eitaa logo
مادرانه های مشترک
12.6هزار دنبال‌کننده
3هزار عکس
107 ویدیو
27 فایل
نکات تربیتی کاربردی انجام کارهای روزمره در کنار فرزندان تبدیل کارهای خانه به بازی مشارکت بچه ها و مسئولیت پذیری بازیهای خانگی قصه های کاربردی و ... شرافت هستم یک مادر *در حد توانم برخی از سوالات را پاسخ میدم* @Sherafat518
مشاهده در ایتا
دانلود
متن آخرین قسمت صوت نیازها 👇👇👇
به نام خدا متن صوت نیازها ( ادامه قسمت شانزدهم ) ➖ وقتی نیازها برطرف نمی‌شود، عدم تامین آن نیازها از یک طرف و از طرف دیگر با توجه به سبک زندگی مدرن ما اکثراً به سمت تامین ضد نیازها می‌رویم. این موضوع آسیبش بیشتر از تامین نشدن آن نیاز است. یعنی یک ضرر این است که مثلاً من نیاز استقلال فرزندم را در غذا خوردن، در لباس پوشیدن،( در هر سنی، هر استقلالی که می‌تواند داشته باشد ) به او نمیدهم، این خودش یک مسئله است، یک خطاست، یک نقصان هست، اینکه من می آیم برای اینکه به فرزندم در غذا خوردن استقلال ندهم با گوشی به او غذا میدهم، با تلویزیون به او غذا میدهم، و آسیب‌هایی که آن غذا خوردن در حالت مسخ شدگی با رسانه دارد، بدتر از عدم تامین نیاز استقلال است. ➖ مثلاً من اگر با فرزندم بازی نمی‌کنم، هم اینکه بازی و حرکت ندارد یک نقصان است و هم اینکه مثلاً من به جای اینکه نیازش را به بازی و حرکت تامین بکنم، می آیم بازی کامپیوتری و بازی موبایلی را در اختیارش میگذارم که از عدم حرکت آسیبش بدتر و بیشتر است. حالا اگر فقط از نوع آسیب گوشی و موبایل هم نگویم، مثلاً من سر فرزندم داد و بیداد کردم، شخصیتش را له کردم، عزت نفسش را از بین بردم، نیاز تعلق و دوست داشته شدنش را از بین بردم، به او گفتم من دیگر مامانت نیستم، دوستت ندارم، این‌ها را گفتم، ولی بعد عذاب وجدان سراغم آمده و دلم برایش می‌سوزد و میگویم که بیا برویم آن عروسکی که دوست داشتی، آن ماشینی که دوست داشتی را برایت بخرم، برای چی؟؟ برای اینکه به او ثابت کنم من خیلی دوستش دارم. پس ببینید این که ما از روش غلط استفاده می‌کنیم برای از بین بردن آسیب عدم تامین نیاز، خودش آسیب خیلی بزرگ‌تری است. چرا این کار را می‌کنیم؟؟ ➖ چون به دنبال راه حل‌های فوری هستیم. مثلاً اگر رابطه ام با فرزندم خراب شده اصلاح این رابطه از روش درست، زمان می‌برد، ولی پایدار و ماندگار و عمیق است. ولی من صبر و حوصله ندارم، من دلم می‌خواهد زود این جبران بشود، نمی‌خواهم خیلی زمان بگذارم، نمی‌خواهم صبر و حوصله کنم، مثلاً فرزندم را شدیداً دعوا کردم، حالا عذاب وجدان گرفتم به جای اینکه بیایم این رابطه را ترمیم کنم، ممکن است، بسته به اینکه عمق فاجعه چقدر بوده، ممکن است یک هفته، دو هفته ،یک ماه، دو ماه، ۶ ماه طول بکشد،بستگی دارد که چه مدت زمان من راه خطا رامی‌رفتم، به جای اینکه بیایم اصلاح بکنم، چه کار می‌کنم؟؟ مثلاً شروع می‌کنم برای بچه‌ام وسایل زیاد خریدن، یا مثلاً من یک مادر شاغل هستم و می‌دانم که فرزندم به من احتیاج دارد و وقتی به خانه می آیم خیلی ناراحت هست، به جای اینکه برای او وقتی به خانه می‌رسم و خستگی من رفع شد، برای فرزندم وقت بازی اختصاصی بگذارم، باهم ارتباط درستی داشته باشیم، این کمبود را مثلاً با خرید هر روزه یک خوراکی، یک اسباب بازی، یک هدیه، که در بدو ورود به خانه در دستم باشد جبران میکنم. ➖ پس خیلی وقت‌ها این کار انجام میشود، یک زمان‌هایی هم هست که تغییر سبک زندگی باعث شده که نیازهای اصلی تامین نشوند و به جای آن ضد نیازها تامین شوند. ➖ مثلاً سبک زندگی آپارتمان نشینی باعث شده که بچه‌ها خیلی زیر ذره بین والدین باشند، یک روز با مادران گروه مادرانه های مشترک شیراز رفته بودیم یک دورهمی در یک باغ. حدود ۵۰ تا مادر نشسته بودیم و بچه‌ها رفتند سمت دیگری در باغ و ما اصلاً آنها را نمی‌دیدیم. بچه ها بر اساس رده‌بندی سنی خودشون با هم گروه گروه شده بودند. بیش از ۷۰ الی ۸۰ کودک رفتند بازی و مادرها هم داشتند از دغدغه ها و نگرانی ها از من سوال می‌کردند، به مادرها گفتم الان ببینید، بچه‌ها جلو چشم ما نیستند و ما آنها را نمی بینیم، اگر آنجا دارند حرف زشت می‌زنند، اگر آنجا دارند با هم دعوا می‌کنند، اگه نشستند با گل باغچه بازی می‌کنند، اگر دارند به هم چیزی پرتاب می‌کنند، ما آنها را نمی‌بینیم و با خیال راحت داریم اینجا صحبت می‌کنیم، ولی فکر کنید که این‌ها بیایند کنار ما و درست روی همین زیراندازی که ما نشستیم دعوا کنند و خاک بازی کنند و...، آن وقت ما چقدر تذکر میدهیم، دست در خاک و گل نکن، دعوا نکن، این حرف را نزن، زشت است، عیب است و....!!!! ➖ببینید خیلی خیلی بیش از حد بچه‌ها زیر ذره بین ما قرار گرفتند، یکی از دلایلش سبک زندگی آپارتمان نشینی است که کودک جلو چشم پدر مادر است. بچه‌ها کمتر در کوچه بازی مبکنند، با همسایه‌ها بیرون میروند، این‌ها نیست و خانه‌ها هم کوچک است. بچه‌ها هم حتی در حیاط نیستند که دائم جلوی چشم والدین نباشند. ( ادامه قسمت شانزدهم ) ✅ نشر با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
یک مسئله دیگر هم که باز برمی‌گردد به سبک زندگی، کم شدن تعداد فرزندان است، که وقتی بچه‌ها تعدادشان کم باشد، خیلی بیشتر زیر ذره بین والدین قرار می گیرند و خودشان هم بیشتر سمت والدین می آیند و تقاضای بازی با والدین را دارند، پس ببینید این موارد خیلی مهم است. مثلاً یک روز ما رفته بودیم بیرون با یکی از دوستان ما داشتیم صحبت می‌کردیم. در آن پارکی که ما نشسته بودیم یک تپه‌ ی شن و ماسه ای بود که برای کار ساختمانی خالی کرده بودند. پسر من مدام از این تپه شن بالا می‌رفت و با کفشش می‌زد زیر این شن ها و خاک به پا می‌کرد. مدام این شن ها را می ریخت و حدود یک ساعت این کار را انجام میداد، ما داشتیم صحبت می کردیم. من همان جا به دوستم گفتم وقتی بدون اینکه به او‌ بگویی این بازی را انجام بده، بدون اینکه جایزه‌ای در کار باشد، بدون اینکه دوستی در کنار او باشد، خودش دارد این بازی را انجام میدهد، پس یعنی این بازی نیازش است، یعنی این بازی به او لذت و آرامش میدهد. الان اگر در خانه بود چه کار می‌کرد؟ یک لگد می‌زد زیر بشقاب، یک لگد می‌زد زیر ظرف میوه، یک لگد زیر لیوان آب، و چالش‌های فراوان بوجود می آمد. پس خیلی از این مشکلاتی هم که ایجاد می‌شود ناشی از این است که آن نیازی که تامین نشده به جایش ضد آن نیاز دارد تامین میشود. امیدوارم که این صوت های نیازها برای شما مفید واقع بشود و من را هم از دعای خیرتان فراموش نکنید. تجربیات خود را هم در مورد صوت‌های نیازها با من در میان بگذارید. ( ادامه قسمت شانزدهم ) ✅ نشر با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
برترین اعمال آن است که خود را به زحمت برای انجام دادن آن وادار سازی ( حکمت ۲۴۹، اجبار نفس بر انجام کار خیر)
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
به نام خدا، سلام .با شروع ماه شهریور و نزدیک شدن به فصل شروع مدرسه ، مطالب را به تدریج در کانال تکرار میکنم و ان شاءالله بعد از پایان مطالب سالهای گذشته، مطالب جدید را ادامه می دهم 😉👌
به نام خدا تکالیف مدرسه ( قسمت اول) 1⃣ مهمترین نکته این است که شما مامان هستید نه معلم، نه ناظم. انجام تکالیف کودک نباید شما را از جایگاه اصلی شما که مادری کردن و مامان بودن هست دور کند‌‌. 2⃣ انجام تکالیف در حیطه مسئولیت خود کودک است. شما فقط زمانی تکالیف کودک را مورد بررسی قرار دهید که کودک از شما بخواهد. ( دفترت را بیار ببینم چطوری نوشتی!! چرا اشتباه نوشتی!!❌❌) 3⃣ تکالیف را ابزاری برای تنبیه و تشویق و باج دادن قرار ندهید: ➖اگر مشقت را ننویسی تلویزیون ممنوع❌ ➖اگر ننویسی از پارک رفتن خبری نیست❌ ➖مشقت را بنویسی برات بستنی میخرم و ...❌ 4⃣ خیلی در مورد مسائل جزئی تکالیف حساس نباشید، ( بزرگ نوشتی، کثیف نوشتی، چرا با عجله نوشتی❌) اما به صورت کلی پیامهایی را به کودک بدهید که بداند مسئولیت انجام تکالیف با هر کیفیتی با خود اوست: مسئولیت انجام تکالیف مدرسه با خودت است، میدونم که با تلاش و تمرین به خوبی از پس انجامش برمیای. 5⃣ این نکته مهم را فراموش نکنید که ارزش اصلی تکالیف در منزل، تجربه ی مستقل کار کردن و مسئولیت پذیری کودک است تا آموزش، این فرصت را از بین نبرید. مسئولیت دادن به کودکان در کارهای خانه در سالهای قبل از مدرسه تأثیر بسزایی در پذیرش مسئولیت انجام تکالیف مدرسه توسط کودک دارد‌. 6⃣ هر چقدر هم آموزش و تحصیل کودک اهمیت داشته باشد، استقلال، شخصیت، اعتماد به نفس و عزت نفس کودک اهمیت بالاتری دارند. اتفاقا یکی از خطرناک ترین افراد در جامعه، تحصیل کرده های وابسته و بدون عزت نفس هستند. مراقب باشیم برای انجام تکالیف شخصیت کودک را له نکنیم: ➖ تنبل، خنگ، بدرد نخور، هیچی نمیشی و...❌❌ 7⃣ کمک والدین باید به طور غیرمستقیم باشد نه مستقیم. مثلا زمانی که کودک میخواهد تکالیفش را بنویسد، به جای دخالت مستقیم در انجام تکالیف شرایط را برای تمرکز و دقت کودک بر تکالیف فراهم کنیم، مثلا طبیعی است که روشن بودن تلویزیون میتواند باعث عدم تمرکز و عجله کودک در انجام تکالیف شود. یا اینکه شرایط را طوری فراهم کنید که کودک قبل از خسته شدن و خواب آلودگی تکالیف را انجام دهد. یا مثلا وسط مشق نوشتم تمرکز کودک را بهم نزنیم و او را صدا نکنیم. 8⃣ به کودک اختیار دهید که خودش انتخاب کندکه چه زمانی برای انجام تکالیف تمایل بیشتری دارد، بعد از بازی، بعد از نهار و... 9⃣ برای انجام تکالیف، کودک را به صفات اخلاقی رذیله مثل حسادت، دشمنی، دروغ و... سوق ندهید. ➖خواهرت مشقش را نوشته میبرمش پارک ولی تو را نمیبرم❌ ➖معلمت گفت تو توی کلاس از همه بدخط تر هستی.❌ ➖چقدر کم گرفتی، نمره بقیه چند شد؟❌ ( کودک مجبور میشود دروغ بگوید.) 0⃣1⃣ مسئولیت نگهداری از وسایل مدرسه را به خود کودک بسپارید. ( برای مثال من خودم از چند هفته قبل یک طبقه از کتابخانه خودم را برای پسرجان خالی کردم که وسایل مدرسه را در اتاق خودشون نگذاره به خاطر برادرش، این کمد قفل داره. به پسر بزرگم گفتم اینجا را خالی کردم برای وسایل مدرسه شما که از دست برادرت هم در امان باشه😉 ولی بعد از این دیگه هم دخالتی ندارم و مسئولیت با خودت هست.) ✅ نشر فقط با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
1⃣1⃣ اگر کودک با ما درد و دل کرد او را مورد سرزنش و شماتت قرار ندهیم: ➖یادم نمیاد مشقم چی بود؟ 🧕: بس که حواس پرتی، حواست کجا بود؟!❌ ➖این قسمت را یاد نگرفتم! 🧕: مگه خنگی! حتما داشتی چرت میزدی ❌❌ ➖یادم نمیاد مشقم چی بود؟ 🧕: میفهمم، این خیلی اذیت کننده هست که آدم یادش نیاد مشقش چی بوده می فهمم الان چقدر ناراحتی ✅ 2⃣1⃣ در حضور کودک معلم و مدرسه را مورد انتقاد قرار ندهید. این موضوع روی دلسرد شدن کودک و کم کاری در انجام تکالیف تاثیر دارد. 3⃣1⃣ نسبت به تواناییها و مهارتهای فرزند خود واقع بین باشید. مثلا اگر کودک ما تا قبل از ورود به مدرسه، بیش از حد در معرض تلویزیون و رسانه های دیداری بوده نمی توان از این کودک انتظار دقت و تمرکز کافی داشت. پس طبیعتا این کودک در دیکته نوشتن دچار مشکل خواهد بود و فشار زیاد کار را بدتر خواهد کرد. اگر کودک ما تا قبل از ورود به مدرسه ماهیچه های ظریف دستانش تقویت نشده( با فعالیتهایی مثل دستورزی، قیچی کردن و...) این کودک با کمی مداد دست گرفتن خسته می شود و نمی توان به او فشار اورد. اگر کودک ما در شش سال اول زندگی، به میزان لازم فعالیتهای حرکتی نداشته ادراک او ضعیف است پس در درس ریاضی مشکل خواهد داشت. اگر به هر دلیل مهارتهای یادگیری کودک در شش سال اول تقویت نشده، این نقص را نمیتوان با تحمیل فشار بر کودک در انجام تکالیف جبران کرد.👌 4⃣1⃣ از عصبانی شدن در مورد تکالیف کودک پرهیز کنید: پدرم دراومد از بس بهت گفتم مشقت را بنویس، خستم کردی. ❌❌ این عصبانیت ها، نه تنها فایده ای ندارند، اوضاع را خراب تر و بدتر می کنند. تنها نتیجه این عصبانیت ها تخریب رابطه والدفرزندی و کشمکش های بی نتیجه خواهد بود. 5⃣1⃣ هر کودکی برای اینکه رشد کند و به بلوغ فکری برسد، نیاز دارد که حس کند مستقل است، وقتی والدین با حساسیت بی جا خودشان را درگیر مسائل کودک در مدرسه می کنند، کودک این دخالت را دخالت در استقلال خود می بیند. این میل به استقلال آنقدر شدید است که ممکن است حتی کودک را به سمت بی اعتنایی به فشار و تنبیه والدین سوق دهد، اما برای حفظ استقلال خود حاضر به انجام تکالیف تحت فشار والدین نباشد. کودک در ذهن خود می گوید: شما می توانید من را از دیدن تلویزیون یا بازی محروم کنید ولی نمی توانید من را مجبور کنید مشقم را بنویسم. ✅ نشر فقط با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
این هم نذری اربعین یکی از مامانهای عزیز 👆 نذرشون قبول ان شاءالله 😢 🤲