🌀 یک تهدید راهبردی برای هویت روحانیت 📝 بررسی دلیل کاهش ورودی حوزه‌های علمیه 🖋 اقتباس از یادداشت حسین کاظم‌زاده ❓تابحال از نوجوانی شنیده‌اید که در پاسخ به سوال «در آینده می‌خواهی چه کاره شوی؟» بگوید: طلبه میشوم ؟ شاید برخی بگویند: این سوال چه اهمیتی دارد؟ اما باید بدانیم آينده‌ای به نام «طلبگی» در ذهن و انتخاب نوجوانان کشور ما تقریبا حذف شده است؛ و این موضوع فوق‌العاده اهمیت دارد؛ چراکه این یک مسأله فردی و فرعی نیست. نشاط حوزه‌های علمیه، پیشرفت و ارتقای علمی و معنوی جامعه اسلامی را به دنبال خود می‌آورد، ولی متاسفانه روشن است که ما واقعا جزو گزینه‌های جدی آینده نوجوانان و جوانان کشورمان نیستیم. حداقل سه چهار سالی هست که ورودی حوزه‌های علمیه افت کرده است؛ هرچند بخشی از این کاهش ورودی، به دلیل بحران عمومی کاهش جمعیت فارغ التحصیلان دبیرستانی و دانشگاهی است. 🔹 اما لازم است به این مسأله فکر کنیم که راهبرد و برنامه حوزه‌های علمیه برای جذب نسل جدید خوش فکر و خوش قلب به این نهاد علمی چیست؟ حوزه که می‌گویم منظورم خودمان، یعنی خانواده بزرگ روحانیت است. ما در معرفی خود به جامعه کوتاهی جدی داشته‌ایم. 🔹 همچنین در نقشه کلی حرکت کشور و انقلاب، دقیقا نقش حوزویان و طلبه ها کجاست؟ مردم الان می‌دانند اگر سوال شرعی داشته باشند باید از یک طلبه سوال کنند، اگر منبر و روضه بخواهند همینطور؛ البته در سال‌های اخیر دیده اند که اینها را بسیاری از غیر طلبه‌ها هم قادر به انجام آن هستند و بعضا حتی با کیفیتهای بهتر!! 🔹 به نظر شما امروز چرا برخی از طلاب بایستی اصرار داشته باشند خود را به زور هم که شده کنار عنوان «دکتر» جا بدهند تا برای خود، اعتبار و آبرو و جایگاهی درست کنند؟ پاسخ ساده است؛ چون نمی‌دانند با تحصیلات حوزوی و مدرک خود چه گرهی را قرار است باز کنند. ❓جایگاه فقه و اصول و فلسفه و عرفان و بقیه علوم حوزوی و دانش‌آموختگان آن در تصمیم‌گیری‌های خرد و کلان کشور کجاست؟ آیا مردم و حتی خود طلاب و روحانیون از این جایگاه اطلاع دارند؟ ⚠️ حتما متوجه هستیم که این یک تهدید راهبردی برای تمام هویت روحانیت و نهاد مقدس حوزه علمیه و به تبع کشور است. ✅ اما راهکار چیست؟ معرفی جایگاه روحانیت به جامعه و ترسیم نقش و تأثیر علوم حوزوی در حرکت علمی و معنوی ایران اسلامی از آن موارد لازم و ضروری است. بر همین اساس، تربیت و رشد نسل جدیدی از طلاب که خود را در جایگاه هدایت اجتماعی و رهبری رخدادهای جامعه قرار داده‌اند، نوید امیدبخشی را در جهت احیای هویت حوزه و روحانیت فرا روی ما قرار داده است؛ طلابی که همه داشته‌های طلبگی‌شان از علم و معنویت و غیرت را به خدمت انقلاب و اهداف آن آورده‌اند و دو عنصر به ظاهر متناقض را در کنار هم جمع کرده‌اند: خدمت و رهبری در جامعه به صورت همزمان؛ چراکه فرمود: «سید القوم خادمهم». 🔹 تجربه بحران کرونا، فصلی جدید برای معرفی این نسل جدید از طلاب به جامعه بود. جریانی که با پوشیدن لباس خدمت به مردم، #مواسات و #همدلی را تبدیل به اراده عمومی و همگانی کرد. این حضور توأمان را در بحران‌های سیل و زلزله و خشکسالی و... هم به وضوح شاهد بودیم. اما حضور در بحران‌های اخلاقی و اجتماعی جامعه چطور؟ حضور در حل مسائل طلاق، حاشیه‌نشینی، اعتیاد و... تا چه اندازه بوده است؟ ورود به حوزه‌های تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان مانند مهدهای کودک، دبستان‌ها و دبیرستان‌ها تا چه حد بوده است؟ عرصه‌های حضور برای تولید فکر برای #حکمرانی اسلامی و فقه سیاسی و فقه اقتصادی و... چطور؟ ♨️ بنابراین قبل از اینکه دیر بشود، باید فکری اساسی کرد و با ترسیم برنامه‌ای جامع به سمت این هدف حرکت کرد. نشود روزی که از نوجوانان خود بپرسیم دوست داری در آینده طلبه بشوی؟ بگويد طلبگی چیست و به چه کار می‌آید؟ #انزوا #جذب #فصل_جذب #شورای_عالی 🌐 با تلخیص و اقتباس از کانال «تا مردم» @Manahejj

🌀 الجزیره: اسرائیل طرفداران زن زندگی آزادی را هم همراه جمهوری اسلامی کرد 🔸 اسرائیل تلاش کرد ایران را بشکند؛ اما در واقع کمک کرد متحد شود. حمله اسرائیل به جای ایجاد اختلاف در ایران، باعث افزایش حس هویت ملی در میان طیف‌های مختلف سیاسی شد. 🔹 حتی در بین فعالان جنبش اعتراضی «زن، زندگی، آزادی» هم شاهد آن هستیم که نارضایتی آشکاری از دخالت نظامی خارجی وجود دارد. 🔹 با انتشار تصاویر ساختمان‌های بمباران شده و سربازان ایرانی کشته‌شده، حس همدلی و همبستگی خیلی زود جای مطالبه آنها برای تغییر نظام را گرفت. برای آنها، ماجرا از یک مسأله سیاسی به دفاع ملی تبدیل شده است. #همدلی @Manahejj