_خُب ما سطحی ترین مشکلاتو عمیق میبینیم ، عمیق ترین مشکلاتمونو سطحی میگیریم . [وصیت‌نامه/یاس]

لعنتی گلودرد واقعا عذابه ؛ خدایا دمت گرم ، همون حالت تهوع بزار باشه فقط این گلو درد پاشه بره که داغونم ازش .

من براش فاطی کُماندو بودم ، ولی اون حجاب استایل دوست داشت .

موزیک+اتوبوس+خواب=نجنناهیعسزتتتتر✨

_

چه وضعیه ؟ آدم چنل میزنه ک توش صحبت کنه راحت باشه ، ولی یه حسی مث خوره میفته به جونت که آره نباید زیاد صحبت کنی و کوفت و مرض .

_جدا این چه مرضی هست که نصفه‌شب ، مرگ ِاطرافیانت رو با تمامیِ روش هایِ مُمکن تصور میکنی و اشک میریزی ؟ بهش شدیدا مُبتلا شدم .

آخه اصلا خدارو خوش میاد صبح پنجشنبه ای من پاشم برم امتحان ادبیات بدم ؟

چجوری قهوه میخورین جدا ؟ اگه میدونستین چایی چه بهشتیه ، نزدیک قهوه‌ام نمیشدید .

جوری که این همخونی پُر خاطرست>>>>>>>

من اینطوریم که کُل سالو سرما نمیخورم ، همین که هوا جهنمی شد به طرز وحشتناکی سرما میخورم . *لبخندی ملیح ناشی از نشانه هایِ مستی دائمی

میدونید ؟ یکی از بزرگترین مشکلات ما اصل قرار دادنِ شخص به جایِ شاخصه . مثلا یه نمونه ساده ؛ فروشنده[x]جنسش رو بی کیفیت و با قیمت بالا میفروشه پس تمامی فروشنده ها بی انصاف هستند . اینجا ما شاخص [فروشنده ها] رو فقط با یک شخص [فروشندهx] زیر سوال بردیمش حالا اگه بخوایم بالعکس کار کنیم میشه ؛ فروشنده[x]جنسش رو بی کیفیت و با قیمت بالا میفروشه پس فروشنده[x] بی انصاف هست نه همه فروشنده ها . گرفتید چیشد ؟ اینجا شخص[فروشندهx] رفت زیر سوال نه شاخص[فروشنده ها] حالا همینو ببرید رو مثال هایِ بزرگتر مثل دین ، سیاست ، علایق ، اشخاص ، آرمان ها و عقاید و .. مطمعنا همین قاعده باعث میشه شاخص هایِ درست که به خاطر شخص ِغلط کنار گذاشته شدند تصحیح بشند و بالعکس . [شخص و شاخص]