این دهان بستی ، دهانی باز شد کو خورندهٔ لقمه های راز شد لب فروبند از طعام و از شراب سوی خوان آسمانی کن شتاب جوع مر خاصان حق را داده اند تا شوند از جوع، شیر زورمند گر تو این انبان ز نان خالی کنی پر ز گوهر های اجلالی کنی طفل جان از شیر شیطان باز کن بعد از آنش با ملک انباز کن #مولوی #استاد_پناهیان #شهر_خدا۲