اگر یک نفر را ببینیم که #ثروت هنگفتی به او رسیده و دیوانه‌وار #اسراف و تبذیر می‌کند بر حال او تأسف می‌خوریم که چرا قدر مال را نمی‌داند، چرا آن را در راه مفیدی به کار نمی‌اندازد؟ #عاقبت فلاکت‌بارش را پیش‌بینی می‌کنیم که چه اندازه بدبخت خواهد شد و بعدها خودش #تأسف خواهد خورد در حالی که سودی ندارد. ولی خود ما در برابر سرمایه بزرگتری همان اندازه در #غفلت هستیم و توجه نداریم. آن #سرمایه، سرمایه وقت و #زمان است. اسراف وقت از اسراف مال زیانبارتر است، زیرا مال قابل جبران و تدارک است اما وقت و زمان قابل تدارک نیست. ساعتها و روزها و ماهها و سالها بدون یک لحظه توقف بر ما می‌گذرند و اینها قطعاتی است که مستمرآ از #عمر ما جدا می‌گردد و دیگر قابل وصل شدن نمی‌باشد. ارزش هر چیز برای #انسان وابسته به دو چیز است: یکی مقدار اثری که در #سعادت زندگی دارد، یکی دیگر فراوانی و یا کمیابی آن چیز. به هر اندازه که یک چیز مؤثرتر و کمیاب‌تر بوده باشد قیمت و ارزش بیشتر پیدا می‌کند. وقت و زمان پر ارزش‌ترین #سرمایه‌های انسانی است، اما چون افراد بشر غالبا به اهمیت آن پی نبرده‌اند آن را به #رایگان از دست می‌دهند. #استاد_مطهری، حکمت‌ها و اندرزها، ج 2، ص195 @marefatrazavi_azadbabol