این دهان بستی ، دهانی باز شد
کو خورندهٔ لقمه های راز شد
لب فروبند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی کن شتاب
جوع مر خاصان حق را داده اند
تا شوند از جوع، شیر زورمند
گر تو این انبان ز نان خالی کنی
پر ز گوهر های اجلالی کنی
طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنش با ملک انباز کن
#مولوی
#استاد_پناهیان
#شهر_خدا۲