بسم الله الرحمن الرحیم [وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا] 🔹مستند داستانی 🔥 #قبیله_عصیان 🔥 ✍ محمد رضا حدادپور جهرمی #قسمت_پانزدهم ⛔️سال بیست و شش قمری وقتی فاطمه کلابیه قدم به خانه امیر مومنان گذاشت، همه فرزندان زهرای اطهر ازدواج کرده بودند و صاحب همسر و فرزند بودند. الا حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام. درباره علل دیر ازدواج کردن امام حسین علیه السلام چندان سخنان دقیقی در تاریخ نیامده. از آنچه از مسلمات تاریخ استفاده می شود این است که ایشان علاوه بر یاری رساندن به خلفا به امر امیرمومنان، در مواردی که بسیار نیاز به کمک داشتند، دارای مشاغل متعددی بودند که سبب شد ازدواج ایشان اندکی بیش از سایر ائمه هدی علیهم السلام به تاخیر بیفتد. به خاطر همین به ایشان قلیل العیال می گویند. چون هم همسران کم و هم تعداد فرزندانشان زیاد نبود. وجود مبارک امام حسین علیه السلام عمده فعالیت خود را در بخش کشاورزی و آبادی و عمران چندین باغ در اطراف مدینه معطوف کرده بودند. اما ایشان از تجارت هم غافل نبودند و چندین کاروان تجاری از مدینه به شهرها و کشورهای مختلف گسیل داشته و مدیریت می کردند. لذا وضع مالی ایشان مانند برادر بزرگوارشان بسیار خوب بود و مردم و فقرای مختلف و زیادی را در پوشش خود قرار داده بودند. یک سال از ازدواج فاطمه کلابیه با امیر مومنان گذشت. تا اینکه بانو باردار شدند و در در ماه شعبان سال بیست بیست و شش قمری، شیر پسری را به دنیا آوردند. با خبر وضع حمل ایشان، فرزندان امیرمومنین برای عرض تبریک به خانه امیر مومنان رهسپار شدند. نکته جالب توجه آنجاست که هیچ کس به خود اجازه دیدن آن طفل را زودتر از امیر مومنان نداد. لذا همه گرد بستر فاطمه جمع شده و به ایشان تبریک و شادباش می گفتند. تا اینکه امیر مومنان وارد منزل شدند و مستقیم به اتاق فاطمه رفتند. همه جلوی پای حضرت بلند شدند و احترام کردند. امیرمومنان به فاطمه عنایت کردند و پس از التفات و احوالپرسی پرسیدند: نوزاد کجاست؟ فاطمه نهایت ادب دانی را به منصه ظهور نهاد و جواب داد: «پسرتان در آن اتاق است» نگفت پسرم! فرمود پسرتان. امیر مومنان خود به آن اتاق رفتند و دیدند پسری ماه تر از ماه، دارای استخوان بندی شیرزادگان، بسیار گرم و دلنشین در گهواره آرمیده است. بسم الله گفتند و نوزاد را از گهواره بلند کردند و لبخندی از آن جنس لبخندهای ته دلی و پدر و پسری به آن قرص قمر کردند و با خود از اتاق خارج کردند تا بقیه هم آن تکه ماه را ببینند. همه اطراف پدر و پسر جمع شدند و ذوق می کردند. گویا وقت قنداق کردن آن نوزاد، نتوانسته بودند دستان مبارکش را در قنداق بگذارند، کسی حریف نشده بود و نوزاد دستانش را از قنداق جدا می کرده. امیرالمومنان تا چشمشان به دست آن نوزاد خورد، از نوک انگشتانش بوسه باران کردند تا بازوهای کودک را بوسیدند. دوباره این حرکت تکرار شد. فاطمه از پس جمعیت میدید که امیر مومنان سر در آغوش کودک کرده و اذان و اقامه گفتند. وقتی اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ طفل تمام شد، همه دیدند که مولا دستان پسرش را دوباره چنان بوسه باران کرد که دل اهل منزل آب شد. ناگهان امیرمومنان سر از آغوش طفل بلند کردند و چشم همه به صورت مبارک امیرمومنان خورد و دیدند تمام صورت و محاسن مبارک به اشک چشمشان آغشته شده است! دل فاطمه کٓنده شد. پرسید: آقاجان در بدن طفل نقص و مشکلی است؟ امیر مومنان طفل را به پسر ارشدشان امام مجتبی دادند تا بقیه هم از دیدن و بوسیدن طفل لذت ببرند. اما فاطمه متوجه دگرگونی حال مولا شد. فاطمه چشم از طفل برداشته بود و فقط به صورت و لب مبارک امیرمومنان چشم دوخته بود. امیر مومنان حال مادر طفل را درک می کرد اما فاطمه را با عظمت تر از این می دانست و می شناخت که بخواهد یک راز تاریخی را از او مخفی کند. ادامه... 👇