#خاطرات_شهدا🌸 #هرشب_یک_خاطره_ازشهدا💜 خیلی جالبه حتمااااا #بخونین😍🍭 ساعت جمع شدن کنار اتوبوس🚌 اعلام شده بود وقتی امدیم بیرون و کنار اتوبوس منتظر آقا ابوالفضل شدم .هنوز کمی تا زمانی که اعلام شده بود مانده بود.وقتی آقاع ابوالفضل آمد و همگی به اتفاق خواهر های ایشان و بچه هایشان رفتیم و در اتوبوس نشستیم اتوبوس حرکت کرد آقا ابوالفضل دوربین📸 را روشن کرد و گفت : خانم این عکس نگاه کن. گفت : ببین این شهید چقدر شبیه من هست😊.دوربین گرفتم و به عکس شهید نگاه کردم.به آقا ابوالفضل گفتم : واقعا شبیه هم هستید.به من گفت : این عکس را به کسی نشان نده.و این ماجرا را برای کسی تعریف نکن.گفتم : چشم...☺ گذشت تا چند روز بعد شهادت💔 آقا ابوالفضل که خانه پدر آقا ابوالفضل با بقیه خواهر ها و برادرانش جمع بودیم و مشغول نگاه کردن عکس ها و کلیپ های آقا ابوالفضل بودیم.یاد عکس و آن شهید و شباهت آقا ابوالفضل به اون شهید افتادم. عکس را پیدا کردم و به خواهر آقا ابوالفضل نشان دادم و گفتم : میدانی این کیه؟؟😊 گفت : معلومه ابوالفضله دیگه. گفتم: نه آقا ابوالفضل نیست و داستان جنوب را برایش تعریف کردم.🙂 شهیدی که آقا ابوالفضل بهش شباهت داشت شهید حجت الله رحیمی خادم الشهدای راهیان نور بود و جالب اینکه وقتی آقا ابوالفضل چنین شباهت را دیده بود و از عکس شهید رحیمی عکس گرفته بود چیزی کمتر از یک ماه از شهادت شهید رحیمی می گذشت."👌 راوی:همسرشهید #شهید_ابوالفضل_راه_چمنی🌹 http://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d #تلـــنــگـــــــراݩہ_امــــروز ⚠️ ☝️ فرقے نمیکنه #کجا... 💻 صفحہ ے #مانیتور، #خیابون یا #موبایل❗️ 👀 مراقب #نگاهت باش❗️ 🚫 #گناه ارزش دیدن ندارد... 🙏 فراموش نڪن #خدا ناظر همه چشم هاست... ❤️ و خدا برایت کافیست... 😍 چشمـ و دلت را واگذار ڪن به خدا❗️ 🙂 تو خودت انتخاب میکنے چشمت #پاڪ باشد یا #آلوده به گناه❗️ ☝️اما دقت ڪن #حیا و عفت تو به انتخابت وابسته است... http://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d ✿[ ]✿   ┄┅═✧❁🌹❁✧═┅┄

🌷بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 #داستان_هایی_از_امام_زمان(عج) https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d 💠غذاي #بهشتي؛ و #پذيرايي از #دوستان!💠 ابو محمّد عيسي بن مهدي جوهري مي‌گويد: سال ۲۶۸ هجري قمري به حج مشرّف شدم. اعمال حج را به جا آوردم، پس از پايان اعمال بيمار شدم. قبلاً شنيده بودم كه مي‌توان امام زمان عليه السلام را ملاقات نمود و اين موضوع براي من ثابت شده بود به همين منظور، با اين كه بيمار بودم از «قلعه فيد» كه نزديك مكه و اقامت گاهم بود به قصد مدينه به راه افتادم. در راه هوس ماهي و خرما كردم، ولي به جهت بيماري نمي توانستم ماهي و خرما بخورم. به هر نحوي بود خودم را به مدينه رساندم، در آنجا برادران ايماني‌ام به من بشارت دادند كه در محلي به نام «صابر» حضرت عليه السلام ديده شده است. من به عشق ديدار مولا به طرف منطقه صابر حركت كردم، وقتي به آن حوالي رسيدم، چند رأس بزغاله لاغري ديدم كه وارد قصري شدند. ايستادم و مراقب قضيه بودم تا اين كه شب فرا رسيد، نماز مغرب و عشا را به جا آوردم، و پس از نماز رو به درگاه الهي آورده و بسيار دعا و تضرّع نمودم، و از خدا خواستم كه توفيق زيارت حضرت عليه السلام را نصيبم نمايد. ناگاه در برابر خود خادمي را ديدم كه فرياد مي‌زد: اي عيسي بن مهدي جوهري! وارد شو! من از شوق تكبير و تهليل گفتم، خدا را بسيار حمد و ثنا نمودم، وارد حياط شدم، ديدم سفره غذايي گسترده شده است. خادم به طرف آن رفت و مرا كنار آن نشاند و گفت: مولايت مي‌خواهد كه از آنچه كه در زمان بيماري هنگام خروج از «فيد» هوس كرده بودي، ميل كني. من پيش خود گفتم: تا همين مقدار حجّت بر من تمام شد كه مورد عنايت امام زمان عليه السلام قرار گرفته ام. اما چگونه غذا بخورم در حالي كه مولايم را نديده ام؟ ناگاه صداي حضرت عليه السلام را شنيدم كه مي‌فرمود: اي عيسي! از طعامت بخور! مرا خواهي ديد. وقتي به سفره نگاه كردم، ديدم ماهي سرخ شده و كنار آن خرمايي كه مثل خرماهاي شهر خودمان بود و مقداري شير نهاده شده است. باز با خود گفتم: من مريضم چطور ماهي و خرما را با شير بخورم؟ باز صداي حضرت عليه السلام را شنيدم كه فرمود: اي عيسي! آيا به كار ما شك مي‌كني؟ آيا تو بهتر نفع و ضرر خودت را مي‌داني يا ما؟ من گريستم و استغفار كردم، و از همه آن‌ها خوردم. اما هرچه مي‌خوردم چيزي از آن كم نمي شد، و اثر خوردن در آن باقي نمي ماند، غذايي بود لذيذ كه طعم آن مثل غذاهاي اين دنيا نبود. مقدار زيادي خوردم. دوست داشتم باز هم بخورم، اما خجالت مي‌كشيدم. حضرت عليه السلام دوباره فرمود: اي عيسي! بخور! خجالت نكش! اين طعام بهشتي است و به دست انسان پخته نشده است. دوباره مشغول خوردن غذا شدم اما سيري نداشتم. عرض كردم: آقا جان! كافي است. حضرت عليه السلام فرمود: اكنون بيا نزد من! من پيش خود گفتم: چگونه نزد مولايم بروم در حالي كه دست هايم را نشسته ام؟ حضرت عليه السلام در همان حال فرمود: اي عيسي! آيا لك آنچه خورده اي باقي است؟ دستانم را بو كردم، عطر مشك و كافور داشت. آن گاه نزديك تر رفتم ناگاه نور خيره كننده اي درخشيد و براي چند لحظه گيج شدم. وقتي به حالت عادي برگشتم حضرت عليه السلام فرمود: اي عيسي! اگر سخن #تكذيب كنندگان نبود كه مي‌گويند: او #كجا است؟ و كجا به #دنيا آمده است؟ و چه #كسي او را ديده است؟ و چه #چيزي از او به شما مي‌رسد؟ و به شما چه #خيري مي‌دهد، و چه #معجزه اي دارد؟ هرگز تو #مرا نمي ديدي. بدان كه #آن‌ها با اين كه #اميرالمؤمنين عليه السلام را #مي‌ديدند و #نزد او مي‌رفتند #چيزي نمانده بود كه او را به #قتل برسانند. آنها پدران مرا اين #گونه #تكذيب كرده و آن‌ها را به #سحر، #تسخير_جن و چيزهاي ديگر #نسبت دادند. اي عيسي! آنچه را كه ديدي به #دوستان ما بگو و از #دشمنان ما پنهان دار! عرض كردم: آقا جان! دعا بفرماييد من در اين اعتقاد ثابت بمانم! فرمود: اگر خداوند تو را ثابت قدم نمي نمود، هرگز مرا نمي ديدي، بازگرد كه راه يافتي! من در حالي كه خدا را بر اين توفيق سپاس مي‌نمودم و شكر مي‌كردم بازگشتم. (۱۵۵) 📚۱۵۵) بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۶۸ - ۷٠. https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d