🔸ترتیل صفحه 581 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام بیات - صبا 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۸۱: وای بر تکذیب­ کنندگان: عبارت «وَیلٌ یَومَئِذٍ لِلمُکَذِّبین» ده بار در این سوره تکرار شده که نشان گر اهمّیت فراوان آن است. خداوند در این آیه از وضعیت بسیار وخیم منکران قیامت در آن روز سخن می­ گوید و با به کار بردن واژه‏ ی «ویل»، گویی آنان را تهدید می­ کند؛ چرا که برپایی قیامت، حتمی و تردیدناپذیر است[1]، و انکارِ آن، تنها نتیجه­ ی غرور، تکبّر، لجاجت و انجام گناه با خیال راحت است؛ [2]چه این­که عدالتِ قطعی خدا و امکان نداشتن کیفر یا پاداش کاملِ انسان­ها در دنیا، همچنین حکمتِ قطعی خدا و هدف­دار بودن جهانِ پهناور و بسیار شگفت­ انگیز، و نیز وعده­ های بی­ شمار پیامبرانِ خدا که راست­گویی­ شان با معجزاتِ متعدد ثابت شده، همه و همه گواهی می­ دهند که باید جهان دیگری پس از این جهان وجود داشته باشد تا هر کس به پاداش و کیفر کامل اعمال خود برسد، و نیز انسان­ها به هدف راستین آفرینش خود دست یابند. در مقابل، کسانی که قیامت را انکار می­ کنند، حتّی یک دلیل قطعی بر نبودن آن ندارند؛ زیرا فقط کسی می­ تواند آن را انکار کند که بتواند از مرزهای زمان و مکان خارج شود و تمام جهان را با تمام گذشته و آینده‏ ی آن ببیند و سپس اعلام کند که قیامتی وجود ندارد! آیا شما چنین شخصی را می­ شناسید؟ حق این است که انکار قیامت، انکار بزرگ­ترین حقیقت عالَم است؛ حقیقتی که تک تک ما با آن روبه­ رو خواهیم شد و به سرنوشتِ زیبا یا زشتِ خود که با دستان خویش ساخته­ ایم، خواهیم رسید. انکار قیامت البته سه نوع است که باید آن­ها را بشناسیم و از همه‏ ی آن­ها بپرهیزیم: 1ـ انکار قلبی: این­که انسان در دل خود به قیامت و جزای الهی هیچ اعتقادی نداشته باشد و آن را در دل دروغ بشمارد. 2ـ انکار زبانی: این­که انسان انکارِ قلبی خود را به زبان آورد و قیامت را آشکارا دروغ بشمارد. قرآن بارها از چنین منکرانی سخن گفته و آنان را از سرنوشت شومشان ترسانده است. شاید ما نیز در زمان خود با کسانی برخورد کرده  باشیم که با شنیدن سخنی از عالم برزخ یا قیامت، با مسخره می­ گویند: «چه کسی از آن­جا خبری آورده که ما باور کنیم؟!» 3ـ انکار عملی: این­که انسان به کارهایی دست زند که با ایمانِ به قیامت، سازگار نیست؛ خواه انکار خود را به زبان آورد یا در ظاهر خود را مؤمن به قیامت بشمارد. منافقان و افرادِ به ظاهر مسلمان، نمونه­ های روشن این انکار هستند. همگان می­دانیم که کسانی که امام حسین علیه السلام را کشتند، نماز می­ خواندند و در نماز، آیه‏ ی «مالک یوم الدین» را قرائت می­ کردند؛ ولی آیا کسی می­تواند بپذیرد که آنان به قیامت ایمان داشتند؟ امام حسین علیه السلام به آن منکران عملی قیامت فرموده است: «ای پیروان خاندان ابوسفیان، اگر دین ندارید و از معاد نمی­ ترسید، [دست­ کم] در دنیای خود آزاده باشید.»[3] [1] - آیات 9 و 25 آل­عمران، 87 نساء، 12 انعام، 21 کهف، 7 حج، 59 غافر، 7 شوری، 26 و 32 جاثیه به این حقیقت اشاره دارند. [2] - آیات 12 مطففین و 5 قیامت به این حقیقت اشاره دارند. [3] - اللهوف، ص119 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 582 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۸۲:  دوازده نعمت بزرگ: خدای مهربان، در این آیات، این دوازده نعمت مهم را به ما یادآوری می­ کند تا بفهمیم خدایی که چنین نعمت­ هایی را آفریده، قدرتِ برپایی رستاخیز و زنده کردن مردگان را دارد، و نیز با خود بیندیشیم که وجود این­همه نعمت، بی­ سبب نبوده و بی­ شک خدای حکیم از پدید آوردن آن­ها، هدف مهمّی داشته است: 1ـ زمین آرام: آیه­ ی 6، زمین را به گهواره­ای نرم و آرام تشبیه کرده که مایه‏ ی آسایش ساکنان خود است و به آرامی آنان را حرکت می­ دهد. این کره‏ ی غول­ پیکر خاکی، با سرعت به دور خورشید و به دور خودش حرکت می­ کند؛ ولی ما حرکتی را احساس نمی­ کنیم و با آرامش در آن زندگی می­ کنیم. 2ـ کوه­های استوار: آیه‏ ی 7، کوه­ ها را به میخ­ تشبیه کرده است. چه تعبیر زیبایی! کوه­ها در اعماق زمین ریشه دارند و در آنجا به هم پیوسته­اند و از حرکت لایه­ های آن با فشار مواد مذاب درون زمین جلوگیری می­ کنند. همچنین کوه­ ها همچون دیوار بلنـدی در بـرابر تـوفان­ های شدید می­ ایـستنـد. 3ـ همسران: آیه‏ ی 8 به نـعمت «زوجیّت» اشاره کرده است؛ نعمتی که ضامن بقای نسل انسان، و نیز مایه‏ ی آرامش اوست. 4ـ خواب: یکی از بزرگ­ترین نعمت­های خدا به انسان­ها، خواب است؛ نعمتی که باعث تجدید قوای جسمی و روحی او می­ شود، به انسان آرامش می­ بخشد و خستگی را از تن او خارج می­ کند و به او نشاط می­ دهد. 5ـ پوشش شب: آیه‏ ی 10 از نعمت شب می­ گوید؛ پدیده­ ای که همچون یک لباس مشکی، همواره بر نیمی از کره‏ی زمین سایه می­ افکند و آسایش و آرامش را به اهالی آن می­ بخشد. همه می­ دانیم که هیچ­گاه تأثیر استراحت و آرامش در شب، با خواب روز، مقایـسه­ شـدنی نیست. 6ـ روز: زمان بیداری، تلاش و حرکت. آیا تا به حال با خود اندیشیده­ ایم که چرا در همیشه­ ی تاریخ، در همه­ ی نقاط دنیا، مردم صبحگاهان به پا می­ خیزند و دنبال کار و فعّالیت و تلاش می­ روند؟ آیا این پدیـده، اتّفاقی­سـت؟ 7ـ هفت آسمان محکم: مفسـران در باره‏ ی این آیه سخنان گوناگونی گفته­ اند. شاید منظور از آن، لایه­ های جوّ زمین باشد که از مردم در برابر سنگ­های آسمانی محافظت می­ کند. شاید هم منظور از آن، آسمان­های هفت گانه باشد که تمام آنچه ما می­بینیم، جزءِ آسمان یکم آن محسوب می­ شود. به هر حال، نظام آسمان و ستارگان، یکی از پیچیده­ ترین نظام­های هستی و نشانگر قدرت بی­ نهایت آفریدگار آن است. 8ـ چراغ فروزان آسمان: همه می­ دانیم که زندگی تمام موجوداتِ زمین، به خورشید وابسته است؛ ستاره‏ ی بسیار داغی که در هر ثانیه، 4000 انفجار اتمی در آن رخ می­ دهد تا ما زمینیان برای زندگی، نور و گرما داشته باشیم. 9ـ باران: پدیده­ای بسیار عجیب؛ تبخیرِ آب دریاها، تبدیل شدن آن به ابرهای باران­زا، حرکت آن ابرها به هزاران کیلومتر دورتر، و ریزش باران و بخشش زندگی به موجودات زمین. آیا با دیدن این نعمت، چاره­ای جز گواهی دادن به قدرت خدا، پیش رو هست؟ 10و 11و 12ـ رویش دانه­ های خوراکی مانند گندم، برنج، لوبیا و...، سبزی­ها و ریشه­ های خوراکی مانند سیب­ زمینی، هویج و... و باغ­های پردرخت میوه به وسیله‏ ی باران؛ گیاهانی که همگی از خاکِ مرده به وجود می­ آیند. آیا چنین خدایی نمی­ تواند مردگان را در قیامت زنده کند و از خاک بیرون آورد؟[1] [1] - در نگارش این متن از تفسیر نمونه، ذیل آیات مورد بحث استفاده شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 583 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام رست - بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۸۳: مأموران تدبیر نظام هستی: جهان هستی، جهانی پر راز و رمز است؛ چنان که با کشف یک حقیقت علمی برای دانشمندان، سؤالات متعدد دیگری در ذهن­ هایشان ایجاد می­ شود. قرآن نیز سربسته به این نکته اشاره کرده، در آیه‏ ی 85 سوره‏ ی اسراء می­ فرماید: «وَ ما اوتیتُم مِنَ العِلمِ اِلّا قَلیلا»؛ یعنی تنها اندکی از علم و دانش به شما داده شده است. یکی از حقایق جهان آفرینش که وجود آن از طریق پیامبران و امامان به ما رسیده و حواس پنجگانه­ ی ما از درکش ناتوان است، «فرشتگان» هستند؛ موجوداتی نامرئی که سراسر هستی از آن­ها پر شده است. آیات مورد بحث، با اشاره به این موجودات، در باره­ ی یکی از اصلی­ ترین وظایف آن­ها یعنی «تدبیر امور جهان هستی» سخن گفته است. از این آیات استفاده می­ شود که فرشتگان الهی، پس از این­که به کاری مأمور می­ شوند، به­ شدّت و سرعت از جای خود کنده شده، به حرکت در می­ آیند و شتابان از محل خود خارج شده، همچون غواص ماهری که در آب شناور می­ شود، در آسمان­ها پرواز می­ کنند. سپس برای انجام فرمان خدا، از یکدیگر سبقت می­ گیرند و هر کاری را با دقّت انجام می­ دهند. بر اساس این آیات، هنگامی که خداوند برای کاری تصمیم می­گیرد، فرشتگانی را مأمور می­ کند، و آن­ها با سرعتِ تمام برای انجام آن کار می­ شتابند و آن را به پایان می­ رسانند. قرآن کریم در آیات متعددی به چند نمونه از این مأموریت­ ها اشاره کرده است. مثلاً بر اساس آیه­ ی 97 سوره‏ ی بقره، فرشته­ ای به نام جبرئیل، مأمور رساندن پیام­ های خدا به پیامبران است؛ یا به فرموده‏ ی آیه‏ ی 11 سوره‏ ی سجده، فرشته­ ای از سوی خدا، مأمور گرفتن جان انسان­ هاست که در روایات، «عزرائیل» معرّفی شده است؛ یا بر اساس آیه‏ ی 61 سوره‏ ی انعام، گروهی از فرشتگان، مأمور محافظت انسان­ها و ثبت اعمالشان هستند. از روایات نیز استفاده می­ شود که برخی از فرشتگانِ خدا، مأمور استغفار و آمرزش خواستن برای مؤمنان هستند،[1] و بعضی مأمورند که نزد قبور پاک ائمه بیایند و در آنجا عبادت کرده، به اهل­بیت علیه السلام و زائران آن­ها ادای احترام کنند[2]. همچنین بر اساس روایات، گروهی از فرشتگان، مأمور محافظت از گیاهان زمین هستند.[3] از روایات استفاده می­ شود که شمار هیچ­یک از مخلوقات خدا، به اندازه­ ی فرشتگان نیست[4]. نکته‏ ی دیگری که از این آیات استفاده می­ شود، این است که خداوند به گروهی از مخلوقات خود یعنی فرشتگان، قدرت­های ویژه­ ای بخشیده تا کارهای جهان را سامان دهند. بنابراین هیچ اشکالی ندارد که به برخی از انسان­ها مانند پیامبر و اهل­بیت علیه السلام نیز قدرت­ های ویژه­ ای بخشیده باشد تا آنان هم در سامان دادن امور جهان شرکت داشته باشند. این حقیقتی­ است که بسیاری از روایات، آن را تأیید می­ کنند[5]. با این حال، گروه گمراه و به­ ظاهر مسلمان وهابیّت، شیعیان را برای داشتن چنین اعتقادی به شرک متهم می­ کنند. بنا بر نظر آنان، اعتقاد به تدبیر امور و اداره­ ی جهان توسط فرشتگان نیز نوعی عقیده­ ی شرک­ آلود است و تنها خداوند است که جهان را اداره می­ کند؛ در حالی که آیات مورد بحث، مطلب دیگری می­ گویند. [1] - به عنوان مثال ر.ک به الکافی، ج2، ص204 [2] - به عنوان مثال ر.ک به الکافی، ج4، ص581 و مستدرک­الوسائل، ج10، ص242 [3] - ر.ک به بحارالانوار، ج56، ص239 [4] - ر.ک به بحارالانوار، ج56، ص174 و ص176 و ص191 [5] - به عنوان نمونه ر.ک به زیارت جامعة کبیره #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 584 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۸۴:  طغیان گران دنیاپرست و خداترسان باتقوا: این آیات در چند جمله­ ی کوتاه و پرمعنی، سرنوشت شوم و دردناک هواپرستان و فرجام زیبا و شیرین خداپرستان را بیان می­ کند. به فرموده‏ ی این آیات، دو عامل اصلی باعث دوزخی شدنِ دوزخیان، و دو عامل مهم باعث بهشتی شدنِ بهشتیان خواهد شد. عوامل دوزخی شدن دوزخـیان این­هاست: 1ـ طـغـیان: طغیان به معنای «از حد گذشتن» است. حتماً شنیده­ اید که فلان رودخانه طغیان کرد؛ یعنی از حدِ مشخّص خود فراتر رفت. انسان نیز حد معیّنی دارد که در آن حد و اندازه، بنده­ ی خوب خدا شمرده می­ شود. تمام دستورهای پیامبران، برای حفظ این حدّ و حدود است. تا زمانی که انسان، خود را بنده‏ ی خدا بداند و از فرمان او اطاعت کند، حدّ خود را نگه داشته؛ ولی هنگامی که خود را بزرگ­تر از آنچه هست، فرض کند و با گناه و نافرمانی خدا، از حدّ خود تجاوز کند، طغیان کرده و طغیانگر شمرده می­ شود. 2ـ ترجیح دادن دنیا بر آخرت: دومین عامل دوزخی شدنِ دوزخیان، برتری دادن دنیا به آخرت است. واقعیت این است که همه‏ی ما بارها بر سر دوراهی دنیا و آخرت قرار گرفته و خواهیم گرفت؛ دوراهی­هایی که گاه انتخاب یکی از آن­ها بسیار دشوار می­ شود؛ چراکه معمولاً راه دنیا که در آخر به دوزخ می­ رسد، همراه با شیرینی و لذّتی زودگذر است، و راه آخرت که در نهایت به بهشت می­رسد، با تلخی و سختیِ زودگذری همراه است. دوراهی فرار از میدان جنگ و جهاد و حضور در آن، دوراهی ارتباط با نامحرم و پرهیز از آن، دوراهی خوردن مال حرام و خودداری از آن، و...، دوراهی­هایی­ست که همه­ ی ما با آن­ها مواجه شده یا خواهیم شد. آری، اکنون انسان معنای این سخن امام باقر علیه السلام را بهتر درک می­ کند که فرموده است: «بهشت در لابه­ لای ناراحتی­ ها و صبر و استقامت پوشیده شده، و هر کس در برابر ناراحتی­ ها [و ترک لذت­های حرام] در دنیا صبر کند، داخل بهشت می­ شود؛ اما دوزخ در لابه­ لای لذّات نامشـروع و شهوات سرکش پوشیده شده، و هر کس نفس خویش را در برابر این لذّت­ ها آزاد بگذارد، داخل آتش خواهد شد.»[1] در مقابل، آیه‏ ی 40 همین سوره، دو عامل مهم بهشتی شدن بهشتیان را چنین ذکر می­ کند: 1ـ ترس از مقام خدا و توجّه به حضور دائمی او: بهشتیان، کسانی هستند که در دنیا پیوسته خود را در پیشگاه خدا می­دانند و از آگاهی او از احوالشان می­ ترسند. این ترس و نگرانی، همیشه آنان را در حدّ بندگی نگه داشته، از طغیان و تجاوز از حد باز می­ دارد. امام صادق علیه السلام می­ فرماید: «کسی که می­ داند خدا او را می­ بیند و آنچه را می­ گوید، می­ شنود و از کارهای خوب و بدش آگاه است، و این توجّه، او را از کارهای زشت باز می­ دارد، کسی­ است که از مقام پروردگارش می­ ترسد و نفس خویش را از هوا و هوس باز داشته است.»[2] 2ـ بازداشتن نفس از هوا و هوس: دوری از هواپرستی و خودداری از لذّات و شهوت­ های حرام، دوّمین عامل ورود بهشتیان به بهشت است. امام صادق علیه السلام فرموده است: «کسی که در هنگام دوست داشتن، موقع ترس، هنگام میل به چیزی، موقع خشم و غضب، و زمان خشنودی و خوشحالی، مالک نفس خودش باشد، خداوند بدنش را بر آتش حرام می­ کند.»[3] [1] - تفسیر نمونه، ج26، ص110 [2] - همان، ص108 [3] - وسائل­ الشیعه، ج15، ص162 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 585 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام عجم - کرد 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۸۵: اخم کرد و رویش را برگرداند!: در تاریخ آمده است که روزی مرد ثروتمندی از طایفه‏ ی بنی­ امیه نزد پیامبر اسلام صلوات الله علیه حضور داشت. در این حال، یکی از مسلمانان پاک­ سیرت به نام «ابن ام­ مکتوم» که نابینا بود و از مال دنیا چیز زیادی نداشت، به حضور پیامبر صلوات الله علیه رسید. آن مرد ثروتمند با دیدن ابن ام­ مکتوم، اخم­ هایش را در هم و خودش را جمع کرد و چهره­ اش را از او برگرداند. در این هنگام، این آیات نازل شد و زشتی رفتار آن مرد ثروتمند را بیان کرد[1]. حقیقت این است که از نظر دین اسلام، داشتن ثروت، هیچ امتیازی برای کسی ایجاد نمی­ کند، و تنها موجب برتریِ افراد بر یکدیگر، تقوا و پرهیزکاری­ است. البته گفتن این مطلب، ساده است؛ امّا باور کردن و عمل به آن بسیار دشوار است؛ چراکه معمولاً افراد ثروتمند، به سبب داشتن لباس­ های فاخر، مرکَب­ های نرم و راهوار، خانه­ های مجلّل و زندگی پر زرق و برق، جایگاه والایی در نظر توده‏ی مردم دارند؛ در حالی که قرآن بارها با این تفکّر غلط مبارزه کرده و به پیامبر فرمان داده که با مسلمانانِ فقیر همراه باشد و به هیچ­ وجه به آنان بی­ توجّهی نکند[2]. از این رو پیامبر اسلام صلوات الله علیه همیشه با افراد فقیر و بی­ پول، مهربان بود و با آنان خوش­ رفتاری می­ کرد. در روایات می­ خوانیم که آن حضرت حتّی به دعوت بردگان نیز پاسخ می­ داد و میهمان آنان می­ شد؛ هرچند غذایشان نان جوی بیش نبود[3]. پیشوایانِ دین، ما را نیز به خوش­ رفتاری و نشست و برخاست با فقیران توصیه کرده­ اند. بر اساس روایات، یکی از نشانه­ های افراد متواضع، نشست و برخاست با فقیران است[4]. در تاریخ می­خوانیم که امیر مؤمنان علی علیه السلام ، یکی از فرمانداران خود را به سبب شرکت در یک میهمانی که فقط برای افراد ثروتمند تشکیل شده بود و فقرا در آن حضور نداشتند، توبیخ کرد[5]. در روایتی از همان امام آزاده می­ خوانیم: «هر کس نزد شخص ثروتمندی برود و او را برای ثروتش تواضع و فروتنی کند، دو­سوم دینش از بین رفته است.»[6] [1] - الجوهر­الثمین، ج6، ص363 [2] - ر.ک به آیه 28 سورة کهف [3] - وسائل­ الشیعه، ج12، ص108 [4] - مستدرک­ الوسائل، ج3، ص254 [5] - نهج­ البلاغه، نامه45 [6] - همان، حکمت 228 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 586 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام نوااثر 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۸۶: سیزده ویژگی قیامت: این آیات از قیامت سخن می­‌گوید و با جملات کوتاه و کوبنده‏ ی خود، آن رستاخیز عظیم را توصیف می­ کند. این ویژگی­ ها را با هم مرور می­ کنیم: آیه‏ ی 1: «طومار خورشید در هم پیچیده می­ شود» و این ستاره‏ ی سوزان، به کره­ ای خاموش و تاریک تبدیل می­ شود. علم امروز نیز ثابت کرده که خورشید آرام آرام به سوی خاموشی حرکت می­ کند. آیه‏ ی 2: «ستارگان فرو می­ ریزند و پراکنده می­ شوند» و از مدار خود خارج شده، متلاشی و در نتیجه تاریک می­ شوند. آیه‏ ی 3: «کوه­ها به حرکت درمی­ آیند»؛ چراکه زلزله­ ای بسیار شدید در سراسر زمین به وجود می­آید و کوه­ ها را از جا کنده، به حرکت در می­ آورد. به فرموده­ ی آیه‏ ی 6 سوره­ ی واقعه، آن­ها در پی کوبیده شدنِ به زمین، ذره ذره شده، در هوا معلق می­ شوند. آیه‏ ی 4: «[حتّی باارزش­ ترین اموال مانند] شتران ده ماه آبستن، به حال خود رها می­ شوند»؛ چه این­که در زمان نزول قرآن، شتر ماده­ ای که ده ماه از بارداری­ اش می­ گذشت و در آستانه‏ ی به دنیا آوردن بچّه­ اش بود، یکی از باارزش­ ترین کالاها به شمار می­ آمد. در این آیات می­ خوانیم که در آستانه‏ ی قیامت، مردم از شدّت ترس و وحشت، باارزش­ ترین اموال خود را رها می­ کنند. آیه‏ ی 5: «[انواع] حیوانات وحشی [در کنار هم] جمع می­ شوند»؛ زیرا ترس عجیبی همه جا را فرا می­ گیرد؛ چنان که دیگر هیچ درنده­ای به فکر دریدن حیوان دیگری نخواهد بود. آیه‏ ی 6: «دریاها پُر و لبریز می­ شوند»؛ شاید چون سنگ­های آسمانی و کوه­ ها در آب دریاها می­ افتد و باعث بالا آمدن بی­ سابقه‏ ی آن­ها می­ شود. آیه‏ ی 7: «همه‏ ی افراد [با هم­سان خود در بهشت یا دوزخ] هم­نشین می­ شوند»؛ بهشتیان در کنار همسران پاک بهشتی، و دوزخیان در کنار شیاطین و افراد شیطان­ صفت. آیات 8 و 9: «از دختران زنده به­ گورشده سؤال می­ شود که به کدامین گناه کشته شده­ اند؟» آری، در آن زمان، پدرانِ بی­رحم و سنگ­دلی که دختران پاک و معصوم خویش را تنها به جرم دختر بودن، زنده به گور می­ کردند، بازداشت می­ شوند و آن دختران مظلوم را هم به دادگاه قیامت فرا می­ خوانند و از آنان در مورد علّت کشته شدنشان سؤال می­ شود. آیا آن پدران قاتل، جز شرمساری و سرافکندگی، دفاعی از رفتار ابلهانه‏ ی خود دارند؟ آیه‏ ی 10: «نامه‏ ی اعمال گشوده می­ شود» و همگان در کمال تعجّب، تک­ تک کارهایی را که صدها یا هزاران سال قبل در دنیا انجام داده­ اند، مشاهده خواهند کرد؛ چنان که گویی در همان لحظه آن­ها را انجام داده­ اند[1]. آیه‏ ی 11: «تومار آسمان پیچیده می­ شود» و نظام کیهانی فعلی به طور کامل دگرگون می­شود. به فرموده‏ ی آیه‏ ی 48 سوره‏ی ابراهیم، آسمان­ها به آسمان دیگری تبدیل می­ شوند. آیه‏ ی 12: «دوزخ شعله­ ور می­ شود» و برای پذیرایی از دشمنان خدا آماده می­شود. آیه‏ ی 13: «بهشت [با کمال احترام برای پذیرایی از ساکنان خود، یعنی پرهیزکاران، به آنان­] نزدیک می­ شود» و با درهای باز، به آنان خوش­آمد می­ گوید. آیه‏ ی 14: «[در آن زمان]، هر کس خواهد دانست که چه [توشه­ ای] حاضر کرده است.» آری، این بدترین یا بهترین لحظه برای انسان­ها در قیامت است. همگان به­ روشنی می­ بینند که برای زندگی ابدی خود، چه خانه و وسایلی فراهم کرده­ اند؛ خانه­ای در بهشت با تمام امکانات رفاهی، یا خانه­ ای در دوزخ با انواع عذاب­ ها و رنج­ ها[2]. [1] - برگرفته از روایتی از تفسیر عیاشی، ج2، ص328 [2] - در نگارش این متن از تفاسیر المیزان و نمونه، ذیل آیات مورد بحث استفاده شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d