#مبانی و آداب نقد(۲) 🔹 حال اگر نیروهای انقلابی در پی نقد ضلع دوم یعنی مسوولان، عالمان، هنرمندان و ورزشکارانی که آراء ناسازگار با ارزشهای دینی و انقلابی را در جامعه طرح و بر اساس آن اقدام می کنند، برآیند و به حضور نظاره گر ضلع سوم یعنی افکار عمومی بی توجه بوده و حضور فعال ضلع چهارم یعنی خناسان وسوسه گر را نادیده بگیرند، ممکن است از ادبیات و لحنی برای نقد خود استفاده کنند که بجای تاثیر مطلوب بر جامعه، برای دین و حکومت دینی هزینه آور باشد. 🔹 گاهی ما سخن خود را نقد سازنده می دانیم اما مخاطب غیر مستقیم که همان افکار عمومی و ناظران جامعه می باشند سخن ما را نه تنها نقد منصفانه، نقد مشفقانه و نقد خیرخواهانه نمی دانند بلکه آن را نقد مخرب و غیر محترمانه تلقی می کند. این گونه نقادی، به خناسان وسوسه گر فرصت می دهد تا در جنگ نرم، ضلع دوم و سوم را به سمت خود جذب کرده و آنها را گروگان گرفته و سخن خود را از زبان آنها بیان کنند.