🔴از اعتصاب کامیونداران چه خبر؟! فراخوان برای تجمع و اعتصاب با زور و تهدید به کامیونداران رسید...! اما..... 🔹 پیام یکی از راننده‌های کامیوندار عزیز، چقدر خوب هست این پیامتون 🙏🏻 چون خیلی از مسائل رو، روشن می‌کنه #فتنه_گر #اغتشاشگر #مردم_انقلابی @mahale114

فصل نهم صفحه اول ایثارگران برزول کتاب نماز ناتمام #خاطرات_رزمندۀ_جانباز حجت‌الاسلام حسین شیراوند (ضرغام) مصاحبه: مرتضی سمیعی‌نیا؛ کمیل کمالی تدوین: کمیل کمالی اروند؛ دری نیم‌سوخته به روضه‌های مدینه کربلای 4 و 5 شهریورماه1365 خودم را به جبهه رساندم. ما جزو اولین گروه‌هایی بودیم که برای عملیات حاضر می‌شدیم. در نگاه اول ملموس بود که حضور پرشور رزمندگان در این اعزام با دفعات قبل متفاوت است. این حضور از شهریور تا دی‌ماه که موعد عملیات کربلای4 بود، رفته‌رفته بیشتر شد و به‌تدریج نیروهای جدید ملحق شدند تا جایی که جبهه پر از نیرو شد. خیل بسیجیانِ به جبهه شتافته، نوید یک پیروزی بزرگ در عملیات را می‌داد و امیدوار بودیم با دلاوری رزمندگان، نابودی بعثی‌ها در همین سال رقم بخورد. فقط از برزول ما بیش از دویست رزمنده در گردان‌های مختلف حاضر شده بود و هرجا نگاه می‌کردیم همشهری‌ها و دوست و آشنا را می‌دیدیم. البته طبیعی بود که دشمن بی‌کار ننشیند و خود را برای این رویارویی آماده کند. از مدت‌ها پیش، گردان غواصی به تیپ ما اضافه شده بود و با وجود تمرینات آبی-خاکی، انتظار نبرد در شرایطی همانند والفجر8 می‌رفت. تمرینات خاکی در اردوگاه شهید مدنی و تمرینات آبی در مقری در کنار سد گتوند انجام می‌شد و ما در این فاصلۀ کوتاه، در رفت‌وآمد بودیم. از لحظۀ اعزام تا برگشت از عملیات که مجموعاً پنج ماه به طول انجامید، برای من که تازه زندگی را شروع کرده بودم سخت‌ترین ایام و بسی نفس‌گیر بود. دوستان این بار به من لقب حنظلۀ گردان داده بودند و در برابر اعتراض من به این تشبیه می‌گفتند: «چرا نگیم؟ حنظله در راه پیامبر فداکاری کرد و شما در راه پسر پیامبر، ترک خانه و کاشانه گفتید.» دیگر نمی‌گفتند این اسم برای شهداست و بادمجان بم که آفت ندارد. از متأهل‌ها هرکس پیش حاج‌میرزا می‌رفت و طلب مرخصی می‌کرد حاج‌میرزا می‌گفت: «برید از حنظلۀ گردان یاد بگیرید. او تازه‌داماده و حرف از مرخصی نمی‌زنه؛ بعد شما این‌طور بهانه می‌گیرید؟» بعضی از آن‌ها پیش من می‌آمدند و به اعتراض می‌گفتند: «چرا اینجا موندی؟ پاشو برو خونه‌ت.» می‌گفتم: «خودتون می‌خواید برید، برید. دیگه چه‌کار به من دارید؟» می‌گفتند: «تا تو باشی حاج‌میرزا به ما مرخصی نمی‌ده و مدام تو رو توی سر ما می‌کوبه.» جدای از ضرورت ماندن، واقعاً دلم برای همسرم تنگ شده بود و با نامه نوشتن مدام، این جدایی را طاقت می‌آوردم. بهار زندگی‌مان بیش از آنکه به حرف زدن گذشته باشد، به نامه نوشتن سبز بود. بااین‌حال، به همان نامه‌ها دلخوش بودم و گاهی چندین بار آن‌ها را مرور می‌کردم. در کادر گردان 152 تغییراتی ایجاد نشده بود. فرماندهی گروهان شهید رجایی را هنوز حاج‌حسین کیانی عهده‌دار بود و با دیدن من، مرا به‌عنوان مسئول دستۀ «جهاد» معرفی کرد. از مسئولیت گرفتن ابا داشتم. وقتی فکر می‌کردم با مسئولیت گرفتن در برابر خدا و خانوادۀ معظم شهدا باید جوابگوی خون شهدا باشم، تنم به لرزه می‌افتاد. همۀ این‌ها را به حاج‌حسین گفتم و دیگران را پیشنهاد دادم، اما او گفت: «فقط خودت. و حتماً باید قبول کنی.» در برابر اصرار کسی که از جان برایم عزیزتر بود، بالاخره کوتاه آمدم و فرماندهی دسته را پذیرفتم. نیروهای دوست‌داشتنی در دستۀ جهاد روزی من شد و با حاکم شدن جو دوستی و برادری، این دسته خواستنی‌تر شد. نیمی ‌از دستۀ ما را بچه‌های نهاوند و نیمی ‌دیگر را بچه‌های اسدآباد تشکیل می‌دادند. بااینکه ترکیب ترک و کرد و لر بودن ما آبستن اختلافات بود، ولی با رفاقت و صمیمیتی که بینمان حاکم بود تا حد زیادی این مسائل برطرف شده بود. بچه‌ها در شیطنت و خنده کم نمی‌گذاشتند. بین آن‌ها خواهرزاده‌ام علی، دست همه را از پشت بسته بود. تا نیروهای تازه‌وارد به پادگان می‌آمدند، یکی که سنش بیشتر بود و محاسن بیشتری داشت را به‌عنوان فرمانده جلو می‌انداختند و خودشان دورش را شلوغ می‌کردند تا طبیعی جلوه کند. فرمانده قلابی هم جلسۀ توجیهی برای تازه‌واردها می‌گذاشت و با کلی قانون من‌درآوردی آن‌ها را می‌ترساند. دست‌آخر فرمانده اصلی می‌آمد و می‌دید نیروهای تازه‌وارد یا کفش‌هایشان را درآورده یا با وضع مضحکی نشسته‌اند. من به کار آن‌ها صحه می‌گذاشتم و بعضی جاها خودم سر شوخی و خنده را باز می‌کردم. می‌دانستم برای کار کشیدن از آن‌ها در شرایط سخت این نشاط لازم است و خودم مثل یک رفیق، آن‌ها را همراهی می‌کردم. در دستۀ جهاد، دو طلبه داشتیم. یکی محمدرضا گودرزی و دیگری آیت زرینی. محمدرضا قد کوتاهی داشت و برعکس او، آیت قدبلند بود. خودم عمداً آن‌ها را پشت‌سرهم می‌گذاشتم و از جلو نظام می‌دادم. دست آیت برای اینکه به شانۀ محمدرضا برسد خم می‌شد و تا روبه‌روی شکمش پایین می‌آمد. همه از این صحنه خنده‌شان می‌گرفت. #بیاد_شهدا #رهبر_انقلاب #دفاع_مقدس #جنگ_تحمیلی #هفته_دفاع_مقدس @mahale114

پاسخ_شبهه 🎥حقیقت جمله "حفظ جمهوری اسلامی مهم تر جان امام زمان عجل‌الله‌فرجه است" از #امام_خمینی چیست؟ 🔊 حجت‌الاسلام حمید_ناصحیان توضیحات بیشتر و مفصل در لینک زیر https://b2n.ir/g67076 💥ببینید و انتشار دهید #بصیرت #امام_زمان #خمینی_کبیر #انقلاب_اسلامی @mahale114

🎥 مهمان ویژه! مهمان یک مهمانی خاص 🔸همه‌ی ما به مهمانی دعوت می‌شویم و از قبل می‌دانیم که صاحب آن مهمانی کیست، این‌بار اما شما روایت یک مهمان را می‌بینید که نمی‌داند به کجا دعوت شده است! اما به محض رو در رویی با میزبان... #بیاد_شهدا #رهبر_انقلاب @mahale114

صوت جلسه بصیرت سیاسی تحلیل فتنه اخیر استاد امیر مختاری ۱۱آذر ۱۴۰۱ #بصیرت #جهاد_تبیین #جنگ_ترکیبی @mahale114

🔴 جلسه اعتراضی طلاب و اساتید #حوزه با دادستان کل کشور! 🔹 پنج شنبه گذشته جلسه ای در قم برگزار شد با عنوان #جهاد_تبیین، با سخنرانی منتظری دادستان کل کشور که در این جلسه چندین بار تعدادی از طلاب و اساتید حوزه به سخنان منتظری اعتراض شدیدی کردند. 🔹 تعدادی از طلاب و اساتید حاضر در جلسه سخنان منتظری را غیر قانع کننده دانسته و نسبت به اهمال و کم کاری قوه قضاییه و دادستانی در مورد ول بودن #فضای_مجازی، عدم برخورد مناسب با #اغتشاشگران و مسائل دیگر اعتراض شدید کردند‌. 🔹 بگو مگوی بعضی از طلاب با دادستان کل کشور تا آنجا بالا گرفت که منتظری پشت تریبون با لحنی خاص خواست که یکی از طلاب معترض را به بیرون بیندازند!😐 👤 پ ن: انتظار می رود مسئولین مخصوصاً در رده های بالای کشوری، کمی از سعه صدری که برای شنیدن سخنان #فتنه_گران دارند را برای شنیدن صدای منتقدین مومن و انقلابی کنار بگذارند و صدای آنان را بشنوند و پاسخگوی عملکرد خود باشند ان شاءالله مثل همین جلسه هم با حضور سخنگوی دولت، جناب جهرمی!! #نفوذ #بهائیت #بصیرت #پاکسازی #فضای_مجازی #فتنه_های_آخرالزمان @mahale114