#گفتم.... #گفت...! 🌷آماده می شد برای رفتن به جبهه. براى اینکه پابندش کنیم؛ دختر عمه اش را برایش نشان کردیم. گفتم: مادر بیا عقد کن! _تو چه کار به من دارى، او که سر جاى خودش هست و فرار نمی کند! _تو می خواهی نامزد به این زیبایی را رها کنی و به جبهه برى! مادر من حوریه هاى بهشتی را می خواهم، نه زیبایی هاى دو روزه این دنیا را. _اما من دلم می خواهد برایت جشن عروسی بگیرم. _یک کلام تا جنگ تمام نشه، من قصد عروسی ندارم!! 🌷باید مجبورش می کردم. رفتم رخت و لباس عروسی برایش گرفتم تا مجبور شود. گفت: این دفعه هم صبر کن، وقتی برگشتم.... _دلم شور مى زنه، تا حالا چند بار رفته اى، اما این بار اگر رفتی برگشتی نیست! _نگه دار من آن است که شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد. _عزیزم، من یتیم بودم، تو پسر بزرگ منی، برایم مثل برادرى، نرو! _برادرم مهدى شکل و رفتارش مثل من است، مهدى برادرت! 🌷برادرش هادى ١٢ روزه بود. هادى را روى دست جلویش گرفتم و گفتم: عباس، ترا به خدا از این نوزاد شرم کن و نرو، چهار بار رفتی جبهه، نگذار بشه پنج بار. خندید و گفت: مادر تو پنج پسر دارى، بگذار یک نفر از آنها برود و جانش را در راه اسلام و امام فدا کند! هی گفتم و مرتب جوابم گفت. آخر سر هم گفت: مادر خدا کریم است، بگذار بروم، ان شاءالله بر می گردم و عروسی می کنم! 🌷عاشق آقا اباعبدالله بود. می گفت: امام حسین (ع) بدن مطهرش سه روز روى زمین بود، من از خدا می خواهم که جنازه ام سه ماه پیدا نشود! سه ماه از شهادتش می گذشت که با عده اى از هم رزمانش در گودالی پیدا شدند. بعد ها یک سرباز عراقی را اسیر کردند که نامه اى از عباس پیشش بود. در نامه نوشته بود: مادر می خواهند ما را زنده به گور کنند! همان سرباز آنها را زنده به گور کرده و این نامه را برداشته بود. راوی: مادر شهید عباس سهیلى 🌹بخشی از وصیت شهید: اين پيام هم به منافقان بدهم که اين بسيجى ها، اين افراد دلير همچون شيشه اند که هر چه شکسته شوند تيزتر مى شوند، حتى شيشه خورده هايشان هم (همان قبرشان) خارى است به چشم شما. شهادت: ٤/١٠/١٣٦٥، شلمچه #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات 🌷 @majles_e_shohada 🌷

شهید آوینی : اسیر زمان شده‌ایم ! مرڪب شهـادت از افـق می آید تا سوار خویش را بہ سفر ابدی ڪربلا ببرد ... #شهیدمحمدزهره_وند #سالروزشهادت #یادش_باصلوات 🌷 @majles_e_shohada 🌷

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 📙 #داستـــــان #پـــــناه #قسمـت_نـهـم ✍نمی دانم چرا اما معذبم که زهرا خانوم با این ریخت و قیافه ببینتم می ترسم مثل افسانه ایراد بگیرد یا عذرم را بخواهدقبل از بیرون رفتن از اتاق، کمی شالم را جلوتر می کشم ، زهرا خانوم نشسته و چیزی می دوزد ، با دیدنم لبخند می زند و می گوید : +کجا میری مادر ؟ _میرم دانشگاه +بسلامتی ،بلدی عزیزم ؟ _بله از فرشته جون آدرس گرفتم و به آژانس زنگ زدم +خدا به همراهت تشکر می کنم و راه می افتم نگاه مهربان اما نافذش توی ذهنم ثبت می شود و به روی خودم نمی آورم ته دلم امیدوارم که پی گیری های حاج رضا به هیچ برسد و همینجا در معیت فرشته بمانم خیلی دوست داشتنی است و مرا مدام به یاد لاله می اندازد و خوبی هایش از نگاه های خیره ی راننده ی آژانس متوجه می شوم که خوب و موجه به نظر می آیم ! هرچند حوصله ی ترافیک های طولانی مدت تهران را ندارم اما خب باز هم به وضعیت تکراریی که تابحال داشته ام می چربد بعد از پرداخت کرایه ی نجومی پیاده و با بسم الله وارد حیاط بزرگ و سرسبز دانشگاه می شوم . چقدر خوشحالم. انگار در دنیای جدیدی را به رویم باز کرده اند و همه ی عالم و آدم خوش آمدگوی من شده اند ! با نیشی که تا بناگوش باز شده راهی سالن طبقه اول می شوم بجای نگاه کردن به تابلوی اعلانات و در و دیوار روی آدم ها زوم کرده ام و برایم جالب است که دخترها و پسرها توی چنین محیطی چه رفتاری و برخوردی دارند آزادی در روابطشان کاملا مشهود است اولین بار نیست که دانشگاه می آیم ،چندباری با لاله رفته بودم دانشگاه اش اما خب تهران چیز دیگری ست ! از سنگینی نگاهی که رویم افتاده سر بر می گردانم و پسری را می بینم که به دیوار تکیه داده و در حالی که توی گوشش هندزفری گذاشته جوری به من نگاه می کند و پلک نمی زند که انگار چه دیده ! ناخودآگاه در پاسخ لبخندش تبسم می کنم چرایش را خودم هم نمی دانم اما خب او که مثل علاف های کوچه و خیابان نیست، دانشجوی مملکت قضیه اش فرق می کند ! چند قدمی به سمتم می آید و فاصله ی بینمان را طی می کندموهای بالا زده اش عجیب جلب توجه می کند مخصوصا چند تاری که روی صورتش ریخته پیراهن چهارخانه ی قرمز رنگی پوشیده و آستین هایش را تا آرنج تا زده ، شلوار جین آبی و کفش های کالج سورمه ای خوش تیپ است و خوش خنده ! می گوید : ورودی ترم یکی شما یا از اون خروجی هایی که من ندیده بودمشون سرم را کمی کج می کنم و با پررویی می پرسم : _یعنی همه ی ورود خروج ها زیر نظر شماست ؟ می خندد نخیر بنده دانشجوی ادبیات فارسی ام نه آمارگیر، سرکار خانوم ! منتها کلاس های این راهرو و بچه های این طبقه رو همه رو از دم می شناسم چون تقریبا هم ورودی و هم رشته ایم مگر اینکه یکی این وسط انتقالی ای چیزی گرفته باشه که من بی خبر مونده باشم ازشک پس با اینکه منکر میشی ولی آمارگیری وقتی می خندد شانه هایش به سمت جلو خم می شود خوشم اومد _از سر و زبونت ، معلومه از این دست و پادارای شهرستانی هستی _ببخشید مگه شهرستانی ها تفکیک میشن؟اینجا آره _چطور ؟ برای توضیحات بیشتر شما رو به کافه ی پشت دانشگاه دعوت می کنیم دستش را بالا می آورد و ادامه می دهد البته پس از آشنایی اولیه _اگه تمایلی به آشنایی نبود چطور ؟ _پس لزومی هم به توضیحات نیست اولا ثانیا شما که از دور داد و فریاد می زنی مایلی دیگه چرا متوجه حرفش نمی شوم و او ادامه می دهدکیانم ، ورودی دو ساله پیش البته پس از دوران کوفتی سربازی وارد شدما و شما ؟ تردیدی نمی بینم برای گفتن یک اسم و مشخصات ساده ! 👈نویسنده:الهام تیموری ⏪ #ادامہ_دارد.... 🍃🌺 @majles_e_shohada 🍃🌺 ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

بار دیگر کتاب خوانی در قالب رمان در اختیارتان قرار داده ایم .... قسمتی از #رمان_پناه امیدوارم که راضی باشید🌺

در محضر شهدا 🇮🇷 سیره شهدا 🇮🇷 بسيار تقيد داشت كه پدر و مادرش از او راضے باشند. همچنين خيلے به خواندن نماز اول وقت تقيد داشت. بسيار اهل مطالعه بود، كم مےخوابيد و بيشتر به خودسازے مےپرداخت. مريم استثنايے نبود اما خيلے خودساخته بود؛ نفرت از غيبت، محبت خالصانه‌اش به ديگران، هيچ چيز را براي خود نخواستن از شاخصه‌هاے اخلاقي او بود. شهيده مريم فرهانيان همواره مےگفت برخے سكوت‌ها و حرف‌هاے نابه‌جا، گناهان كوچكے هستند كه تكرار مےكنيم و برايمان عادت مےشود، گناهان بزرگ را اگر انسان خيلي آلوده نشده باشد متوجه مے‌شود، اين گناهان كوچك هستند كه متوجه نمے‌شويم. #شــهيده‌مريـم‌فـرهانـيان 🌹یادش با #صلوات 🌷 @majles_e_shohada 🌷

#گفتم.... #گفت...! 🌷آماده می شد برای رفتن به جبهه. براى اینکه پابندش کنیم؛ دختر عمه اش را برایش نشان کردیم. گفتم: مادر بیا عقد کن! _تو چه کار به من دارى، او که سر جاى خودش هست و فرار نمی کند! _تو می خواهی نامزد به این زیبایی را رها کنی و به جبهه برى! مادر من حوریه هاى بهشتی را می خواهم، نه زیبایی هاى دو روزه این دنیا را. _اما من دلم می خواهد برایت جشن عروسی بگیرم. _یک کلام تا جنگ تمام نشه، من قصد عروسی ندارم!! 🌷باید مجبورش می کردم. رفتم رخت و لباس عروسی برایش گرفتم تا مجبور شود. گفت: این دفعه هم صبر کن، وقتی برگشتم.... _دلم شور مى زنه، تا حالا چند بار رفته اى، اما این بار اگر رفتی برگشتی نیست! _نگه دار من آن است که شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد. _عزیزم، من یتیم بودم، تو پسر بزرگ منی، برایم مثل برادرى، نرو! _برادرم مهدى شکل و رفتارش مثل من است، مهدى برادرت! 🌷برادرش هادى ١٢ روزه بود. هادى را روى دست جلویش گرفتم و گفتم: عباس، ترا به خدا از این نوزاد شرم کن و نرو، چهار بار رفتی جبهه، نگذار بشه پنج بار. خندید و گفت: مادر تو پنج پسر دارى، بگذار یک نفر از آنها برود و جانش را در راه اسلام و امام فدا کند! هی گفتم و مرتب جوابم گفت. آخر سر هم گفت: مادر خدا کریم است، بگذار بروم، ان شاءالله بر می گردم و عروسی می کنم! 🌷عاشق آقا اباعبدالله بود. می گفت: امام حسین (ع) بدن مطهرش سه روز روى زمین بود، من از خدا می خواهم که جنازه ام سه ماه پیدا نشود! سه ماه از شهادتش می گذشت که با عده اى از هم رزمانش در گودالی پیدا شدند. بعد ها یک سرباز عراقی را اسیر کردند که نامه اى از عباس پیشش بود. در نامه نوشته بود: مادر می خواهند ما را زنده به گور کنند! همان سرباز آنها را زنده به گور کرده و این نامه را برداشته بود. راوی: مادر شهید عباس سهیلى 🌹بخشی از وصیت شهید: اين پيام هم به منافقان بدهم که اين بسيجى ها، اين افراد دلير همچون شيشه اند که هر چه شکسته شوند تيزتر مى شوند، حتى شيشه خورده هايشان هم (همان قبرشان) خارى است به چشم شما. شهادت: ٤/١٠/١٣٦٥، شلمچه #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات 🌷 @majles_e_shohada 🌷

"لبیــــک یا حسیـن" بانوای فوق العاده حاج میثم مطیعی 🏴 #اربعین #اربعین_حسینی #کربلا #میثم_مطیعی‌ #حاج_میثم_مطیعی #دکتر_میثم_مطیعی #حب_الحسین_یجمعنا #الحسین_یجمعنا #من_کجای_سپاه_حسینم 🌷 @majles_e_shohada 🌷

🌺 پروفایل پسرونه...🌺 🌷 @majles_e_shohada 🌷