حیف و صد حیف‼️  زمانی#مادر را باعطر #چادرنمازش می شناختیم  با #روسری گره خورده زیر گلویش، با #ادب و متانتش با #وقار و سکوتش،   با حیایی که #ارزش زن و مادر بودنش را صد چندان زیباتر می کرد.  با کودکی که با #عشق زیر چادرش میگرفت تا مبادا از باد حوادث  آسیبی ببیند و دست کودکی دیگر  که گره خورده بود به لای چادرش  و سرشار  بود از حس زیبای  #مهر_مادری  چه شد بر ما؟  به کجا می رویم⁉️ چادرها که کنار رفت واژه ی  مادر هم سقوط کرد در پرتگاه بی اصالتی در چاله ی #بی_حیایی از مادر مژه هایی چسب زده ناخن هایی کاشته شده و صورتی رنگی باقی ماند  که نه رنگی از #محبت داشت نه رنگی از #خدا  #کودک هم از آغوش مادر محو شد جایش سگی فانتزی با هزینه ای گزاف جانشین شد❗️  پیراهن گلداری که زمانی تمام وجود مادر را مزین و مستور میکرد آب رفت عریانی و بدن نمایی شد هنر‼️  #هرزگی ، شد کلاس‼️ #بی_غیرتی ، شد آزادی‼️ و آغوش ، شد آغوش رایگان( ز ز آ )‼️ براستی بهشت زیر پای کدامین مادر است⁉️ و کدام #مرد از دامن چنین زنانی به #معراج خواهند رسید⁉️ آیا وقت آن نرسیده که واژه ی زیبای مادر و #زن را با #حیا و حریم ، حرمت دهیم ⁉️ و جای این #دنیا_زدگی اهریمنی ، اندکی سرشتِ الهی خود را پرورش دهیم و با #پوشش به خود ارزش دهیم⁉️ حواسمان باشد: آغوش #مرگ در انتظار همه ی ماست   و این #جوانی چند صباحی بیش نیست و #خداوند نظاره گر ماست..