هنوز مثل یک دبستانی از اینکه کسی ایده هام سبکم کلمه هام و حتی شوخ طبعی هام رو بدزده و برای خودش کنه حرصم میگیره

_فیلم دیدن درحینِ چیپس خوردن از بزرگ‌ترین تفریحات دنیاست .

_نمیدونم چه فعل انفعالاتی رخ میده که؛ روزی که از خواب پا میشم و احساس دختر شاهپریون بودن دارم هیچ کسی نیست باهاش برم بیرون بعد اون روزی که قیافم درب داغونه به عدل کل شهر میچرخوننم .

_به چالش کشیدنِ عقایدمحکمم رو دوست ندارم، اذیت کنندست، دردآوره .

_وقتی دیگه توان دفاع ازشون رو ندارم، وقتی استدلال و منطق کم میارم، وقتی دیگه خودمم نمیدونم آیا واقعا درست بودن یا نه، وقتی حس میکنم ممکنه رفتارتقلیدگونه بوده باشن، وقتی به شک میفتم؛ عمیقا حس پوچیِ مطلق میکنم .

_جدیدا متوجه این شدم که چقدر الکی نسبت به آدما موضع دارم، بی اعتمادیِ شدید .

_به میزانِ زیادی بغل و احساسات برایِ کاهش حجم استرس، سردرگمی، ترس، ناامنی، ناکافی بودن نیازدارم .

[ هدیه دادن؛ رنگ‌آمیزی زندگی ]

_از مسائلی که تهشون معلوم نیست، با پوست و گوشت و استخون بیزارم؛ یه مسیر بدون چارچوب اما با آینده معلوم نیاز دارم .

_شوخی هایِ اشباع شده، مزه‌پرونیِ حینِ کارایِ جدی، کش دادن یِ موضوع سوخته، از مخلیات شدید اعصاب هستن .

_این روزا بعضی کانالا رو که بازمیکنم تنها چیزی که نسبت با محتواشون به ذهنم میاد[به توچه] هست .

_وقتی سعی میکنن تویِ وجودم کنکاش کنن و همه‌یِ حرفام رو به افعالم در گذشته ربط بدن شدیدا احساس ناامنی میکنم .