🔆 اهمیت حجّ در آئینه احادیث 🔹قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله مَنْ أَرَادَ دُنْیَا وَ آخِرَةً فَلْیَؤُمَّ هَذَا الْبَیْتَ. (الفقیه،ج۲؛ ص۲۱۹) رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: هر کس دنیا و آخرت را می‌‌خواهد، باید بسوی این خانه برود. 🔹قالَ الصَّادِقُ علیه‌السلام: لِيَحْذَرْ أَحَدُكُمْ أَنْ يُعَوِّقَ أَخَاهُ مِنَ الْحَجِّ فَتُصِيبَهُ فِتْنَةٌ فِي دُنْيَاهُ مَعَ مَا يُدَّخَرُ لَهُ فِي الْآخِرَةِ. (الفقیه؛ ج۲؛ ص۲۲۱) امام صادق علیه‌السلام فرمودند: هر یک از شما از اینکه حجّ برادر مؤمنش را به تأخیر اندازد، حذر کند؛ زیرا این کار سبب می‌شود که علاوه بر عذابی که در آخرت برایش ذخیره شده است، در دنیا نیز بلایی به او برسد! 🔹اسحاق بن عمار گوید: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم، كه شخصى برای رفتن به حج با من مشورت کرد، و چون سرمايه‌اش اندک بود يا ضعيف الحال بود، من به او گفتم كه به حج نرود؛ پس حضرت فرمودند:مَا أَخْلَقَكَ أَنْ تَمْرَضَ سَنَةً قَالَ فَمَرِضْتُ سَنَةً؛ به دلیل این منعی که کردی، مستحق آنى كه يك سال بيمارى بكشى‌؛ و من يك سال بيمار شدم! (الکافی، ج۴، ص٢٧١) 🔹عنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: الْحَاجُّ وَ الْمُعْتَمِرُ فِی ضَمَانِ اللَّهِ فَإِنْ مَاتَ مُتَوَجِّهاً غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ إِنْ مَاتَ مُحْرِماً بَعَثَهُ اللَّهُ مُلَبِّیاً وَ إِنْ مَاتَ بِأَحَدِ الْحَرَمَیْنِ بَعَثَهُ اللَّهُ مِنَ الْآمِنِینَ وَ إِنْ مَاتَ مُنْصَرِفاً غَفَرَ اللَّهُ لَهُ جَمِیعَ ذُنُوبِهِ. (الکافی، ج۴ ؛ص٢٦٥) ابو بصير گويد امام صادق عليه‌السّلام فرمودند: حاجى و عمره‌گزار در ضمانت خداوند متعال هستند، اگر در راه كعبه بميرد خداوند متعال گناهان او را مى‌آمرزد؛ اگر در حال احرام بميرد خداوند متعال او را در روز قيامت لبّيك‌گويان برمى‌انگيزاند؛ اگر در يكى از دو حرم مكّه و مدينه بميرد، خداوند متعال او را ايمن شده از عذاب برمى‌انگيزاند؛ اگر به هنگام بازگشت از حج بميرد، خداوند متعال تمام گناهان او را مى‌آمرزد. 🔹 جناب علی بن جعفر ضمن روایتی از برادرشان امام کاظم علیه‌السلام پرسیدند: «فَمَنْ لَمْ یَحُجَّ مِنَّا فَقَدْ کَفَرَ؟ قَالَ لَا وَ لَکِنْ مَنْ قَالَ لَیْسَ هَذَا هَکَذَا فَقَدْ کَفَرَ.» هرکس حج بجا نیاورد کافر است؟! فرمودند: نه، ولی اگر بگوید اینگونه نیست که حج واجب باشد، قطعا کافر گشته است. (الکافی، ج٤ ؛ص٢٦٥) 🔹ابوبصير گويد امام صادق عليه‌السّلام فرمودند: مَنْ مَاتَ وَ هُوَ صَحِیحٌ مُوسِرٌ لَمْ یَحُجَّ فَهُوَ مِمَّنْ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمی؛ هركس درحال تندرستى و ثروت از انجام حجّ‌ سر باز زند و بميرد، از كسانى خواهد بود كه خداوند عزّ و جلّ‌ دربارۀ آنان فرموده است: «و ما در روز رستاخيز او را كور محشور مى‌نماييم.» راوى گويد: عرض كردم: سبحان اللّه! كور محشور مى‌شود؟! فرمودند: آرى، زيرا خداوند عزّ و جلّ‌ او را از پيمودن راه حقّ‌، كور كرده است. (الکافی، ج٤ ؛ص٢٦٩) 🔹امام صادق عليه‌السلام علت حج نرفتنِ یکی از اصحاب را پرسیدند. او گفت: بخاطر معامله‌ای که با گروهی داشتم و کارهایی که مشغولشان بودم نتوانستم مشرف شوم، امید است که خیر باشد. امام فرمودند: لَا وَ اللَّهِ مَا فَعَلَ اللَّهُ لَکَ فِی ذَلِکَ مِنْ خِیَرَةٍ ثُمَّ قَالَ مَا حُبِسَ عَبْدٌ عَنْ هَذَا الْبَیْتِ إِلَّا بِذَنْبٍ. نه، بخدا سوگند خداوند در ترک حج خیری ننهاده است، هیچ‌کس از خانه کعبه محروم نمی‌شود مگر بواسطهٔ گناهی! (الکافی، ج٤ ؛ ص٢٧٠) 🔹شخصی از امام صادق علیه‌السلام پرسید: فدایت شوم، حج برتر است یا صدقه؟ امام فرمودند: اموالش چقدر است؟ آیا آن‌قدری هست که صاحبش را به حج برساند؟ عرض کرد: این مقدار نیست. امام فرمودند: إِذَا كَانَ مَالًا يَحْمِلُ إِلَى الْحَجِّ فَالصَّدَقَةُ لَا تَعْدِلُ الْحَجَّ الْحَجُّ أَفْضَلُ وَ إِنْ كَانَتْ لَا يَكُونُ إِلَّا الْقَلِيلَ فَالصَّدَقَةُ.» اگر مال، صاحبش را به حج برساند، صدقه معادل حج نيست و حج افضل است؛ و اگر به اين مقدار نباشد، پس صدقه بدهد. (کامل الزیارات؛ ص۳۳۵) 📙 برگرفته از کتاب ارزشمند «هَلُمَّ إلی الحَجّ - دریاب خانه را»؛ اثر حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین ذاکر @madras_emb

💠 حجّ از نگاه برخی از صاحبان کتب اخلاقی 🔹ابوسعید ابوالخیر مریدان را از سفر حج منع می‌کرد و شریعت را برای کسانی که به مقصد رسیده باشند منتفی می‌دانست. (ارزش میراث صوفیه، ص ۶۸) 🔹یکبار ابوطاهر فرزند ابوسعید، در حال سماع احرام بست و قصد حج کرد. ابوسعید نیز با وی همراه شد. اما وقتی به خرقان و بسطام رسید، گفت حج من این است که به زیارت قبر ابوالحسن خرقانی و بایزید بسطامی بروم و از همانجا برگشت و تا آخر عمر به حج نرفت. ️ابوسعید میگفت: خدا می داند که هرکس را خداوند، راه مکه پیش روی او نهاد، از راه حق فاصله گرفت. (اسرارالتوحید؛ ج۱؛ ص۱۰۰) 🔹عطار نیشابوری می‌نویسد: نقل است که بایزید بسطامی یکبار قصد سفر حجاز کرد. چون بیرون شد بازگشت. گفتند: هرگز هیچ عزم نقض نکرده ای این چرا بود؟ گفت: روی به راه نهادم. زنگی دیدم، تیغی کشیده که اگر بازگشتی نیکو! و الا سرت از تن جدا کنم. پس مرا گفت: «ترکتَ الله ببسطام و قصدتَ البیتَ الحرام»؛ خدای را به بسطام بگذاشتی و قصد کعبه کردی؟! (تذكره الأولياء،‏ ج۱، ص۱۳۹) 🔹منصور حلاج می‌گفت: اگر می‌خواهی حج بروی و توان رفتن به حج نداری، خانه خودت را از وسايل خالی كن و مناسك حج را بجای آور همانطور كه در حج انجام می‌دهی. بعد سی نفر يتيم را حاضر كن و به آن‌ها غذا بده و خدمتشان كن و وقتی كه آن‌ها غذا خوردند و دست‌های خود را شستند به هر يك از آن‌ها يك پيراهن بپوشان و هفت يا سه درهم به آن‌ها بده. اگر اين كار را بكنی قائم مقام حج است و حج را بجای آورده‌ای. (تحفة الاخیار، ص۴۰۷) 🔹مولوی حکایت نقل می کند که بایزید در راه كعبه به ديدن يكى از مشايخ رفت. شيخ از بايزيد پرسيد: كجا مى ‏روى؟ گفت: به مكه به زيارت خانه خدا. گفت: زاد راه چه دارى؟ گفت: دويست‏ درم‏. گفت: برخيز و هفت بار گرد من طواف كن و آن سيم را به من ده‏ و از گناه پاکت می‌کند. بایزید هم به این سِر آگاهی یافت و چنین کرد و به مقصود رسید. (مثنوی، دفتر دوم، بخش ٥٣) 🔹مولوی در دیوان شمس در یکی از غزلیات چنین سروده است: ای قوم به حج رفته کجایید کجایید معشوق همین جاست بیایید بیایید معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار در بادیه سرگشته شما در چه هوایید گر صورت بی‌صورت معشوق ببینید هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید ده بار از آن راه بدان خانه برفتید یک بار از این خانه بر این بام برآیید (دیوان شمس، غزل ۶۴۸) #حج #صوفیه #اعتقادات @madras_emb

💠 استحباب اظهار غم در روز عید قربان و فطر به سبب غربت امام زمان علیه‌السلام ❖ مُعلّی بن خُنَیس [از اصحاب امام صادق علیه‌السلام] چنین بود که هرگاه روز عید فرا می‌رسید با حالی ژولیده و غبارآلود و در هیئتی غم‌زده به صحرا خارج می‌شد و زمانی که خطیب نماز عید بالای منبر می‌رفت دستش را به سوی آسمان بلند کرده و می‌گفت: اللَّهُمَّ هَذَا مَقَامُ خُلَفَائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ، وَ مَوْضِعُ أُمَنَائِكَ الَّذِينَ خَصَصْتَهُمْ بِهَا ابْتَزُّوهَا، وَ أَنْتَ‏ الْمُقَدِّرُ لِمَا تَشَاءُ لَا يُغْلَبُ قَضَاؤُكَ‏، وَ لَا يُجَاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبِيرِكَ كَيْفَ شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ، عِلْمُكَ فِي إِرَادَتِكَ كَعِلْمِكَ فِي خَلْقِكَ، حَتَّى عَادَ صَفْوَتُكَ وَ خُلَفَاؤُكَ مَغْلُوبِينَ مَقْهُورِينَ مُسْتَتِرِينَ‏، يَرَوْنَ حُكْمَكَ مُبَدَّلًا وَ كِتَابَكَ مَنْبُوذاً، وَ فَرَائِضَكَ مُحَرَّفَةً عَنْ جِهَاتِ شَرَائِعِكَ، وَ سُنَنَ نَبِيِّكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ مَتْرُوكَةً، اللَّهُمَّ الْعَنْ أَعْدَاءَهُمْ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ الْغَادِينَ وَ الرَّائِحِينَ‏ وَ الْمَاضِينَ وَ الْغَابِرِينَ، اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ جَبَابِرَةَ زَمَانِنَا وَ أَشْيَاعَهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ وَ أَحْزَابَهُمْ وَ أَعْوَانَهُمْ، إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ. پروردگارا، این جایگاهِ خلفا و برگزیدگانِ تو و محلِ امانت دارانی است که ایشان را مخصوص این مقام گردانیده ای. این جایگاه را به زور از ایشان سلب کردند و تو تقدیر کننده ی امور هستی که تقدیرت مغلوب نگردد و از تدابیر حتمی ات تخلف نشود، هر گونه که بخواهی و هر چه که بخواهی. عِلمت در اراده ات مانند علمت در آفرینش ات است غصب این مقام تا به اینجا رسید که برگزیدگان و خلفایت مورد قهر و غلبه قرار گرفته و در پس پرده نهان گشته اند، حُکمت را تغییر یافته و کتابت را دور افکنده شده و فرائضت را از راستای شریعتت تحریف شده و سنّت های رسولت را رها شده می بینند. پروردگارا لعنت نما دشمنانِ ایشان را از اولین و آخرین شان و صبح و شب کنندگان شان و گذشتگان و باقی ماندگان شان، پروردگارا لعنت نما ستم پیشگان زمانِ ما را و پیروان و دنباله رو ها و دسته‌ها و یاری کنندگان‌شان را که همانا تو بر هر کاری توانایی. 📚 رجال الكشي؛ ص۳۸۱ 📝 علامه مجلسی "رضوان الله علیه" در ذیل روایت می‌فرماید: يدل على استحباب إظهار الحزن في العيدين عند استيلاء أئمة الضلال و مغلوبية أئمة الهدى صلوات‌الله‌عليهم إذ فعل أجلاء أصحاب الأئمة علیهم‌السلام حجة في أمثال ذلك مع أن فيه التأسي بهم ع لما سيأتي من أنه يتجدد حزنهم في كل عيد لأنهم يرون حقهم في يد غيرهم. (بحار الأنوار؛ ج‏۸۷؛ ص۳۷۰) #آداب_منتظران #احوالات #تاریخ‌_رجال @madras_emb

#رجال 💠 بررسی وثاقت مُعَلّی بن خُنَیس ● در مورد جناب معلی، دو دسته از روایات وجود دارد که بعضی دال بر وثاقت ایشان و دسته ای دیگر دال بر تضعیف می باشند و به تبع این روایات(و به ضمیمه ادله دیگری که مطرح می شود) سه نظریه در مورد ایشان قابل طرح است. وثاقت عدم وثاقت مجهول بودن ایشان ● ادله وثاقت معلی ۱.روایاتی که در مدح او وارد شده است دلیل اول بر وثاقت معلی روایاتی است که در مدح او وارد شده است. در بعضی از آنها اینگونه آمده که امام صادق علیه السلام بعد از کشته شدن معلی فرمودند: «والله او به بهشت داخل شد». روایات دیگر علاوه بر آن، دلالت برتوجه ویژه امام علیه السلام به معلی و اهمیت او نزد حضرت نیز می نماید. انسان جاعل حدیث نه اهل بهشت است و نه مورد توجه امام علیه السلام. ✅ ادامه مطلب در این موضوع را در لوح پژوهشی ذکری دنبال کنید.👇 https://mfeb.ir/home/?p=4866 #تاریخ‌_رجال @madras_emb

#رجال 📋 وثاقت مُعَلّی بن خُنَیس ❖ آیت الله العظمی شبیری زنجانی 📖 درس رجال؛ جلسه ۳۹ @madras_emb

🔆 وقتی امام معصوم برای عاقبت بخیری دعا کند عَنْ عُقْبَةَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ: دَخَلْتُ أَنَا وَ الْمُعَلَّى وَ عُثْمَانُ بْنُ عِمْرَانَ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فَلَمَّا رَآنَا قَالَ مَرْحَباً مَرْحَباً بِكُمْ وُجُوهٌ تُحِبُّنَا وَ نُحِبُّهَا جَعَلَكُمُ اللَّهُ مَعَنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة ... 📚 الكافي؛ ج‏۴؛ ص۳۴ عقبة بن خالد گوید: من و مُعلّی بن خُنَیس و عثمان بن عِمران خدمت حضرت صادق علیه‌السلام مشرّف شدیم، همین که حضرت ما را دید فرمودند: مرحبا مرحبا به شما! این صورتها دوست دارند ما را و ما دوست می‏‌داریم ایشان را، «جَعَلَکُمُ اللَّهُ مَعَنا فِی الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ»؛ خداوند شما را با ما، در دنیا و آخرت قرار دهد ... #الگوهای_طلبگی #تاریخ‌_رجال @madras_emb