❤️❤️ ✅ نشر با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
خونه تکونی با بچه ها از بهترین فرصتهای ارتباط مؤثر والد فرزندیه بحث فرزندان و هم که جای خود داره. طوری که بیست سال بعد اسم خونه تکونی که میاد لبخند بشینه گوشه لب هممون که چقدر خوش می‌گذشت یادش بخیر، نه اینکه وااای همون روزایی بود که مامان خسته و کوفته بود و اعصاب نداشت 🤦‍♀😂 سال های قبل تر بیشتر خودم موقع کارها با بچه ها شعر میخوندم، شعر که نه در واقع مرتبط با همون کاری که انجام می دادیم در لحظه فقط یک سری کلمات را با آهنگ و ریتم خاصی ادا کردن مثلا : پاک میکنیم و پاک میکنیم شیشه ها را پاک میکنیم تمیز و براق میکنیم و.... امسال بیشتر میگم خودتون بخونید، اونها هم چیزهای مسخره میگن و می‌خندیم. پسر دومی یک چیزی خوند قابل تأمل بود، گفت : یه روز خونه تکونی کردیم بعدش خرابش کردیم 😂 و از قدیم گفتن حرف راست را از بچه بشنو 😉 خونه تکونی بعدش خراب میشه، دوباره شیشه ها میشه پر از اثر انگشت، دوباره خاک همه جا میشینه، دوباره پریز در دستشویی چکنه میشه 🤣، حواسمون بیشتر به چیزهایی باشه که دیگه خراب نمیشن 😉 وقتی درست شدن و ساخته شدن همیشه باقی میمونن👌 یاد و خاطره ی خونه تکونی یا بهتر بگیم ارتباط مؤثر والد فرزندی خیلی مهمتره 👌👌 🔺اگر تمایل داشتید از تجربیاتتون از خونه تکونی با بچه ها بفرستید. ✅ نشر با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
به نام خدا پیش نیازها ، مسئولیت پذیری ✅ ‌یکی از مسائل و دغدغه های مشترک این روزهای خیلی از مادرها، مشکلات مشق نوشتن و مسئولیت پذیری در مورد تکالیف هست که قبلاً در موردش در ( توصیه میکنم حتما مطالعه کنید) زیاد نوشتیم. ولی مسئله غالب در بین مادرانی که این مشکلات را دارند این است که کودک اصلا شرایط خوب مشق نوشتن را ندارد، شرایط مسئولیت پذیری را ندارد و مادر میخواهد با فشار او را مجبور کند، که نتیجه ای جز تخریب رابطه والدفرزندی ندارد. ✅ مثلاً مادر میگوید: مشق نمی نویسد، یک خط می نویسد می رود، میگوید خسته ام، نمی تواند تمرکز کند و... ✔️ سوال من از مادر: قبل از ورود به مدرسه چقدر تلویزیون میدید؟ ➖ خیلی ✔️الان چی؟ از مدرسه که می آید خیلی این کودک اگر مشق بنویسد جای تعجب دارد!!!😔 مادر: خوب الان چه کنم؟ ✔️حداقل رابطه والدفرزندی را برای چیزی که کودک شرایطش را ندارد خراب نکنید، خودتان اشتباهات گذشته را جبران کنید و به کودک فرصت تغییر دهید. ➖مادر: دوست دارد مشق بنویسد اما دستش زود خسته می شود ✔️ سوال من: چقدر بازیهای دست‌ورزی داشته؟ ➖گاهی کوچکتر که بود. ✔️چقدر در کارهای آشپزخانه سهیم بوده؟ ➖خیلی کم، چون من خیلی حساسم ✔️میوه اش را خودش پوست می گیرد؟ ➖ نه ✔️چقدر با قیچی کار کرده؟ ➖کم چون ریخت و پاش داشت. این کودک اگر دستش خسته نشود جای تعجب دارد.😢 ✅ پس پاسخ مشترک به این سوال پر تکرار مادران، اگر کودک شرایط و پیش نیازهای خوب مشق نوشتن که دقت، تمرکز و توجه و عضلات ریز دست قوی و قوی بودن حواس پنجگانه می باشد را در شش سال اول بدست نیاورده، فشار و زور و تهدید و تنبیه هیچ اثری ندارد. علت باید برطرف شود. مثل اینکه شما به یک انسان نابینا تحمیل کنید که باید ببینی! وقتی شرایط دیدن که چشمان بینا هست را ندارد چگونه ببیند !!! حالا هر چقدر هم که میخواهید تهدیدش کنید، تنبیهش کنید، از علایقش محرومش کنید او نمی تواند ببیند چون چشم سالمی ندارد. ➖پس چه کنیم؟ 🔴 توجه و تمرکز کودک را با کاهش دیدن تلویزیون و انجام بازیهای دقت دیداری و شنیداری بالا ببرید. عضلات ظریف دست کودک را تقویت کنید. به کودک فرصت بدهید. در کنار او باشید نه در مقابل او. ✅ مسئله دوم که در مورد مسئولیت پذیری بسیار مورد سؤال هست. متاسفانه اکثرا والدین مسئولیت پذیری را فقط در جمع کردن وسایل و نوشتن تکالیف و مشابه آن می دانند. اما باید بدانیم، از همان روزی که کودک هر فعالیتی را می تواند با کیفیت مناسب سن خودش انجام دهد و ما نمی‌گذاریم و اجازه نمی دهیم، در واقع از او سلب مسئولیت کرده و مسئولیت پذیری را در وجود فرزندمان کمرنگ می کنیم. کودک باید مسئولیت هر کاری را که توانایی انجام آن را دارد بر عهده بگیرد. روزی که می تواند چهار دست و پا از پله ها بالا رود و ما او را به بهانه کثیف شدن بغل می کنیم. روزی که می تواند جورابش را لنگه به لنگه بپوشد و اجازه نمی دهیم. روزی که می تواند وسایلش را در کمد کپه کند و ما خودمان مرتب میکنیم، زمانی که میتواند غذایش را با دست بخورد و بر سر و صورت و لباسش بمالد و ما لقمه را در دهانش میگذاریم به فرزندمان این پیغام را می دهیم که من مسئولیت کارهای تو را قبول میکنم، پس تو هیچ مسئولیتی نداری، آن وقت این کودک به مدرسه می رود به یکباره به او می گوییم خودت باید مشق بنویسی!!! در حالیکه در هر کاری از او سلب مسئولیت کردیم. ✅ پس در این مورد هم اگر خطا داشتیم باید به جای تخریب رابطه والدفرزندی با صبوری کامل با تغییر رفتار خودمان به کودک فرصت جبران بدهیم. ✅ نشر فقط با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
زمان: حجم: 1.99M
( با دور تند گوش کنید😉) ❌خروج صوتها از کانال جایز نیست. ✅ لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
زمان: حجم: 1.2M
( با دور تند گوش کنید😉) ❌خروج صوتها از کانال جایز نیست. ✅ لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
زمان: حجم: 1.51M
( با دور تند گوش کنید😉) ❌خروج صوتها از کانال جایز نیست. ✅ لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
زمان: حجم: 1.03M
( با دور تند گوش کنید😉) ❌خروج صوتها از کانال جایز نیست. ✅ لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
به نام خدا تجربه های روزانه ۱۳۹ چند نفر از بستگان میخواستند تشریف بیارن دیدنی من، همسرم هم که دیروقت میان خونه، با بچه ها دست به کار شدیم.لنگان لنگان جمع و جور کردم به کمک بچه ها و جاروی سالن را سپردم به پسر جان سالن را جارو زد و جارو برقی را جمع کرد و برد گذاشت تو کمد. من نشستم روی مبل استراحت کنم که دیدم هر جا را دقیق میشم از نظر من درست جارو نشده 🤦‍♀😂 خوب تقریبا همه ما مادرها میدونیم که باید از بچه ها در حد سنشون انتظار داشته باشیم، اما همیشه برامون مبهمه که این حد سن فرزندم چیه؟ چقدره؟ انتظار من چقدر باید باشه ؟ مثلا فرزند من باید تو پنج سالگی ظرفها را تمیز بشوره یا هفت سالگی یا نه سالگی ؟ چند سالگی باید بتونه لباسها را مرتب تا بزنه ؟ و. نکنه اگر الان تذکر ندم ، هیچوقت درستش را یاد نگیره ؟ مگه کم دیدیم پسرها و حتی دخترهایی که بزرگ شدن ازدواج کردن هنوز کارها را درست و اصولی انجام نمیدن ؟! اصلا کتابی هست که در اون کتاب نوشته شده باشه در هر سنی کودک باید چه توانایی هایی داشته باشه ؟ کلیات منظور نیستااا، با جزئیات و دقیق به تفکیک سنی !! همین مبهم بودن ما را می‌بره سمت مقایسه ، در هر جمع مادرانه ای ، تا صحبت از مسئولیت پذیری میشه می‌پرسیم و مقایسه میکنیم ادامه ... ۱۳۹ 📱مادرانه های مشترک ایتا | بله @madaranehayemoshtarak
با خودم فکر میکنم؛ اگر الان صداش بزنم و بگم نگاه کن چقدر آشغال روی زمینه! برای دفعات بعد انگیزه اش را از دست نمیده ؟ اصلا دفعات بعد رغبتی خواهد داشت ؟ اگر چیزی نگم، خوب از کجا یاد بگیره همیشه میخواد همینطور جارو بزنه ؟! بالاخره کی باید یاد بگیره ؟؟ مشابه این سؤالات در ذهن اکثر ما مادرها چرخ میزنه! و افراد مختلف با تجربیات مختلف نتایج مختلفی را بیان میکنند : 〰 به فرزند بزرگترم سخت گرفتم حالا از کار کردن زده شده اصلا محل به من نمی‌ذاره 〰به فرزند بزرگترم اصلا سخت نگرفتم هنوزم همه کارها را الکی و باری به هر جهت انجام میده و.... همین عدم دقیق و روشن بودن باعث میشه که واکنش های متفاوتی هم نشان بدین که نتیجتا بچه ها را هم گیج میکنیم: 😫 〰یکبار بچه ظرفها را خوب نشسته، مادر که حالش خوبه کلی قربون صدقه فرزند زرنگ و مسئولیت پذیرش می‌ره 〰بار بعد بچه مجدد ظرفها را خوب نشسته، مادر حالش خوب نیست و دیواری کوتاه تر از دیوار بچه پیدا نمیکنه و در لحظه میخواد با سرزنش و تحقیر و توهین از بچش قهرمان ظرفشور دنیا را تولید کنه ✅ حالا که موضوع روشن شد، بریم سراغ نکاتی که باید بهشون توجه بشه : 1⃣ نگاه کنیم که فرزند ما در کجای مسیر مسئولیت پذیری قرار داره، وقتی هنوز مسئولیت پذیری در وجود یک فرد نهادینه نشده خیلی نباید درگیر کیفیت شد. اول باید ریشه محکم شود بعد درگیر زیبایی شاخ و برگ ها شویم. 2⃣ ظرفیت و تحمل نقدپذیری در کودک چگونه است. نقد خارج از ظرفیت همیشه مضر است. البته که باید ظرفیت را به تدریج ایجاد کرد. 3⃣ آموزش می تواند با بیان الگوی صحیح و نشان دادن روش درست در طولانی مدت باشد نه انتقاد‌ . ( مثل چیزی که ما در سیره اهل بیت داریم، نمونه معروفش نحوه یاد دادن وضو توسط امام حسن ( علیه السلام ) و امام حسین ( علیه السلام) به پیرمرد ) چند تا مثال بزنم : مثلا مادر زمانی که خودش جارو می‌کشد برگردد و بگوید ااااا اینجا را یادم رفته، لبه فرش را جارو نکشیدم و... یا مثلاً وقتی ظرف میشورد : من این ظرف را شسته بودم ولی انگار هنوز چربی دارد و..‌. در مثالهای مختلف و در طولانی مدت با تکرارهای متفاوت 4⃣ آموزش باید بدور از سرزنش و تحقیر و توهین و از بین بردن عزت نفس فرزند باشد . 5⃣ تعجیل در این امر جایز نیست. رسیدن به مهارت کافی در هر زمینه ای سالها زمان لازم داره. و صد البته ممکن است هر فردی در برخی زمینه ها مهارت مطلوب را بدست نیاورد. 6⃣ پذیرش این نکته که افراد مختلف با توجه به شرایط ژنتیکی و روحی و تربیتی مختلف، در برخی کارها بهتر عمل میکنند در برخی کارها ضعیف تر. برای خود ما هم همینطور است ولی کلا ما نقاط ضعف دیگران در بسیار دقیق تر متوجه می شویم تا نقاط ضعف خودمان. و آن هم به دلیل دقت بیشتر به اعمال و رفتار دیگران نسبت به دقت در اعمال و رفتار خودمان است. ( مثلا من وقتی خودم طرف بشورم یا جارو بزنم بعد از آن برنمی‌گردم تمیزی ظرفها یا اتاق را با ذره بین چک کنم ولی برای بقیه.... 😉🤦‍♀) ✅ و در نهایت چند ساعت بعد از رفتن مهمانها بچه ها یک کاسه شکستند چون خرده شیشه پخش شده بود گفتم خودم جارو بکشم ، تکه های بزرگ را جمع کردم و جارو برقی را آوردم ، دیدم اصلا خوب مکش ندارد، جاروبرقی را باز کردم دیدم کیسه جاروبرقی پر شده، و شاید دلیل خوب نبودن جاروی سالن هم همین بوده که طبیعتا پسرم متوجه این مشکل نمی‌شده. این یک مثال است برای اینکه به من تلنگر بزند که از واکنش های عجولانه بپرهیز، با فرزند، با همسر، با همکار، با دوستان، با خانواده ، آگاهی ما غالبا ناقص است. و زمان و صبوری فعال در بسیار مواقع روشن کننده و کمک کننده است. ۱۳۹ 📱مادرانه های مشترک ایتا | بله @madaranehayemoshtarak