💠 #جایگاه_زن | نزار قبانی قبانی در شعری، بسیار موجز و عذب، سوالی را در لباس یک واج آرایی بسیار دقیق مطرح می کند که: • وَلکن لا أحدَ یَعرفُ لِماذا لایوجَدُ باِلشّطرنجِ ملکةٌ  وَ یوجَدُ مَلِکٌ فقط؟ • و اما هیچ کس نمی داند چرا در شطرنج، ملکه ای نیست و تنها شاه وجود دارد... این تکرار واج لام که خود بر تاکید جنبه پرسشی دلالت دارد، سوالی ست که ممکن است برای کسی صورت وقوع نپذیرفته باشد و قبانی در واقع از یک امرِ پذیرفته، در جهت اعتلای مضمونی و محتوایی استفاده می کند. شعر همین است! عنتره وقتی برای اولین بار لفظ شعر را در معلقه بکار بست که: هل غادر الشعراء من متردمی... مقاییس می گوید به این جهت است که شاعر هیچ امری را بدون موشکافی رها نمی کند! قبانی نیز از دل مضامین یا تصاویر قدیم، روی به صورت جدید و نحو بی نظیری می آورد. جوابی می دهد خواندنی، کوبنده و قاطع که یقه ام را تا کنون رها نکرده... می گوید: • لأنَّ المرأةَ لاتُصلِحُ أن تَکون لُعبةً! • چون زن بازیچه نیست! ✍️ مسعود یوسف پور به «مدرس هشت» بپیوندید 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3396796779Ce195c412a0

فردا ظهر ساعت ۱۲ برداشته میشه تخفیف اگر تمایل دارید زودتر اقدام کنید

مسعودیوسف پور را سال هاست که می شناسم.شاعری ست توانمند وپژوهشگری دقیقه یاب . کارگاه های آموزشی اش پربار وکاربردی ست. این فرصت های طلایی راازدست ندهید.

لطف استاد انصاری نژاد گرامی و عزیز🌷

♨️ نکته عروضی • فلان استاد در نقد یکی از آثار فرمودند نمی‌توان هجای کشیده «روی» «سوی» یا امثالهم را کوتاه تلقی کرد به شکل «رُیِ» یا «سُیِ» شاید شما هم در بعضی محافل فعلی شنیده باشید. در جواب، فقط کافی‌ست به چند نمونه استناد کنم! • خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت • جان دارویی که غم ببرد درده، ای صبی! • در لحد ماه کمان ابروی من منزل کرد 🏷️ حافظ • نیکویی را به روی معجزه‌ای دلبری را به زلف برهانی 🏷️ ادیب صابر • قالب خاکی سوی خاکی فکند • آن‌ها که همه میل سوی ملک تو کردند • چنان که اشتر ابله سوی کنام شده 🏷️ رودکی • ز خاور بر آید سوی باختر • سوی تخت شاه جهان کرد روی • شب آمد سوی باغ بنهاد روی 🏷️ فردوسی شاهد مثال بسیار فراوان است. قبل از باز کردن دهان، چشم را باز کنیم. 📝 تصویر: درس اختیارات عروض 📌 #مدرس_هشت کانال تخصصی ادبیات در ایتا @madras8

#شعر‌خوب‌به‌هم‌هدیه‌دهیم از شوق رسیدنت، کما فی‌السابق تقویم زمستان زده‌ام شد عاشق گیسوی تو روی شال سبز افتاده‌است، یلدا وسط بهار؟ جلّ الخالق! دوری تو را بهانه کردن خوب است شکوه ز غم زمانه کردن خوب است از دیده به جای اشک، خون می‌گریم یلداست...انار دانه کردن خوب است ای کاش به سمت ما دری بگشایی دیوار کشیده دورمان، تنهایی ای صبح امید ما زمستانی‌ها! یلدا چه قدَر صبر کند می‌آیی؟ #مسعود_یوسف_پور #یلدا #انتظار_فرج

لطف استاد حسینی بزرگوار

بعضی از دوستان گفتن مهلتش رو تمدید کنیم... تا شب می‌تونید اقدام کنید. چون این طرح چند روزه که هست. نمی‌تونیم بیشتر زمان بدیم

♨️ گران آهنگ (تنافر حروف) • در بعضی محافل ادبی، متاسفانه منتقد جلسه به محض شنیدن دو حرف هم‌مخرج حکم به تنافر حروف می‌دهد و این سزا نیست! 🏷️ دکتر حکمت الله صفری در مقاله «بازنگری مبحث فصاحت» مواردش را برشماری کرده منتها چون دیدم صاحب البیان و التبین را به جای جاحظ نوشته «حافظ» این خبط بزرگ را در مقاله نشان عدم کنکاش دقیق ایشان دانسته و ارجاع نمی‌دهم به آن! 🏷️ جاحظ نخستین کسی‌ست که بحث مخارج حروف و تفاخر کلمات را مطرح کرده و بعد از او نیز تفتازانی به شرح آن پرداخته‌ست. مخلص کلام اینکه موارد تنافر در عربی بعلت نوع تلفظ با فارسی متفاوت است و نیز این بحث ناظر به «موقعیت کلمه» یا «موقعیت حروف کلمه» می‌باشد. در فهم آن نیز، ذوق سلیم یا طریق بلغا را کارآمد شمرده‌اند. این جستار در پی برشماری موارد تنافر نیست، بلکه در نفی این سخن است که: «به مجرد مجاورت دو حرف هم‌مخرج، تنافر حروف رخ می‌دهد» ایشان حتما به خواجه نیز در موارد بسیاری تذکر می‌دهند مثل مجاورت شین: فغان که نرگس جَمّاشِ شیخِ شهر امروز نظر به دُردکشان از سرِ حقارت کرد یا به سعدی در: گر تضرع کنی و گر فریاد دزد، زر بازپس نخواهد داد مصادیق بی‌شماری دارد مجاورت دو حرف مثل «تاء» و «کاف» و غیره، منتها آنچه بنده به تتبع عرض می‌کنم، تنافر حروف در سه مخرج مشترک است که اقل جمع نیز دلالت بر این دارد. و نیز آنجا که پای فرم وسط می‌آید، باید دنبال دلیل هنری گشت که محط بحث نیست. بحث ما لو خلّی و طبعه، ناظر به اصل این حکم است که دیده‌ایم در «طریقت بلغاء» رخ داده پس قاعده‌مند نیست! بحث رمندگی حروف نیز ناظر به همین است که کلمه، مخارج بعید از هم دارد و بیشترین کاربردش در عربی‌ست. (بعدها شاید به موارد تنافر مفصل‌تر پرداختم) 📝 مسعود یوسف پور 📌 #مدرس_هشت کانال تخصصی ادبیات در ایتا @madras8

بدون شرح... بعد از چندسال تجربه تلخ، حالا درک می‌کنم چرا فلان شاعر می‌گوید «اول حق الزحمه واریز شود» از این نمونه‌ها خیلی زیاد شده متاسفانه.