مرقومات/علی ریاحی پور
بریده باد...
تو این ایام چه در فاطمیه اول چه در فاطمیه دوم جلسات مختلفی رو رفتم و پای منبر آقایون علما و مدح و مرثیه گویی مادحین اهل بیت نشستیم، بلکه چیزی یاد بگیریم.
.
بلاشک فاطمه،فاطمه است اما این فاطمه ای که غالباً این روزها از آن شنیدم فاطمه نبود. فاطمه ای که خلاصه شود در گزاره هایی چون: دَر و دیوار و کوچه و مسمار و آتش و هیزم و در پایان هم احساس ترحمی و.. همه ی فاطمه نیست. فاطمه ای که اهل #قعود است و نه #قیام.
اشکال آن است که از پشت در رفتن بگوییم اما چرایی آن را نگوییم.
اگر شهید مطهری در قید حیات بود فکر میکنم بعد از نگاشتن کتاب حماسه حسینی به فکر نگارش کتاب #حماسه_فاطمی می افتاد.
.
منبر ها و مرثیه هایی که از همه چی میگویند اما از خطبه انقلابی، صریح و بدون لکنت فاطمه در منکوب کردن اعاظم و علما و انصار و مهاجرین چیزی نمی گویند.
از #الجار_ثم_دار فاطمه که بیان گر مسئولیت اجتماعی و لزوم کنش گری های اجتماعی می باشد سخنی گفته نمی شود، از خانومی که تک تک به در خانه انصار و مهاجرین رفت و از #اصلح بودن علی گفت و اندکی در بیان حق #مصلحت_سنجی نکرد و حاضر نشد مصداق روایت #الساکت_اخو_الراضی شود، سیلی خورد و هزینه داد تا امر به معروف و نهی از منکر را تا ابد الدهر به یادمان بیاندازد حال چه مخاطب امر و نهی ما آن دومی و اعوانش باشند و چه فلان آیت الله و انصارش.
.
وقتی از فاطمه ی معترض، انقلابی، فریاد گر و غیر محافظه کاری که نسبت به ارتجاع گفتمانی به ارزش های جاهلی قبل از انقلاب نبوی و تن آسایی و تن پروری و #راحت_طلبی و خو گرفتن به وضع موجود و سر سفره انقلاب پیامبر نشستن خواص هشدار می دهد سخنی به میان نیاوریم، دیگران از فاطمه ای ساکت و مظلوم و مهجوری که در شب و در میان تاریکی تشییع و تدفین شده روایت گری می کنند.
روايت و قرائتی که در آن #معنویت تهی از #عدالت و #عبادت تهی از #مسئولیت است؛ قرائتی تخدیری که خروجی ای جز انفعال و #محافظه_کاری و #ارتجاع و درجازدگی هویتی ندارد.
پ.ن: این سخنرانی رهبر انقلاب در سالهای اول دهه پنجاه شمسی ایراد شده است.
#علی_ریاحی_پور
@marghoomat
مرد سیاسی
⭕
🔸در انتخابات پیش رو به سعید جلیلی رای میدهم؛ چون در این #صحنه_سیاسی به دنبال #مرد_سیاسی میگردم و او در میان ۶ کاندیدا، به این مفهوم نزدیکتر است.
🔸انسان سیاسی کیست و چرا باید در انتخاباتها به دنبال چنین کاراکتری باشیم؟پاسخ به این سوال آسان نیست؛ چون در طول انتخاباتهای گذشته، مفهوم عمران و جاده و تونل به جای #سیاست و #تصمیم نشسته و به عنوان دستاورد و نقطه قابل اتکای کاندیداها مطرح میشود. تا جایی که هنگام ثبتنام بر مهندس بودن و کارنامه عمرانی خود تاکید میکنند؛ نگاهی کمّی که میتوان در آن تعداد تونلها و متراژ آسفالت را انداره گرفت.
🔸در حالی که انسان سیاسی برعکس نگاه مهندسی و رایج این روزها، حائز دو ویژگیِ #جهتمندی و #کلاننگری است.
جهت به معنای خنثی نبودن و داشتن هویت سیاسی؛ تا جایی که بدانیم قرار است به چه کسی و چه طرز فکری رای بدهیم.
🔸مثال پررنگ و قابل لمس این ماجرا، مسئله سیاست خارجی است؛ مرد سیاسی میداند در سیاست خارجی و در انبوه مذاکرات و مراودات بینالمللی به دنبال چیست و چه چیزی را میخواهد تقویت کند و چه چیزی را تضعیف.
اگر چنین نباشد، او نه تنها رئیس و راهبرِ جمهور نمیشود که تبدیل به مصرفکننده ادبیات رایج جامعه میشود و رنگ زمانه را به خود میگیرد. در دوره غلبه ادبیات مذاکره، از ضرورت مذاکره حرف میزند و در دوره اوج گرفتن جریان مقاومت، از ضرورت مقاومت.
🔸جلیلی مصداق بارز جهتمندی در سیاست و به طور خاص سیاست خارجی است؛ و دقیقا بر همین اساس دوره حضور جلیلی در وزارت امور خارجه را با نداشتن خروجی زیر سوال میبرند؛ چون همان تصور کمّی و خروجی محور را از عرصه مهندسی و عمران با خود به سیاست خارجی آوردهاند و هر خروجی و توافقی را از بیتوافقی بهتر میدانند.
🔸صاحب برنامه بودن جلیلی هم در سایه جهت سیاسی او معنا و ارزش پیدا میکند.
نقطه مزیت جلیلی، داشتن برنامه و مطالعه و تحقیق نیست که برخی طرفداران او، بر آن اصرار میکنند؛ بلکه مزیت او، جهتی است که برنامه و ایدههایش بر اساس آن کوک شدهاند.
چون برعکس تصور رایج، برنامه مُشتی راهحلِ خنثی نیست که نوشتنش را به یک اندیشکده سفارش داده باشیم و در قالب جزوه درآمده باشد و همه کاندیداها بتوانند از آن استفاده کنند.
🔸وقتی قرار باشد میان برنامهها و راهحلهای نامزد الف با نامزد ب تفاوتی وجود نداشته باشد پس چه فرقی میکند کدام یک را انتخاب کنیم؟ در آن صورت اصلا چرا انتخابات برگزار میکنیم؟ راهحلی که نامزد ریاستجمهوری برای مشکلات پیشنهاد میدهد، نسبت او با جهان سیاست و بازیگران صحنه را آشکار میکند و همین ویژگی او را قابل شناسایی میکند و در معرض انتخاب ما قرار میدهد.
🔸ما رئیس جمهور میخواهیم! نه اپراتور اجرای دستورالعمل کارشناسان! دولت اُپراتور در مواجهه با ایدههای متضاد کارشناسی با جهات مختلف، سردرگم میشود و در یک کلام اغتشاشِ هویت سیاسی به اغتشاشِ سیاستی هم میانجامد.
🔸حال آنکه، صدر جلسات هیات دولت، جایگاه #مرد_سیاسی است تا از میان انبوه ایدهها، جرات #تصمیم و به خط کردن امکانات و نیروهای صحنه داشته باشد و #مسئولیت آن تصمیم را بپذیرد. مردم هم در موعد انتخاب سیاسی، به سراغ افراد سیاسی با جهات و ایدههای گوناگون سیاسی میروند؛ نه غیرسیاسیها. این را انتخابهای متنوعشان در سالهای ۷۶ و ۸۴ و ۸۸ و ۹۲ و ۱۴۰۰ میگوید.
اینکه بتوانیم نامزد مورد نظرمان را به عنوان مرد سیاسی و ایدهاش را ایده امروز ایران، معرفی کنیم، رسالت امروز ماست.
@marghoomat