استاد علی صفایی حائری(عین_صاد): *مسئوليت هنگامى مفهوم پيدا مى ‏كند كه در هستى خدايى و حكمتى و شعورى باشد. در هستى احمق، ديگر مسئوليتى نيست...* 🔸آن‏ها كه شناخت ‏ها و عقيده ‏ها را از دست داده ‏اند و باز هم آدم ‏هاى‏ خوب و مسئولى باقى مانده ‏اند توجيهى جز عادت و يا حماقت براى خوبى ‏ها و مسئوليت‏شان نيست. 🔸مسئوليت رابطه ‏ى مستقيمى با شناخت ‏ها و با شناخت حكمت و شعور در هستى دارد. مسئوليت هنگامى مفهوم پيدا مى ‏كند كه در هستى خدايى و حكمتى و شعورى باشد. در هستىِ لش و احمق، ديگر مسئوليتى نيست. 🔸 در اين هستىِ ابله، خوبى و بدى برابر مى ‏شوند و معيارى براى خوبى و بدى باقى نمى ‏ماند. 🔸آن‏جا كه بصر نيست چه خوبى چه زشتى! ❛❛ عین‌صاد 📚 #مسئولیت_سازندگی | ص ۲۴ #⃣ #بریده_کتاب #تربیت

📜 متن |🔰 منافق، به دنبال منافع. 🔹آدمى كه خود را يافت، هدف را مى ‏يابد و ميان خود و هدف، صراط مستقيم را مى ‏يابد. 🔹 نفاق دامن‏گير او نمى ‏شود، كه منافق خود باخته است و به ‏دنبال منافعى است كه لحظه به لحظه جابه‏جا مى ‏شوند و همين است كه منافق، بى‏شكل است؛ مُذَبْذَب است؛ به شكل ظرفى است كه در آن قرار مى ‏گيرد. 🔹 و همين سودپرستى و بى‏شكلى، به محروميّت و دستاويز اين و آن شدن مى ‏انجامد. همين بى ‏هويتى، به بدعت، به رأى، به قياس و استحسان، به وابستگى و تعلّق تاريخى و جغرافيايى مى ‏انجامد؛ كه اسير زمان و مكان مى ‏شود و تحمّل استناد و همراهى دليل را ندارد. 🔹 در حالى ‏كه آدمى با نارسايى علم و تجربه و عقل و فلسفه و قلب و عرفان خود، به وحى گره مى ‏خورد و با استناد بر آن و اعتماد به آن راه مى ‏افتد. 🔹و در واقع، اين ميوه‏ى عقلانيّت انسان است كه با وسعت روابط و نارسايى امكانات علمى و عقلى و قلبى، به وحى گره بخورد و از آزادى، آزاد شود و به عبوديّت ‏روى بياورد و در هر كار، به نيّت و سنّت و اهميت توجّه داشته باشد، كه حقيقت عبوديّت، اين است. ❛❛ عین‌صاد 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۲۰۴ #⃣ #بریده_کتاب #تربیت

📜 متن |🔰 دارایی مسئوليت آور است 🔹 ما براى خدا هستيم. از آنِ او هستيم. از آنِ او. نه براى هوس ‏ها و حرف ‏ها و جلوه ‏ها ... ما براى او هستيم و اين است كه به سوى او باز مى ‏گرديم و داده ‏ها را در راه او مى ‏ريزيم. 🔹 ما براى او هستيم و او جهت حركت ما و هدف ما و بازگشت ماست.هركس كه داراست؛ داراى نعمتى، ثروتى، قدرتى، همتى، فكرى و انديشه ‏اى، داراى قلمى، قدمى، درمى ... 🔹هر كس كه داراست مسئول است كه آنچه كه داشته كجا خرج كرده و براى چه مصرف كرده و به سوى كه بازگردانيده است. داده ‏ها بازدهى مى ‏خواهند.سرمايه ‏ها بايد سود بياورند. 🔹 آنچه از اوست بايد براى او باشد.مسئوليت بر اساس اين پايه ‏ها استوار است. ❛❛ عین‌صاد 📚 #مسئوليت_و_سازندگی | ص ۲۸ #⃣ #بریده_کتاب #تربیت

📜 متن |🔰 روح ‏هايى كه گسترده شده ‏اند، دنيا برايشان تنگ مى ‏شود و شوق پرواز پيدا مى ‏كنند. 🔹آنهايى كه خدا را شناخته ‏اند و به سمت او گرويده ‏اند و عاشق او شده ‏اند، همين عشق و همين احساس، درباره معاد هم در آنها تجسّم پيدا مى ‏كند و به معاد معتقد مى ‏شوند و نه تنها معاد را باور دارند و به آن «انّاً» عقيده ‏مند هستند، بلكه در روح و در عمل و در تمام وجود آنها معاد جا پيدا مى ‏كند و حتّى عشق به معاد و عشق به لقاء حق در خون آنها رخنه مى ‏كند و به آن وسعتى مى ‏رسند كه هستى براى آنها سجن و تنگ مى ‏شود. 🔹روح ‏هايى كه گسترده شده ‏اند، دنيا برايشان تنگ مى ‏شود و شوق پرواز پيدا مى ‏كنند. آنها وطن را جاى ديگرى مى ‏بينند و دنيا را راهى مى ‏دانند كه مى ‏خواهند تا آن منزل اصلى حركت كنند. آنها خود را طاير گلشن قدس و رهروى تا منزل عشق مى ‏دانند و براى رسيدن به آن مقصد و پرواز در آن فضاست، كه شب و روز خود را فراموش مى ‏كنند. عشق معاد در آنها رسوخ و شوق لقاء حق در آنها نفوذ پيدا مى ‏كند. 🔹 اينها جبهه ‏گيرى ‏هايى است كه مى ‏توانيم درباره معاد داشته باشيم و اين جبهه ‏گيرى ‏ها وابسته به آن اصل اساسى است. ❛❛ عین‌صاد 📚 #حیات_برتر | ص ۲۵ #⃣ #بریده_کتاب #دین_شناسی

📜 متن |🔰 کار به موقع 🔸به ‏خاطر شتاب زياد و يا علاقه به كارى، نمى ‏توان از برنامه‏ ريزى چشم پوشيد و نمى‏ توان از نيازها و موانع كار، صورت نگرفت. 🔸 آن‏جا كه بدون تقدير و ارزيابى قدم بر مى دارى، ناچار با كمبودها و كسرى ‏ها و با نيازها و مقدمات كار و يا با موانع و مشكلات، برخورد مى ‏نمايى و با اين هدايت و با اين برخوردها، كه ضعف برنامه‏ ريزى و تقدير تو را مشخص مى ‏كنند، نمى‏ توان لجاجت كرد و به كار سابق ادامه داد؛ كه كار پيشرفتى نخواهد داشت و يا با سلامت و درستى به سامان نخواهد رسيد و به ماست مالى و خراب‏كارى خواهد انجاميد. 🔸كسى كه شتاب دارد و يا علاقه به نتيجه دارد، به همين دليل، بايد همه‏ ى نيازها و همه‏ ى موانع و مشكلات را بررسى نمايد؛ چون كارى كه در جاى خود به سادگى و در زمان كم انجام مى‏ شود، در ميان راه و در كوير مرگ، با سختى و با مشقت و چه بسا با مرگ و گرفتارى هم سامان نيابد. 🔸آن مقدار وقتى را كه براى سامان دادن و يا تأمين نيازها و مقدمات مى‏ گذارى، مى ‏توانى آن را از ساعت كار حساب كنى. ❛❛ عین‌صاد 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۱۸۴ #⃣ #بریده_کتاب #تربیت

📜 متن |🔰سرداران فاتح قلعه‌ ها را از درون فتح می‌کردند... ▪️كسانى كه قدر خود را نمى‏ شناسند و ابعاد ظلم را نمى ‏فهمند و مغرور و فريب خورده‏ ى نان و پاداش مى‏ شوند، در برابر ولى خواهند ايستاد. بايد از آنجا آغاز كرد كه ظلم را در هر چهره بشناسند و توقعشان از حكومت تا حد رفاه و پرستارى نماند. ▪️ما در برابر كسانى كه گردوخاك به صورتمان ريخته اند مى‏ شوريم و درگير مى ‏شويم و در برابر اين ظلم ‏ها مى‏ ايستيم مادام كه عدالت‏ هاى ستمگر و ستمگرهاى عادل نام را نشناسيم، در برابر آن‏ها نمى‏ شوريم و لعن و دشنام مان از عادت تجاوز نمى ‏كند. ▪️بايد با حديث معروف، آن‏ها را به سوى حقيقت مستور آورد. راه‏ هاى كوهستانى به ما مى ‏آموزد كه قله ‏هاى سركش و صخره‏ هاى بلند را آنجا كه نتوانستى از روبرو فتح كنى مى ‏توانى دور بزنى و بر سر آن‏ها پاى بگذارى. ▪️هنگامى كه يك مقدار نيرو در دل صخره جاى گرفت انفجار آن مى ‏تواند صخره‏ ها را متلاشى كند واين يك حقيقت است كه سرداران فاتح، قلعه ‏هاى محكم را از درون فتح مى ‏كردند. ❛❛ عین‌صاد 📚 #تقیه | ص ۳۹ #⃣ #بریده_کتاب #سیاست