ستاد اجرایی فرمان امام (ره) با همکاری اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان استان کرمان اقدام به تولید و توزیع ماسک باکیفیت و ارزان قیمت می نماید. ماسک‌ها از نوع سه لایه بی‌بافت با فیلتراسیون سطح بالاست. این ماسک‌ها در یک فرآیند مکانیزه و صنعتی تولید می‌شوند و از عالی‌ترین کیفیت در کلاس خود برخوردارند. مهم‌ترین ویژگی‌های این ماسک‌ها عبارتند از: دارای تاییدیه از اداره کل تجهیزات پزشکی وزارت بهداشت کاربرد پزشکی، کادر درمان و عمومی الیاف طبیعی و بافته نشده 3 لایه (۱ لایه ملت ضخیم و ۲ لایه اسپان باند) توانایی جذب ذرات ۳ میکرومتر با راندمان بالای ۹۵ درصد دارای فنر انطباق بر روی بینی بسته‌بندی استریل ۵۰ عددی بسته 50 عددی 62500 تومان (قیمت هر عدد ماسک 1250 تومان) جهت سفارش ماسک به سایت hastinja.ir مراجعه نمایید. ┄┅═✧❁❁✧═┅┄ سایت و کانال اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان استان کرمان ✅ 🌐 www.parchamdaran.net ✅🌐 @etehadeyikerman

♥️| اللّٰھم!... لَا تَکلْنِی إِلَی خَلْقِک، بَلْ تَفَرَّدْ بِحَاجَتِی، وَ تَوَلَّ کفَایتِی. 🌱| باࢪپࢪوࢪدگاࢪا! مࢪا بہ خلق خود وامگذاࢪ، بلڪہ خود بہ تنھایے نیازم ࢪا برآور، و خودت ڪارساز من باش -📚 #امام_سجاد ؏ | دعای ۲۲ صحیفه سجادیه @MahdiHoseini_IR

بخشی از کتاب #تمنای_بی_خزان👇👇👇👇👇 قسمت چهارم ..

اولین روز سال تحصیلی، با چه حالی راهی مدرسه اش کرد، فقط خدا می داند. بچه ها از کنار گوهر خانم و مهدی عبور می کردند. بعضی از بچه ها باذوق، بعضی هم به مصیبت، انگار یک دل سیر کتک خورده اند ومجبورند به زور چوب ولگد، مدرسه بروند. مهدی اما این مسیر را با شوق فراوانی طی کرد تا رسید مدرسه. بعد از آن طولی نکشید که در دل مدیر و ناظم و معلمش جا باز کرد. هم خوب درس می خواند، هم تریبون مدرسه را گرفته بود دستش. هر روز صبحگاه، طنین صدایش در حیاط مدرسه می پیچید: اللهم کن لولیک الحجة ابن الحسن... کمی بزرگتر شد ورفتارهایش هم متفاوت با هم سن وسال هایش. داشت از مدرسه برمی گشت و به سفارش مادر سر راه نان خریده بود. نان نیم خورده را از دست راستش به دست چپ داد و با حیرت به دستکش چرم پشت ویترین، خیره شد. دست راستش را بالا آورد. جلوی شیشه گرفت و دستش را توی دستکش چرمی مجسم کرد. گرمای دستکش را حس می کرد، ولی هنوز نگاهش به ویترین مغازه بود. لبخندی زد. اطمينان داشت تا به پدر بگوید، او شال وکلاه می کند که دستکش را برایش بخرد. به سمت خانه برگشت. هر قدمی که برمی داشت تکه ای از نان سنگک جدا می کرد و در دهانش می گذاشت. نگاه پیرمردی که کنار پیت حلبی کنج دیوارِ یک خانه ی قدیمی نشسته بود ودست هایش را به امید گرما روی پیت نگه داشته بود، از خوردن نان منصرفش کرد. به سمت پیرمرد رفت و بقیه ی نان را روی زانوهایش گذاشت. شوقی که در صورت پیرمرد دوید، مهدی را پشیمان کرد از این که نصف نان را خورده است. اما همان شوق و لحظه ی کوتاهی امید، لذت عمیقی به دلش نشاند. یاد سفارش مادر افتاد که گفته بود ((نون مون کمه مهدی. شام آب گوشت داریم، نون یادت نره!)) دست کرد ته جیبش. هنوز کمی از پول توجیبی اش باقی مانده بود. خیالش راحت شد و به سمت نانوایی برگشت. ادامه دارد...... همراه‌ ما باشید 🙏 🌹تا تولد آقا مهدی 4 روز و1ساعت و57دقیقه🌹 👈گࢪ ؏ـۺقٰ مقصــد است خوشا لذت مسیࢪ❤️ @MahdiHoseini_IR

≺﷽≻ 💙| إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ 🌱| ﻣﻦ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ࢪا تنھا بہ ﺧﺪﺍ مےﮔﻮﻳﻢ 📚 #قرآن ، بخشی از آیه ٦۸۝ سوره یوسف @MahdiHoseini_IR

🏷عکس #نوشت ما عاشقی را از #شهیدان آموختیم ...2 قسمتی از وصیت نامه #شهید_مهدی_حسینی🌿

راه حسینی ادامه دارد .

@MahdiHoseini_IR

🖨نسخه چاپ

بخشی از کتاب #تمنای_بی_خزان👇👇👇👇👇 قسمت پنجم ..

﷽ کاسه های آب گوشت، یکی بعد از دیگری سر سفره می آمدند و مهدی در این فکر بود که آیا پیرمرد چیزی برای خوردن دارد یانه. یک دفعه، مثل برق از جایش پرید. کاسه ی آب گوشت را با خودش سرکوچه برد و دراین فکر بود که او هنوز آن جاست؟ صدای مادر را که داد می زد مهدی کجا؟ نمی شنید. نفس نفس زنان رسید سرکوچه. نصف آب گوشت ریخته بود روی لباسش. سرمای پیت روغن، خبر از رفتن پیرمرد می داد. نگاه ناامید مهدی به کوچه‌ی تاریک و دریچه ای نور که از میان در نیمه باز خانه شان به کوچه می تابید، امتداد راه مهدی بود که با خود می گفت ((از گلوم پایین نمی ره.....)) نشسته بود سر سفره م با غذا بازی می کرد. گوهرخانم نگاهی زیرچشمی به او انداخت و گفت((چیزی شده آقامهدی؟)) مهدی آه سردی کشید و دوباره به کاسه ی آب گوشت که حالا از دهان افتاده بود نگاه کرد. گوهرخانم طاقت ناراحتی مهدی را نداشت. زیرچشمی به عابد اشاره کرد و او شروع کرد به شوخی کردن با مهدی. هادی، برادر کوچک ترش از این فرصت برای شیطنت استفاده کرد و دوتایی به بهانه ی کشتی گرفتن ریختند سر مهدی. چند دقیقه بعد، صدای فریاد هر سه، فضای خانه را گرم کرد. گوهرخانم سفره را جمع می کرد و از شادی آنها ذوق می کرد. صبح روز بعد، مهدی در پی پیرمرد بود، که چشمش دوباره به دستکش های چرمی پشت ویترین مغازه ی سرکوچه افتاد. نگاهش را به خیابان گرداند و دست ها را در جیب هایش فرو برد. راهش را به سمت مدرسه ادامه داد. مدرسه آن روز هم مثل هر روز بود؛ زنگ ریاضی و فارسی ودیکته هم ساعت آخر کلاس. روی نیمکت، تنها نشسته بود. نمی دانست چرا امروز بغل دستی اش نیامده. موقعی که معلم اسم رضا را برای حضور وغیاب صدا کرد، مهدی گفت((غایب)). درِ خانه را که بعد از ورود به حیاط بست، یادش افتاد امروز با پول توجیبی اش برای هادی چیزی نخریده است. همه جا هوای هادی را داشت. هادی هم حس می کرد مهدی بعد از پدر، حامی او است. ادامه دارد....... همراه ما باشید🙏 🌹تا تولد آقامهدی 3روز و2ساعت و 2دقیقه🌹 👈از هَمچو تو دلداری، دل برنکنَم آری💛 @MahdiHoseini_IR

•﷽• کاسه های آب گوشت، یکی بعد از دیگری سر سفره می آمدند و مهدی در این فکر بود که آیا پیرمرد چیزی برای خوردن دارد یانه. یک دفعه، مثل برق از جایش پرید. کاسه ی آب گوشت را با خودش سرکوچه برد و دراین فکر بود که او هنوز آن جاست؟ صدای مادر را که داد می زد مهدی کجا؟ نمی شنید. نفس نفس زنان رسید سرکوچه. نصف آب گوشت ریخته بود روی لباسش. سرمای پیت روغن، خبر از رفتن پیرمرد می داد. نگاه ناامید مهدی به کوچه‌ی تاریک و دریچه ای نور که از میان در نیمه باز خانه شان به کوچه می تابید، امتداد راه مهدی بود که با خود می گفت ((از گلوم پایین نمی ره.....)) نشسته بود سر سفره م با غذا بازی می کرد. گوهرخانم نگاهی زیرچشمی به او انداخت و گفت((چیزی شده آقامهدی؟)) مهدی آه سردی کشید و دوباره به کاسه ی آب گوشت که حالا از دهان افتاده بود نگاه کرد. گوهرخانم طاقت ناراحتی مهدی را نداشت. زیرچشمی به عابد اشاره کرد و او شروع کرد به شوخی کردن با مهدی. هادی، برادر کوچک ترش از این فرصت برای شیطنت استفاده کرد و دوتایی به بهانه ی کشتی گرفتن ریختند سر مهدی. چند دقیقه بعد، صدای فریاد هر سه، فضای خانه را گرم کرد. گوهرخانم سفره را جمع می کرد و از شادی آنها ذوق می کرد. صبح روز بعد، مهدی در پی پیرمرد بود، که چشمش دوباره به دستکش های چرمی پشت ویترین مغازه ی سرکوچه افتاد. نگاهش را به خیابان گرداند و دست ها را در جیب هایش فرو برد. راهش را به سمت مدرسه ادامه داد. مدرسه آن روز هم مثل هر روز بود؛ زنگ ریاضی و فارسی ودیکته هم ساعت آخر کلاس. روی نیمکت، تنها نشسته بود. نمی دانست چرا امروز بغل دستی اش نیامده. موقعی که معلم اسم رضا را برای حضور وغیاب صدا کرد، مهدی گفت((غایب)). درِ خانه را که بعد از ورود به حیاط بست، یادش افتاد امروز با پول توجیبی اش برای هادی چیزی نخریده است. همه جا هوای هادی را داشت. هادی هم حس می کرد مهدی بعد از پدر، حامی او است. ادامه دارد....... همراه ما باشید🙏 🌹تا تولد آقامهدی 3روز و2ساعت و 2دقیقه🌹 👈از هَمچو تو دلداری، دل برنکنَم آری💛 @MahdiHoseini_IR

#نیش_زبان شیخ رجبعلی خیاط👆👆 @MahdiHoseini_IR

اِللهی عَظُمَ البَلا... 🎧#دعای_فرج با صدای علی فانی #غروب_جمعه #هدیه‌به‌شهدا‌تعجیل‌درامر‌ظهور @MahdiHoseini_IR

🏷 #طرح تو قبول کن این قربانیان و فدائیان #عشق حریمت را. #شهید_مهدی_حسینی . @MahdiHoseini_IR

🖨نسخه چاپ

بخشی از کتاب #تمنای_بی_خزان👇👇👇👇👇 قسمت ششم ..

•﷽• باصدای جیرجیر در اتاق، گوهرخانم فهمید که مهدی است، برای همین خودش را به بی توجهی زد تا به سمتش بیاید. مهدی که متوجه رفتار مادر شده بود، از پشت سر، چشم‌های گوهرخانم را با دست های یخ کرده اش گرفت و گفت((اگه گفتی من هادی ام یامهدی؟)) مادر به این حرف خندید و دست های سردش را میان دست های خود فشرد و گفت((پسر منی .)) خندید و روبه روی مادر نشست. گوهرخانم با گوشه ی چشم به طاقچه اشاره کرد وگفت((بابا یه چیزی روی طاقچه گذاشته برات.)) مهدی از جایش پرید و به سمت طاقچه رفت. چه می دید؟ از تعجب دهانش باز مانده بود. همان دستکش چرمی. با تعجب و خوشحالی گفت((وای! از کجا فهمیدین من این رو دوست داشتم؟)) گوهرخانم لبخندی از سر رضایت روی لب هایش نشست و گفت((از اون جایی که مامان و باباتیم)) مهدی تاشب چندبار دستکش را دستش کرد و درآورد. حتی موقع نوشتن مشق هایش، باتمام سختی، با دستکش نوشت. چندبار هم به هادی قرضش داد تا او هم در این لذت شریک باشد. هنگام خوابیدن، دستکش را بالای سرش گذاشت و دستش روی آن ها بود که خوابش برد. صبح به شوق پوشیدن دستکش ها، زودتر از خواب بیدار شد و بدون این که صبحانه بخورد، از خانه زد بیرون وسمت مدرسه رفت. دلش می خواست همه ببینند که صاحب دستکش چرمیِ مورد علاقه اش شده است. زنگ خورد و بچه‌ها وارد کلاس شدند. رضا آمد ولی کمی دیرتر از شروع زنگ کلاس. عذر می آورد که خواب مانده است، ولی در چشم هایش اثری از خواب نبود. معلم هم عذرش را نپذیرفت و او را به دفتر حواله کرد. بعد گفت((دفترهای مشق تون رو باز کنید...... .)) ادامه دارد... همراه ما باشید🙏 🌹تا تولد آقا مهدی 2روز و2ساعت و8 دقیقه 🌹 👈دیدن‌روۍ‌تودرخویش‌ زِمن‌خواب‌گرفت !💚 @MahdiHoseini_IR

✨مردم را نا امید نکنید 👌یکــی از مهمتریــن وظایــف همــه ی مــا پرهیــز از ناامیدسازی مردم اســت. گاهی یک کسی یک جوری حرف میزند ــ چه در سخنرانی، چه در صحبتی مانند آن، چه حالا در فضای مجازی که دیگر یک چیز ِبی حدو مرز و عجیب و غریبی شده ـ گاهی یک کسی یک جوری حرف میزند ــ که شنونده و مخاطب ناامیــد میشــود؛ مــا نبایــد اجــازه بدهیــم ناامیدی وارد میدان بشــود. 👌اگر امید نباشــد هیچ کدام از این کارهای بــزرگ انجام نمیگیــرد. مردم را بایــد امیدوار کنیــم و این امیــدواری، امیــدواری کاذب هم نیســت ;(بلکه)واقعیت قضیه همین است ;یعنی واقعاًباید امید داشــت، چون آینده، آینده ی خوبی است، آینده ی روشنی است. 98/4/7 #رهبری 🆔 @MahdiHoseini_IR

استوری ولادت چهل سالگی #شهید_مهدی_حسینی | #دو روز مانده تا ولادت40سالگی + @MahdiHoseini_IR

چقدر سخت است ... @MahdiHoseini_IR

بعضی‌ها در وجود خود احساس نیاز به توبه را دارند اما همیشه می‌گویند دیر نمی‌شود، حالا وقت باقی است. تا وقتی جوان هستیم می‌گوییم ای آقا! جوان بیست ساله که دیگر وقت توبه کردنش نیست. به میانسالی هم که می‌رسیم می‌گوییم حالا خیلی وقت داریم، وقتی که پیر شدیم توبه می‌کنیم. در وقت پیری هم آنقدر در زیر بار معاصی کمر ما خم شده است که دیگر حال توبه برایمان نمی‌ماند. اتفاقاً جوانی بهترین وقت توبه است. یک شاخه تا وقتی که هنوز تازه است، آمادگی بیشتری برای راست شدن دارد. بعلاوه، چه کسی به این جوان قول داده که او پا به سن بگذارد، از میانسالی بگذرد و پیر شود؟! استادِ شهید مطهری آزادی معنوی، ص ۱۲۳ @MahdiHoseini_IR

دلم گرفته ازین آسمان بی پیغام برایم کبوتری بفرست🕊 #شهید_مهدی_حسینی @MahdiHoseini_IR

تولدت از راه دور تبریک آرومِ مطلق،سوت و کور تبریک🖤 شب ولادت چهل سالگی آقا مهدی حسینی💔 @MahdiHoseini_IR #شهید_مهدی_حسینی

ای دوست! ما نیز دلی شکسته داریم ..🖤 شب ولادت چهل سالگی آقا مهدی حسینی💔 @MahdiHoseini_IR

.. یک شب برسد پیش تو آرام بگیرم... .. امشب شب #تولد توست.پنج سال پیش این موقع از اداره برگشتی و من برای تو آخرین تولد را گرفتم..آخرین #کیک_تولد آخرین شمع.آن شب،شمع سی و شش سالگی را فوت کردی.به تو گفتم ایشالا شمع120سالگی،خندیدی. امشب #چهل ساله میشوی.چرا رفتی؟هنوز120ساله نشدی. امشب شمع چهل سالگی را برایت میخرم میدانم هنوز کنارمن هستی.من عطر تو را در خانه حس میکنم.ای تمام زندگی ام به یادت هستم وقتی که گریه امانم نمیدهد،فقط این را بدان که زود رفتی همین. .. امشب چهلمین سال ولادت #شهید_مهدی_حسینی 💔 @MahdiHoseini_IR

بخشی از کتاب #تمنای_بی_خزان👇👇👇👇👇 قسمت هفتم.. عذر خواهی بابت دیشب🙏

•﷽• دقایقی نکشید که رضا با یک برگه ی اجازه ورود، وارد کلاس شد. برگه را روی میز معلم گذاشت. بعد از اشاره ی معلم نشست روی نیمکت، کنار مهدی. دفترش را به زور از کیف کهنه اش بیرون کشید و روی میز گذاشت. کمی بعد، زیرلب به مهدی گفت ((پاک کن می دی؟)) مهدی بدون این که حرفی بزند، پاک کنش را سمت او هل داد و چشمش به دستان ترک خورده ی رضا افتاد. خیلی دلش می خواست بپرسد چرا دستانش ترک خورده، بعضی جاهایش زخم شده است. ولی می دانست اولین سوال، مساوی است با یک لنگه پا ایستادن کنار تخته. خیلی صبر کرد تا زنگ تفریح شد. نمی دانست چطوری بپرسد که رضا بدش نیاید. کنج حیاط نشسته بودند و به بازی بچه ها نگاه می کردند. رضا دستانش را پشت سرش پنهان کرد وگفت((من دیروز غایب بودم، ریاضی رو یاد نگرفتم. می شه یادم بدی مهدی؟)) _اوهوم. چرا نیومدی؟ _بابام تصادف کرده. تو بیمارستانه. _خب چرا به معلم نگفتی؟ _شاید تا بابام خوب شه نتونم بیام مدرسه. _چرا؟ رضا دستانش را جلو آورد و شروع کرد ماساژ دادن آن ها. _مامانم آش درست می کرد و بابام می برد به راننده ها می فروخت؛ خرج زندگی مون رو درمی آورد. حالا که تصادف کرده، من مرد خونه ام. بغضش را فرو داد و ساکت شد. دلیل ترک خوردن دست های رضا را فهمیده بود. زنگ آخر از هم خداحافظی کردند. رضا سمت خانه رفت تا قابلمه آش را برای فروش ببرد. دستش را که در کیفش فرو کرد، چشمش به دستکش های چرمی افتاد که صبح در کیف مهدی دیده بود و یک نامه کوتاه. ((رضا من لازمشون ندارم.دستت کن، دستات یخ نکنه.)) ❤️تا تولد آقامهدی 2ساعت و17 دقیقه❤️ @MahdiHoseini_IR

با این دل چه کردی؟ استاد علی صفایی حائری #عینصاد @MahdiHoseini_IR