✨ﻭَ ﻗَﻨَﺼَﺖْ ﺑِﺄَﺣْﺒُﻠِﻬَﺎ ✨ با کمندش می‌پیچد به دور آنها تا اسیرِشان بکند. (قَنص: شکار) ✨ﻭَ ﺃَﻗْﺼَﺪَﺕْ ﺑِﺄَﺳْﻬُﻤِﻬَﺎ ✨ آنها را هدف می‌گیرد با تیرهای خودش. وقتی بخواهند بگریزد، از تیرهای خودش استفاده می‌کند. وقتی تیری بر آنها پرتاب می‌کند و آن‌ها را از پای در می‌آورد. ✨ﻭَ ﺃَﻋْﻠَﻘَﺖِ اﻟْﻤَﺮْءَ ﺃَﻭْﻫَﺎﻕَ اﻟْﻤَﻨِﻴَّﺔِ✨ در این وقت مرگ طناب (کمند) خودش را بر گردن آنها می‌افکند. ✨ﻗَﺎﺋِﺪَﺓً ﻟَﻪُ ﺇِﻟَﻲ ﺿَﻨْﻚِ اﻟْﻤَﻀْﺠَﻊِ✨ درحالی‌که(قائد او می‌شود) کشان‌کشان او را می‌بَرد به مَضجعی(قبری) که کم‌جا و تنگ است. ✨ﻭَ ﻭَﺣْﺸَﺔِ اﻟْﻤَﺮْﺟِﻊِ ✨ و در تنهایی و وحشت آن محلی که باید برگردد. یعنی این برایش سرآغاز سفری جدید است. کسی که می‌میرد و شکار دنیا شده و دنیا او را به مَهلکه برده، دیگر باید در انتظار بازگشت به‌سوی خدا باشد. ✨ﻭَ ﻣُﻌَﺎﻳَﻨَﺔِ اﻟْﻤَﺤَﻞِّ ✨ (گویی در لحظه مرگ) جایگاه خود را می‌بیند. یعنی می‌بیند که مسیر آینده‌اش چیست؟ همان سوال و جوابی که از او می‌شود و دادگاه کوچکی که برگزار می‌گردد، به او نشان خواهد داد که پس از این در عالم برزخ چه جایگاهی خواهد داشت؛ در بهشت برزخی یا در دوزخ برزخی. ✨ﻭَ ﺛَﻮَاﺏِ اﻟْﻌَﻤَﻞِ✨ و اینکه جزای عملش را به او بدهند. اگر اعمالش خوب بوده، جزای نیک و اگر اعمالش بد بوده، جزای شر و بدی دارد. این برنامه دنیاست؛ یعنی انسان‌ها وقتی با دنیا انس می‌گیرند و به دنیا تکیه می‌کنند و امور خودشان را سروسامان می‌بخشند، این مسأله مشهود است. اگربیوگرافی افراد را به‌طور دقیق مطالعه کنید، متوجه می‌شوید که عموم مردم در آغاز زندگیشان با چه تلاش و زحمتی سعی می‌کنند اسباب آسایش و آرامش را برای خودشان و خانواده‌شان آماده کنند، فرزندان را به سروسامان برسانند، امور را رَتق‌‌وفَتق کنند؛ تا جائیکه می‌بینید برخی افراد دیگر نیازی نمی‌بینند سرِکار بروند ، افرادی را دارند که به‌جای آنها کارها را انجام می‌دهند. نشسته‌اند و فقط با یک تلفن گزارش کارش را می‌گیرد، در نهایت هم سود وثمره کارِشان را می‌گیرند. او دیگر فارغ‌البال است. حتی برخی از این افراد فکر می‌کنند دیگر وقتش هست که با خیال آسوده به سفرهای کوتاه‌مدت و بلندمدت بپردازند؛ ولی چند صباحی نمی‌گذرد که علائم مرگ در آنها پدیدار می‌شود. فشار کهن‌سالی و ضعف و سستی بدن بر آنها زیاد می‌شود و مشکلات شروع می‌شود. در ابتدا افراد باور نمی‌کنند، ولی با یک چکاپ (check_up) معلوم می‌شود دیر هم شده‌است و باید بیشتر مراقب سلامتی خودشان باشند. از این به بعد دیگر در سرازیری قرار می‌گیرند؛ سرازیری پر شیبی هم هست. سربالایی را قدم‌به‌قدم ونفَس‌زنان آمدند، ولی در سرازیری باشتاب فراوان می‌روند. این خاصیت دنیاست و ما در همین مسیر قرار داریم. حالا باید چکارکنیم؟ ⬅️ راهکار : مسیر درست این‌است که از این دنیا دل بِکَند؛ یعنی وابستگی‌اش را کم‌کند. آنچه دست ماست، این نیست که پیر و کهنسال نشویم یا گرفتاری‌ها و مشکلات به ما روی نیاورند. باید از اول دلمان جای دیگری باشد و نگاهمان شکل دیگری داشته باشد. طبعاً با #تصحیح‌نگاه و #تنظیم‌محبت‌ نسبت‌ به دنیا آسیب‌پذیری ما کمتر می‌شود؛ یعنی اگر کسی خواست خودش را نسبت به دنیا بیمه کند که آسیب نبیند، باید دلش را جای دیگری بُرده و توجهش به سرای دیگری باشد. انسان باید این دنیا را مقدمه و محلی برای عبور ببیند و بداند که قرار است از این دالان و محوطه عبور کند. اینجاست که به او سخت نمی‌گذرد. حافظ می‌گوید: از این رِباط دودَر، چون ضرورت است رَحیل رِواق و طاقِ معیشت، چه سربلند و چه پست یعنی اگر فرض بگیرید در این‌کاروانسرا، از یک در وارد و از یک در خارج خواهیم شد، دیگر نباید نگران این باشیم که در یک شبی که اینجا هستیم کدام اتاق را به‌ما می‌دهند. امام علیه‌السلام به‌خوبی انسان را به این سمت می‌برند، و جالب این‌ است که شما بدانید فرق بین طبابت امیرالمؤمنین علیه‌السلام با طبابت اطباء دیگر این است که آنان وقتی نسخه می‌نویسند، شما باید نسخه را به داروخانه ببرید، داروها را تحویل بگیرید و طبق دستور پزشک یکی‌یکی عمل کنید تا ان‌شاء‌الله بهبود حاصل شود؛ ولی امیرالمؤمنین همین نسخه‌شان داروست. یعنی کافیست از روی این نسخه چندبار بخوانید. #تفاوت‌نهج‌البلاغه‌با‌بقیه‌در‌همین‌است. متن نهج‌البلاغه را در مورد دنیا و مشکلات دیگر وقتی می‌خوانیم، همه چیز حل است و درمان حاصل می‌شود و تأثیر می‌گذارد. دلیلش هم بلاغت فوق‌العاده و نفوذ انکارناپذیر سخن امیرالمؤمنین علیه‌السلام است که چون از دل ایشان و عمق هستی برآمده، طبعاً بر دلهای آماده اثر می‌گذارد. #شوق‌معرفت۲ 🌴🌴🌴