eitaa logo
پاسخ به شبهات
399 دنبال‌کننده
3هزار عکس
209 ویدیو
2 فایل
🔸پاسخ به شبهات معارفی و اعتقادی 🔸بخش پژوهشهای معارفی و اعتقادی 🔸پایگاه اینترنتی آیت الله مکارم شیرازی
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از پاسخ به شبهات
⁉️ حکمت و شرایط ثواب فراوان برای زیارات؟! پرسش: حکمت ثواب های زیاد برای یک عمل مستحبّی در روایات چیست؟ مثلا برای زیارت امام رضا(ع) گفته شده ثواب یک میلیون حج را دارد! با این اوصاف آیا کسی به حج می رود؟! ‮✍️ پاسخ اجمالی: اولا: ثواب عمل «واجب» به مراتب بیشتر از ثوابهایی است که به اعمال «مستحب» تعلق می گیرد و اگر کسی به جای واجبات مشغول عمل مستحبی شود، مشمول ثواب های آن نمی گردد. ثانیا: همه اعمال واجب و مستحب، با هر مقدار از ثواب و فضیلت، مشروط به رعایت «تقوا» شده و قرآن کریم می فرماید: «انَّما يَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ المُتَّقين»؛ ترک واجبات نیز بی تقوایی است. ثالثا: در بسیاری از روایات بیان کننده چنین ثوابی صریحا ذکر شده که این ثواب منوط به «معرفت» داشتن زائر از شأن و مقام امام(ع) است تا بدینوسیله معلمین واقعی دین شناخته شوند. رابعا: بر ثواب زیارت امام حسین(ع) و امام رضا(ع) تاکید ویژه شده است؛ چون آنها جایگاه بی بدیلی در احیای اسلام و حفظ هویت دینی و مذهبی شیعیان بواسطه اتفاقات تاریخی معاصرشان دارند. خامسا: امامان اهل بیت(ع) جایگاه ویژه ای در کسب فیوضات الهی دارند و ایشان مجرای وصول و جریان عنایات الهی هستند؛ از این جهت زیارت آنان یکی از ضروریات ارتباط با خداست. (ع) (ع) ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0415977
هدایت شده از احمد حیدری
حرمت آبرو، جان و مال مسلمان 🔹 حرمت آبرو، جان و مال مسلمان به قدرى مهم است كه رعايت آن، نشانه مسلمان بودن است و ترك آن، دليل بر بيگانگى از اسلام است. در حديث معروفى از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى ‏خوانيم: «وَالْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ؛ مسلمان، كسى است كه مسلمانان ديگر از زبان و دست او در امان باشند».(1) 🔹 امام صادق عليه السّلام مطلب را از دايره اسلام و مسلمين فراتر برده و مى ‏فرمايد: «اَلْمُسْلِمُ‏ مَنْ‏ سَلِمَ‏ النَّاسُ‏ مِنْ‏ يَدِهِ‏ وَ لِسَانِهِ،‏ وَ الْمُؤْمِنُ مَنِ ائْتَمَنَهُ النَّاسُ عَلَى أَمْوَالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ؛ "مسلمان" كسى است كه مردم از دست و زبانش در امان باشند، و "مؤمن" كسى است كه مردم او را بر مال و جان خود امين بشمرند».(2) 🔹 بالاترین توقع خدا از بنده اش رعایت تقواست؛ چه تقوايى از اين بالاتر كه اذيت و آزار انسان به هيچ كس نرسد و اصول سه گانه احترام انسان‏ها را رعايت كند: «احترام جان و مال و آبرو». 📚 منابع: (1). المحاسن، ‏برقى، ج‏1، ص285، «باب الإسلام و الإيمان‏»، ح426. (2). معاني الأخبار، ابن بابويه، ص239، «باب معنى المسلم و المؤمن و المهاجر و العربي و المولى‏»‏، ح1. @Ahmadheydari12
هدایت شده از احمد حیدری
📜 بينای خود و کور عيوب دگران باش امام حسين عليه السّلام می فرمايد: «كسى كه عيب جوى ديگران نباشد، در برابر عيب جويان بى عذر نماند؛ مَنْ لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ عَائِباً لَمْ يَعْدَمْ مَعَ كُلِّ عَائِبٍ‏ عَاذِراً». همه ابناء بشر برای خود عيب هایی دارند؛ امّا کسانی که در پی عيب های ديگران نيستند، همواره مشغول عيوب خويش و در صدد عيب زدايی از خود هستند؛ لذا بهانه ها را از عيب جويان می گيرند. نیز هر عمل خيرخواهانه و عمل بدخواهانه و پرهيز ما درباره ديگران می تواند بر طبق سنّت های الهی و بنابر خاصيّت اعمال به خود ما برگردد. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429494 @Ahmadheydari12
هدایت شده از احمد حیدری
🔷 رابطه متقابل تقوا و روزه داری خداوند در قرآن کريم می فرمايد: «اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، روزه بر شما نوشته شده است، آن گونه كه بر امت هايی كه قبل از شما بودند، نوشته شده بود». بلافاصله فلسفه اين عبادت را در يك جمله كوتاه، اما بسيار پرمحتوا چنين بيان مى‏ كند: «شايد پرهيزكار شويد». با جمله آخر حکمت تشريع روزه، ايجاد روح «تقوا» در مؤمنين بيان شده است. در آيه دیگر می فرمايد: «خداوند [اعمال صالح و عبادات را] تنها از پرهيزكاران مى ‏پذيرد». لذا روزه از فرد بی تقوا پذيرفته نيست. روزه مثل هر عبادات و عمل صالحی، ثوابی دارد که بی تقوايی و گناه آن ثواب را پاک می کند. چرا که که فرق است بين «قبولى» و «صحت» عمل، چه بسا عملى صحيح باشد، اما مورد قبول درگاه خداوند قرار نگيرد. جايی که هوای نفس حکومت می کند، فرصت ظهور و به فعليت رسيدن دين و دينداری نيست و گُل عبادت در زمين «پرهيز» شکوفا می شود. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429634 @Ahmadheydari12
هدایت شده از احمد حیدری
🔷 اقسام روزه بر اساس تقوا، امساک و خودداری 1. روزه عام: عبارت است از امساك و خوددارى از مبطلات روزه، كه در روايات به اين نوع روزه اشاره شده؛ على عليه السلام مى ‏فرمايند: «كَمْ مِنْ صَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ صِيَامِهِ إِلَّا الْجُوعُ وَ الظَّمَأُ؛ چه بسا روزه‏ دارانى كه از روزه خود جز گرسنگی و تشنگى، بهره ‏اى ندارند». همچنين رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده ‏اند: «رُبَّ صَائِمٍ حَظُّهُ مِنْ صِيَامِهِ الْجُوعُ وَ الْعَطَشُ‏؛ چه بسا روزه ‏دارى كه بهره ‏اش از روزه گرفتن، گرسنگى و تشنگى است». چرا که اين افراد چشم، گوش و زبانشان روزه نيست؛ بلكه مشغول گناه است. 2. روزه خاص: روزه دار علاوه بر اينكه از مبطلات روزه خوددارى مى ‏كند، از گناهان چشم، گوش، زبان، دست و پا و ساير جوارح نيز اجتناب مى‏ كند. امام على عليه السلام مى‏ فرمايند: «الصِّيَامُ اجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ، كَمَا يَمْتَنِعُ الرَّجُلُ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ‏؛ روزه دورى كردن از حرام‏ هاست، آن گونه كه انسان از خوردن و آشاميدن دورى مى‏ كند». حضرت زهرا عليها السلام نيز مى ‏فرمايند: «مَا يَصْنَعُ الصَّائِمُ بِصِيَامِهِ، إِذَا لَمْ يَصُنْ لِسَانَهُ وَ سَمْعَهُ وَ بَصَرَهُ وَ جَوَارِحَهُ!؛ اگر روزه‏ دار زبان و گوش و چشم و اعضا و جوارح خود را نگه ندارد، روزه به چه كارش مى‏ آيد!». 3. روزه اخص: عبارت است از دورى روزه دار از مبطلات روزه؛ و همچنين اعضا و جوارح او هم از گناه دورى كند؛ بعلاوه، دل او هم روزه باشد و توجّه به خدا داشته باشد. امام على عليه السلام مى‏ فرمايند: «صَوْمُ الْقَلْبِ خَيْرٌ مِنْ صِيَامِ اللِّسَانِ، وَ صَوْمُ اللِّسَانِ خَيْرٌ مِنْ صِيَامِ الْبَطْنِ؛ روزه قلب بهتر است از روزه زبان، و روزه زبان بهتر است از روزه شكم». 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429634 @Ahmadheydari12
هدایت شده از احمد حیدری
🔷 قلوب شيعيان ما از غِشّ و دَغَل پاک است مردی به حسين بن على (ع) عرض کرد: اى پسر پيامبر! من از شيعيان شمايم. آن حضرت فرمودند: «از خدا بترس و چيزى را ادعا نكن كه خدا بگويد دروغ گفتى و با اين ادعا گناه كنى، همانا شيعه ما كسى است كه دلهايشان از هرگونه غِشّ (ناخالصی، فريب و نيرنگ) و دَغَل (ناسالمی، تقلّب و نادرستی) پاك باشد، ولى بگو من از وابستگان و دوست داران شمايم؛ اتَّقِ‏ اللَّهَ‏ وَ لَا تَدَّعِيَنَ‏ شَيْئاً يَقُولُ‏ اللَّهُ‏ لَكَ‏ كَذَبْتَ‏ وَ فَجَرْتَ فِي دَعْوَاكَ إِنَّ شِيعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ كُلِّ غِشٍّ وَ دَغَلٍ وَ لَكِنْ قُلْ أَنَا مِنْ مَوَالِيكُمْ وَ مُحِبِّيكُم». بسيار هستند کسانی كه گمان مى ‏برند تنها ادعاى تشيع و علاقه به خاندان پيامبر (ص) براى نجات و سعادت آنها كافى است؛ گويا با اين ادعا جزء خويشاوندان امامان خواهند شد، آنها هم خويشاوندى خاصى با خدا دارند و با توصيه و پارتى كارها دست مى‏ شود. در حالى كه تنها پيوندى كه بر روابط مخلوق و خالق حكومت مى ‏كند رابطه اطاعت و انجام وظيفه است؛ هركس مطيع فرمان او باشد از همه نزديك تر و هركس عصيان كند از همه دورتر است، هركس كه باشد. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429612 @Ahmadheydari12
هدایت شده از احمد حیدری
🔷 رابطه متقابل تقوا و روزه داری خداوند در قرآن کريم می فرمايد: «اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، روزه بر شما نوشته شده است، آن گونه كه بر امت هايی كه قبل از شما بودند، نوشته شده بود». بلافاصله فلسفه اين عبادت را در يك جمله كوتاه، اما بسيار پرمحتوا چنين بيان مى‏ كند: «شايد پرهيزكار شويد». با جمله آخر حکمت تشريع روزه، ايجاد روح «تقوا» در مؤمنين بيان شده است. در آيه دیگر می فرمايد: «خداوند [اعمال صالح و عبادات را] تنها از پرهيزكاران مى ‏پذيرد». لذا روزه از فرد بی تقوا پذيرفته نيست. روزه مثل هر عبادات و عمل صالحی، ثوابی دارد که بی تقوايی و گناه آن ثواب را پاک می کند. چرا که که فرق است بين «قبولى» و «صحت» عمل، چه بسا عملى صحيح باشد، اما مورد قبول درگاه خداوند قرار نگيرد. جايی که هوای نفس حکومت می کند، فرصت ظهور و به فعليت رسيدن دين و دينداری نيست و گُل عبادت در زمين «پرهيز» شکوفا می شود. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429634 @Ahmadheydari12
هدایت شده از احمد حیدری
حرمت آبرو، جان و مال مسلمان 🔹 حرمت آبرو، جان و مال مسلمان به قدرى مهم است كه رعايت آن، نشانه مسلمان بودن است و ترك آن، دليل بر بيگانگى از اسلام است. در حديث معروفى از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى ‏خوانيم: «وَالْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ؛ مسلمان، كسى است كه مسلمانان ديگر از زبان و دست او در امان باشند».(1) 🔹 امام صادق عليه السّلام مطلب را از دايره اسلام و مسلمين فراتر برده و مى ‏فرمايد: «اَلْمُسْلِمُ‏ مَنْ‏ سَلِمَ‏ النَّاسُ‏ مِنْ‏ يَدِهِ‏ وَ لِسَانِهِ،‏ وَ الْمُؤْمِنُ مَنِ ائْتَمَنَهُ النَّاسُ عَلَى أَمْوَالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ؛ "مسلمان" كسى است كه مردم از دست و زبانش در امان باشند، و "مؤمن" كسى است كه مردم او را بر مال و جان خود امين بشمرند».(2) 🔹 بالاترین توقع خدا از بنده اش رعایت تقواست؛ چه تقوايى از اين بالاتر كه اذيت و آزار انسان به هيچ كس نرسد و اصول سه گانه احترام انسان‏ها را رعايت كند: «احترام جان و مال و آبرو». 📚 منابع: (1). المحاسن، ‏برقى، ج‏1، ص285، «باب الإسلام و الإيمان‏»، ح426. (2). معاني الأخبار، ابن بابويه، ص239، «باب معنى المسلم و المؤمن و المهاجر و العربي و المولى‏»‏، ح1. @Ahmadheydari12
هدایت شده از احمد حیدری
🔷 رابطه تغذيه و اخلاق در بيان امام حسين (ع) امام‏ حسين‏ عليه السلام در خطبه معروف روز عاشورا، بعد از آنکه لشكر لجوج كوفه حاضر به سكوت و گوش دادن به سخنان ايشان نبودند، فرمود: [شما حاضر به شنيدن سخن حق نيستيد زيرا] شكم هاى شما از غذاهاى حرام پر شده است، در نتيجه خداوند بر دلهاى شما مهر زده است [و هرگز حقايق را درك نمى‏ كنيد]؛ مُلِئَتْ بُطُونُكُمْ مِنَ الْحَرامِ فَطَبَعَ اللَّهُ عَلَى‏ قُلُوبِكُمْ». آنچه از بيان حضرت سيّدالشّهدا عليه السلام بر می آيد اين است که لقمه حرام می تواند قوّه درک و شناخت انسان را دچار اختلال کرده و از درک حقايق ناتوان و در نهايت او را وادار به جنايت کند. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429557
هدایت شده از احمد حیدری
🔷 حق عبادت يا عبادت شايسته امام حسين عليه السّلام فرمود: «هر كس خداوند را آنچنان كه شايسته است عبادت كند، خداوند بالاتر از آرزوها و بسندگی اش به او بخشش می کند؛ مَنْ‏ عَبَدَ اللَّهَ‏ حَقَ‏ عِبَادَتِهِ‏ آتَاهُ‏ اللَّهُ‏ فَوْقَ‏ أَمَانِيِّهِ‏ وَ كِفَايَتِهِ». اولين سوالی که با مطالعه اين حديث به ذهن می رسد، اين است که «حق عبادت» چيست، که ثمره ای چنين عالی دارد؟ عبادت با چه معیار هايی ارزش گذاری می شود؟ آیا عبادت همان ظواهر نماز، روزه، حج و ... است؟ آنچه از احاديث ديگر اهل بیت علیهم السلام برمی آيد، اين است که: عبادت بايد آگانه، عاشقانه، شاکرانه، خالصانه و با حضور قلب، متواضعانه و خاشعانه باشد؛ همچنين بنده بايد شرط تقوا را رعايت و تسليم محض خدا باشد، تا حق عبادت به جای آورده شود. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429587
هدایت شده از احمد حیدری
🔷 قلوب شيعيان ما از غِشّ و دَغَل پاک است مردی به حسين بن على عليهما السّلام عرض کرد: اى پسر پيامبر! من از شيعيان شمايم. آن حضرت فرمودند: «از خدا بترس و چيزى را ادعا نكن كه خدا بگويد دروغ گفتى و با اين ادعا گناه كنى، همانا شيعه ما كسى است كه دلهايشان از هرگونه غِشّ (ناخالصی، فريب و نيرنگ) و دَغَل (ناسالمی، تقلّب و نادرستی) پاك باشد، ولى بگو من از وابستگان و دوست داران شمايم؛ اتَّقِ‏ اللَّهَ‏ وَ لَا تَدَّعِيَنَ‏ شَيْئاً يَقُولُ‏ اللَّهُ‏ لَكَ‏ كَذَبْتَ‏ وَ فَجَرْتَ فِي دَعْوَاكَ، إِنَّ شِيعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ كُلِّ غِشٍّ وَ دَغَلٍ، وَ لَكِنْ قُلْ أَنَا مِنْ مَوَالِيكُمْ وَ مُحِبِّيكُم». روايات متعدّدی وارد شده كه به سرزنش كسانى مى‏ پردازد كه از محبّت اهل بيت عليهم السلام دم مى ‏زنند و گمانشان اين است كه محبّت به تنهايی براى رستگارى كافى است. در حالى كه تنها پيوندى كه بر روابط مخلوق و خالق حكومت مى ‏كند رابطه اطاعت و انجام وظيفه است. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429612
هدایت شده از احمد حیدری
🔷 بينای خود و کور عيوب دگران باش امام حسين عليه السّلام می فرمايد: «كسى كه عيب جوى ديگران نباشد، در برابر عيب جويان بى عذر نماند؛ مَنْ لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ عَائِباً لَمْ يَعْدَمْ مَعَ كُلِّ عَائِبٍ‏ عَاذِراً». همه ابناء بشر برای خود عيب هایی دارند؛ امّا کسانی که در پی عيب های ديگران نيستند، همواره مشغول عيوب خويش و در صدد عيب زدايی از خود هستند؛ لذا بهانه ها را از عيب جويان می گيرند. نیز هر عمل خيرخواهانه و عمل بدخواهانه و پرهيز ما درباره ديگران می تواند بر طبق سنّت های الهی و بنابر خاصيّت اعمال به خود ما برگردد. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429494