#پستچی #قسمت‌بیست‌ودوم: #چیستا‌یثربی از آن صبح زودی که رفت دیگر نمیدانم چقدر طول کشیده است . مگر آدم می تواند روزهای بی تو بودن را بشمرد؟ مثل برزخ است هر لحظه اش عمری ... و نفهمیدم که یک سال گذشت. نوزده ساله بودم باید به جای نوشتن شغل ثابتی پیدا می کردم . هر روز به ادارات مختلف میرفتم و همیشه با این جمله مواجه می شدم : اقلیتید؟ _نه ساداتم ! _پس این اسم کافری !؟ کجایش کافری است ؟ چیستا در ایران باستان یعنی دانش و دانایی !! یک اسم فارسی قدیمیست ! پدرم با خودش عهد کرده بود دخترش را چیستا بگذارد . معنایش را دوست داشت . _ببخشید نیرو لازم نداریم . چند جاهم که سوابق کاری ام را پسندیدند تا به امتحان گزینش می رسیدند بهانه می آوردند ، کفن چند بخش است ؟ _نمیدانم بالاخره رییس پیشگیری بهزیستی از قلمم خوشش آمد و شغل نیمه وقتی به من داد . تاتر درمانی! گفت : میگی ، بلدی ! ببینم چیکار می‌کنی ؟ ممنون دکتر تقوی عزیز ، هر کجا که هستی ! هر روز قبل از دانشگاه سری به پادگان میزدم . علی نه اجازه داشت به من نامه بنویسد نه تماسی بگیرد . مگر ماموریت سری! ادامه دارد ... @mahruyan123456🍃