#پارت344 🍂یگانه🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d نگاهم به اون طرف خیابون افتاد. دو تا خانم چادری به بازی دختر بچه هایی که همراهمشون بود نگاه میکردن. ناخواسته ایستادم‌و بدون‌ توجه به خیابون و ماشین‌های در حال حرکت سمتشون رفتم.‌ با دیدن‌ صورت پف کرده و چشم های قرمزم‌ هر دو متعجب نگاهم کردن.‌ تو یک‌قدمیشون ایستادم و با بغض به زور لب زدم _خانم من یه سوال داشتم ترسیده به هم‌نگاه کردن. یکیشون جلو اومد و دستم رو گرفت _بیا بشین‌روی این صندلی کاری که گفت رو به همراهش انجام دادم. _تشنت نیست؟ میخوای یکم اب بخوری آه منقطعی کشیدم . _تشنمه اما تشنه ی اب نیستم. میتونم سوالمو بپرسم _بفرمایید اشک‌روی گونم‌ریخت و با صدای لرزون گفتم _شما چادرتون رو از کجا خریدید؟ نگاهشون رنگ دلسوزی و ترحم گرفت. نیم نگاهی به هم انداختند خانمی که به کمکش روی صندلی نشسته بودم‌لبخند زد تا ترحم نگاهش رو کمرنگ کنه. _من از شاه عبدالعظیم خریدم. بلدی اونجا رو؟ _پیداش میکنم. _دلت شکسته. برو هم چادر بخر هم زیارت کن. جواب دل های شکسته رو زود میدن. بطری آبی رو سمتم گرفت. _یکم‌ بخور بزار نفس تازه کنی. چرا گریه‌ میکنی؟ _دل یکی به خاطر حجاب من رنجیده که خیلی برام عزیزه. میخوام جبران‌کنم. _خودش میدونه که به خاطر اونه سرم رو بالا دادم و لب زدم‌ _نه _پس عاشقی! اشکم رو پاک کردم و سوالی نگاهش کردم _چرا اینو میگید؟ لبخند مهربونی روی لب هاش نشست _فقط یه معشوق خودش رو اونطوری میکنه که عشقش میخواد بی اونکه اون متوجه بشه. چون اینجوری روحش ارضا میشه. رفتی زیارت من رو هم فراموش نکن. التماس دعا _من اهل دعا و زیارت نبودم اما مادرم همیشه میگفت بغض دوباره به گلوم چنگ انداخت. _میگفت...دعا...در حق دیگری...بیشتر اثر داره. شمام برای من دعا کنید _تو دلت شکسته نیازی به دعای دیگران نداری. برو در خونشون انقدر در بزن تا بازش کنن حاجت نگرفته از حرم بیای بیرون مقصر خودتی. دستم‌ رو تکیه کردم و ایستادم. _ما مسیرمون به حرم میخوره میخوای تا یه جایی برسونیمت؟ به ماشین اشاره کردم‌ _خیلی ممنون ماشین خودم هست. _پس صبر کن یکم حالت بهتر شه بعد بشین پشتش. _خوبم.خیلی ممنون از راهنماییتون 🍂رمان یگانه🍃 🍂براساس واقعیت🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d

#پارت345 🍂یگانه🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d سوار ماشین شدم و مسیر با تابلو های راهنمایی به مقصد رسوندم.‌ با سوال هایی که از دیگران پرسیدم‌ وارد پاساژی شدم‌. نگاهم به مانکن هایی افتاد که چادر روی سر هاشون‌ بود. جلو رفتم‌ و وارد مغازه شدم. خانم‌ فروشنده بادیدنم‌ ایستاد. _خیلی خوش آمدید. میتونم‌ کمکتون کنم. نفس سنگینی کشیدم. _یه چادر میخواستم _چه مدلی سرگردون نگاهی به مدل های مختلفی که روی مانکن ها بود انداختم. دوست دارم از سر چادر هانیه داشته باشم. _ازاینا نمیخوام. از اون‌مدل ها که مامان ها میپوشن‌ میخوام لبخندی زد و پشت میزش رفت _اسم این مدلی که میگی سنتی هست. با کش بیارم‌ یا ساده _نمیدونم _تا حالا که چادر نداشتی؟ سرم رو بالا دادم _به نظر من بهتره کش دار ببری. چون‌ اولین بارته نمیتونی کنترلش کنی. نگاهی به قدم انداخت و چادری که داخل سلفون بود رو روی میز گذاشت. برداشتم و روی سرم انداختم.‌ نگاهی تو آینه ی قدی مغازه به خودم انداختم. موهای بیرون زده از شالم توجهم رو به خودش جمع کرد. رو به خانم‌فروشنده که روسریش رو مدلی بسته بود که موهاش بیرون نبود گفتم. _چی کار کنم‌ که موهام معلوم نشه از داخل ویترین‌ چیزی برداشت و روبروم ایستاد. کش چادر رو از روی سرم برداشت. شال رو روی سرم مرتب کرد با سوزنی که دستش بود پهلوی سرم ثاباش کرد. _به این مدل میگن‌ لبنانی. اصلا روی سرت تکون نمیخوره.‌ دوباره تو آینه به خودم نگاه کردم.‌ مثل هانیه شدم. از کارت عابر بانکی که ماجدی برام‌گداشته بود پولش رو حساب کردم و سمت حرم رفتم 🍂رمان یگانه🍃 🍂براساس واقعیت🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d

#پارت346 🍂یگانه🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d جلوی در ورودی حرم ایستادم. همه دست هاشون رو روی سینه هاشون گذاشته بودن و ذکری میگفتن. چقدر بد که من بلد نیستم. به تقلید از مردم دستم رو روی سینم گذاشتم و کمی خم شدم. صدای اذان تو حیاط حرم پیچید. ادرس وضو خانه رو گرفتم و بعد از گرفتن وضو برای اولین بار تو صف نماز جماعت ایستادم. قوانین‌نماز جماعت رو از مامان‌ حمیده شنیده بودم. حس قشنگیه اما انگار گم شده بودم و تازه پیدا شدم بعد از خوندن نماز برای زیارت راهی شدم. چشمم که به ضریح افتاد داغ دلم تازه شد. گوشه ای نشستم و با صدای بلند گریه کردم و هر چی تو دلم بود گفتم.‌ دستی روی شونم نشست سر بلند کردم و با خادم حرم چشم تو چشم‌شدم. لبخند مهربونی بهم زد و لیوان‌ابی سمتم گرفت _دو ساعته داری گریه میکنی. الان از حال میری! لیوان‌رو ازش گرفتم و کمی از اب رو خوردم و گفتم _میشه یه سوال بپرسم _بله حتما _من میتونم‌ شب اینجا بمونم؟ _بله عزیزم. میتونی. فقط خانوادت نگران‌ نشن نفس رو اه مانند بیرون دادم. کدوم خانواده. رفتنش رو با چشم‌دنبال کردم و اشک صورتم رو با گوشه ی چادرم پاک کردم. قران رو برداشتم و سوره ی نصر رو پیدا کردم. نشمردم اما بیشتر از صد بار خوندمش. اذان مغرب رو هم شنیدم و بعد از خوندن نماز جاعت دوباره گوشه ی حرم کز کردم. ارامشی که اینجا هست رو هیچ جا تجربه نکردم. اصلا دلم‌ نمیخواد بیرون برم و چقدر حیف که حرف مامان حمیده رو گوش نکردم و تمام اون مدت باهاش به اینجا نیومدم. سرم رو روی زانوام‌ گذاشتم و پشت پلک‌هام سنگین شد. با تکون‌های دستی و شنیدن صدای امیر مجتبی بیدار شدم. _سنا جان اذانه گردنم رو که به خاطر بد خوابیدن خشک شده از روی زانوم برداشتم و به خادم نگاه کردم. _دخترم اذانه بلند شو _چشم. خیلی ممنون. یک‌ لحظه یاد ماجدی افتادم و قراری که برای صبح امروز باهام گذاشته بود. بعد از خوندن نماز صبح از حرم خداحافطی کردم و بیرون رفتم. سوار ماشین شدم و سمت خونه حرکت کردم. مطمعنا زینب خانم عدم حضورم رو بهش گفته و از دیروز صبح دارن دنبالم میگردن. 🍂رمان یگانه🍃 🍂براساس واقعیت🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d

#پارت347 🍂یگانه🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d احساس و ضعف و گرسنگی اذیتم میکنه اما هیچ اشتهایی برای خوردن غذا ندارم. با سرعت خودن رو به خونه رسوندم. ریموت در رو زدم و ماشین رو داخل حیاط پارک‌ کردم. سر و صدای ماشین باعث شد تا زینب خانم و ماجدی از خونه بیرون بیان. ماجدی هر دو دستش رو به کمرش زده بود و چشم از چشم هام‌ برنمیداشت. ماشین رو خاموش کردم و پیاده شدم. نگاه متعجبش که به خاطر چادر روی سرم بود از عصبانیتش کم‌نکرد.همون طور که پله ها رو پایین میاومد گفت _چی شده که پیش خودت فکر کردی اجازه داری شب از خونه بیرون بمونی! مگه من بهت نگفتم هر جا میخوای بری اول باید به من بگی؟ تو یک‌ قدمیم ایستاد. سرم‌رو پایین انداختم _حق با شماست.معذرت میخوام عصبی تر گفت: _همین! معذرت میخوام! چشم هام سیاهی رفت و سرگیجه باعث شد تا برای حفظ تعادلم دستم رو به ماشین تکیه بدم. ماجدی نگران‌ بازوم‌رو گرفت _چی شد؟ _سرم گیج میره _باید ببرمت دکتر‌ بشین تو ماشین _نه هیچیم‌ نیست. _از کجا تشخیص دادی که هیچیت نیست! تن صدام رو پایین‌ اوردم _اخه از دیروز هیچی نخوردم‌. برای اونه چپ چپ نگاهم کرد و سرش رو تاسف وار تکون داد. _یعنی در حد یه نوزاد باید مراقبت باشم؟ خوب بخوابی‌. خوب بخوری. کم گریه کنی. جاهای خطرناک نری! _ببخشید رفته بودم شاه عبدالعظیم چادر بخرم‌ _یه شبانه روز؟ _حواسم پرت شد _از این به بعد هر روز صبح میبرمت کارخونه عروب برت میگردونم که فکر خل بازی رو از سرت بیرون کنی. بیا برو بالا یه چیزی بخور بریم‌محضر از اون ور هم بریم‌کارخونه _تو رو خدا خودتون برید من حوصله ندارم تیز نگاهم کرد که فوری گفتم _بعد صبحانه بریم؟ با سر به پله ها اشاره کرد و کلافه گفت _بیا برو بالا پله ها رو زیر نگاه شماتت بار زینب خانم بالا رفتم سلامی گفتم و جوابم رو اهسته داد. وارد خونه شدم. چادرم رو که خیلی برام‌ عزیزه رو دراوردم و روی مبل گذاشتم. به اجبار نگاه ماجدی صبحانه ی مفصلی در اوج بی اشتهاییم خوردم هنوز اخم هاش تو هم بود که از خونه بیرون رفتیم. کارمون تو محضر زیاد طول نکشید و فقط چند امضا زیر برگه هایی که نمیدونستم چیه زدم. تو‌ مسیر کارخونه هم باهام حرف نزد. توی دفتر نشسته بودم و به برگه هایی که روی میز میگذاشت نگاه میکردم.‌ باز هم از حرف هاشون سر در نیاوردم. حوصلم حسابی سر رفته. صدای در اتاق بلند شد و خانم وارد شد. _اقای ماجدی. اقای محمدی زنگ‌زدن گفتن‌ ادرسی که خواستید رو پیدا کردن ماحدی نیم نگاهی به من انداخت که منشی ادامه داد. _آدرس آقای تهرانی رو میگفتن. ته دلم‌ از شنیدن این اسم خالی شد و با ترس به ماجدی نگاه کردم. متوجه ترسم شد و فوری گفت _مهراب رو منظورشه. نفس راحتی کشیدم و خیالم راحت شد اما تپش قلبم‌ همچنان بالا بود 🍂رمان یگانه🍃 🍂براساس واقعیت🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d

#پارت348 🍂یگانه🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d ماجدی از اتاق بیرون رفت. از سر کنجکاوی دنبالش راه افتادم. تلفنی با کسی صحبت میکرد. با دیدنم‌ لبخندی که از صبح به خاطر عصبانیت بهم‌نمیزد رو روی لب هاش دیدم. این هم به خاطر ترسیه که متوجه شد. تشکر و خداحافطی کرد و کاغذی رو سمتم گرفت. _اینم ادرس مهراب که بهت قول داده بودم. برگه رو ازش گرفتم‌. _آدرس محل کارشه. همونجا هم میخوابه. خودش رو بدبخت کرده.‌ انقدر پول نداره که به خونه برای خودش بگیره. نفس سنگینی کشید و دستش رو روی کمرم گذاشت و به سمت اتاق هدایتم کرد. _میشه من برم‌ خونه. اینجا حوصلم‌ سر میره. دلخور نگاهم کرد _بابت صبح معذرت میخوام. _صبر کن الان خودم میبرمت _مزاحم شما نمیشم با آژانس میرم. _نه . یه چند دقیقه صبر کن با هم میریم. سر جای قبلیم نشستم و منتظر موندم بعد از نیم‌ ساعت به همراه ماجدی به خونه برگشتم. جلوی در خونه نگه داشت. خواستم پیاده شم که صدام کرد. _یگانه جان. این دستت باشه تا بریم یکی برات بخریم. به گوشی توی دستش نگاه کردم و گرفتمش _خیلی ممنون _شماره ی خودمم توش ذخیره کردم برات.برو به سلامت تشکری کردم و پیاده شدم. خوشبختانه بالا نیومد. اروم وارد خونه شدم.‌ زینب خانم روی مبل خوابیده بود. بی صدا وارداتاقم شدم و در روبستم.‌ با اینکه دیروز توی حرم خوابیدم ولی حسابی خوابم میاد چادر و پالتوم رو اویزون کردم و روی تخت خوابیدم. یاد حرف های ماجدی در رابطه با مهراب افتادم. این‌ آدرس محل کارشه. همونجا هم میخوابه. انقدر پول نداره که یه خونه برای خودش بگیره. از اون‌ همه مال و ثروتی که بابا براشون گذشته هیچی نداره. مهراب همیشه کوته بین‌بود. اون روزی که پیمان ماشینم‌ رو به زور ازم‌گرفت و بهش داد چقدر خوشحال بود. 🍂رمان یگانه🍃 🍂براساس واقعیت🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d

#پارت349 🍂یگانه🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d چرا حتی به اندازه یه سرپناه برای خودش چیزی نگه نداشته. حتما کلی طلب کار هم داره کهمن فقط یکش رو تو کلانتری دیدم. فکر و خیال امیرمجتبی کم بود مهراب هم اوند سراغم. چشم هام رو بستم تلاش کردم‌ تا بخوابم. صحنه هایی که مهراب کمکم کرده بود یکی یکی از جلوی چشم های بسته و گاها بازم میگذره. بزرگترینش که پرنگترین‌شون هم هست. جلوی دفتر سابق ماجدی بود. با وجود ماسک‌و عینک من رو شناخت و بهم گفت برو کلافه روی تخت نشستم. باید چی کار کنم که فکر و خیال رهام کنه‌‌. ایستادم‌و سیم‌ تلفن اتاقم رو که یک ماهه کشیدم و قطع کردم‌ وصل کردم و از روی کارت ماجدی که دستم‌ بود شمارش رو گرفتم. بلافاصله جواب داد _جانم یگانه _سلام. من میتونم برای مهراب کاری کنم؟ سکوت معنی داری کرد و بعد از چند لحظه گفت _بستگی داره چقدر خودش رو غرق کرده باشه. _میخوام برم‌پیشش. _برو. ولی مواظب خودت باش چون هیچ اطلاعی از پیمان ندارم. نمیدونم‌کجاست. چه هدفی داره. هنوز دنبالته یا نه. _یعنی احتمال داره پیش هم باشن؟ _نه. خبر دارم که برای خودش دفتر و دستک راه انداخته اما نمیدونم کجاست. _باشه مواظبم _با منم در تماس باش. _چشم. فعلا خداحافظ تماس رو قطع کردم.‌نمیدونم‌ رفتنم کار درستی هست یا نه اما حسی در وجودم ترقیبم میکنه که برم‌ پیشش. در اتاقم‌ باز شد و زینب خانم داخل اومد؟ _دختر جان تو آخر منو سکته میدی. کی اومدی؟ _سلام. ببخشید شما خواب بودید دیگه سر و صدا نکردم _علیک سلام.‌ پاشو بیا نهار امادس. _زینب خانم‌ شما کل زندگی منو میدونید. درسته؟ _هر چی خودت تعریف کردی رو میدونم _من برادرم رو پیدا کردم. به نظر شما برم‌ پیشش اخم هاش رو تو هم کشید _همون که اذیتت میکرد؟ نفسم‌ رو با صدای آه بیرون دادم. _نه اون رو که پیدا کنم از ترس میمیرم.‌برادر کوچیکمو پیدا کردم _اونم دسته کمی از اون‌نداره. _نه اون مهربونه. چند بار از زیر دست برادر بزرگم‌ نجاتم‌ داد.‌ _مگه نگفتی دو تایی قرار گذاشته بودن تو رو بکشن؟ سرم رو پایین انداختم‌ و با سر حرفش رو تایید کردم. _از کجا معلوم‌هنوز این فکر توسرشون نباشه. پیدات کنن و بفهمن که پدرت سهم تو رو از اونها جدا کرده بوده دوباره حس حسادتشون بلند نشه. دخترم‌ اگر خدای نکرده تو نباشی همه چیز برای اونا میشه. به نطر من ‌ نرو سراغش 🍂رمان یگانه🍃 🍂براساس واقعیت🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d

#پارت350 🍂یگانه🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d _فکر نمیکنم‌ مهراب اینطور باشه. اخه یه بار من رو دید ولی به پیمان نگفت بهم فهموند که از اونجا برم. _اون‌ موقع خودت هم نمیدونستی که بابات سهمت رو جدا کرده. الان فرق کرده این خیلی مهمه. بلند شو بیا نهار بخوریم همونجام حرف بزنیم. ایستادم‌و دنبالش راه افتادم.‌بشقاب غذا رو جلوم گذاست. _با عذا بازی نکن. مثل صبحانه که قشنگ خوردی اینم بخور _اصلا اشتها ندارم. صبحانه رو هم از ترس ماجدی خوردم به شوخی گفت _میخوای زنگ بزنم‌ اقا ماجدی بیاد. لبخند عمیقی زدم‌ و اولین قاشق غذا رو توی دهنم گذاشتم. دلم‌ پیش مهرابه. برای آدم‌ تنهایی مثل من حتی برادر خوشگدرونی که خودش رو به نابودی کشونده هم کافیه. مدت هاست هیچ همخونی کنارم نبوده. نصف غذایی که زینب خانم برام کشیده بود رو خوردم و ایستادم _پس چی شد مادر! _سیر شدم خیلی ممنون صندلی رو عقب دادم و ایستادم‌. _دست پخت من بدمزست؟ _نه اتفاقا خیلی هم خوبه. اصلا قصد خوردن نداشتم‌ انقدر که خوشمزه بود خوردم. ولی باور کنید اصلا اشتها ندارم. _همینم که خوردی خوب بود برو مادر سمت اتاقم‌رفتم که گفت _راستی چرخیدم و نگاهش کردم _چادر خیلی بهت میاد لبخند روی لب هام‌ نشست. _خیلی ممنون. وارد اتاق شدم‌ و روی تخت نشستم‌. دست هام‌ رو دو طرف سرم‌گذاشتم و چشم هام رو بستم. باید چی کار کنم؟ بیشتر از اینکه مهراب به من‌نیاز داشته باشه من به اون نیاز دارم. اگر حرف زینب خانم درست باشه و من اشتباه کرده باشم چی؟ دلم‌براش تنگ شده. من خیلی تنهام. میرم به ادرسی که ماجدی بهم داده و از دور نگاهش میکنم. تلفن همراهم رو برداشتم و شماره ی ماجدی که توش دخیره بود رو گرفتم. بعد از خوردن چند بوق صداش توی گوشی پیچید. خیلی رسمی گفت _ بله _سلام _سلام کاری داشتید؟ متوجه شدم پیش سامانِ و دلش نمیخواد که سامان متوجه بشه منم.‌ _من میخوام برم به ادرسی که از مهراب بهم دادید _به چند روز صبر کنید با هم میریم. _نمیخوام برم باهاش حرف بزنم. فقط ادرس رو پیدا کنم _باشه. فقط احتیاط رو فراموش نکنید _چشم.‌ ممنون تماس رو قطع کردم. پالتویی که امیر مجتبی برام‌ خریده بود رو پوشیدم. شالم رو همون مدلی که خانم فروشنده یادم داده بود پهلوی سرم با سوزن بستم. چادری که به عشقش خریده بودم رو هم روی سرم مرتب کردم و از اتاق بیرون رفتم. زینب خانم با دیدنم متعجب ایستاد _کجا مادر اگر بهش بگم کجا میرم‌ هم دلشوره میگیره. هم از رفتن پشیمونم میکنه. _به ماجدی گفتم. میرم با ماشین یه دوری بزنم و برگردم. حرفم‌ رو باور نکرد اما چیزی نگفت. سوار ماشین شدم و ادرس رو به روم‌ گذاشتم. 🍂رمان یگانه🍃 🍂براساس واقعیت🍃 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d

 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌✨﷽✨ ✍ باید طوری زندگی کنی ، آن طوری که حضرت امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه فرمودند : طوری در دنیا زندگی کنید که اگر مردید برای شما گریه کنند. و اگر زنده ماندید ، خواهان معاشرت با شما باشند. 🌹روزی که تو آمدی به دنیا عریان 🌹بودند همه خندان و تو بودی گریان 🌹 کاری بکن ای دوست که وقت مردن 🌹 باشند همه گریان و تو باشی خندان. 💥امام رضا عليه السلام مردم دو دسته اند: يكى آنكه با مـرگ، آسوده مى شود. ديگرى آنكه مردم با مرگش از دست او آسوده مى شوند. 📚مسند امام رضا(ع)،ج1،ص263 https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d

✨﷽✨ #اخلاق_مومنانه ✍وقتی که در جنگ احد، دندان حضرت محمد (ص) شکست و صورتش مجروح شد، اصحاب ایشان، ناراحت شدند و عرض کردند: یا رسول الله!دشمن را نفرین کنید. پیامبر فرمودند: خدايا قوم مرا هدايت كن زيرا نا آگاه هستند. یکی از اصحاب برآشفته شد و به پيامبر گفت : اى رسول خدا ! حضرت نوح علیه السلام بر قوم خود نفرين كرد و گفت: "پروردگارا در روى زمين احدى از كافران را زنده مگذار" حالا كه صورتت مجروح و دندانهايت شكسته شده به جاى نفرين، براى دشمن دعا مى كنید؟ 💥حضرت محمد فرمودند: من برای نفرین کردن مبعوث نشده ام بلکه مبعوث شده ام برای دعوت مردم به سوی حق، و رحمت برای آنها . 📚بحارالانوار ، ج ۱۸ ، ص ۲۴۵ https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d

"کرم شکلات" شیر سرد 1 لیتر نشاسته ذرت 2/5 قاشق غذاخوری آرد سفید 2/5 قاشق غذاخوری پودر کاکائو 2/5 قاشق غذاخوری شکر 6 تا 8 قاشق غذاخوری که میتونین به دلخواه کمی مقدارش رو تغییر بدین خامه صبحانه 1 پاکت میتونین از خامه صورتی استفاده کنین آب یخ یک چهارم پیمانه 1 حبه یخ کافیه تو یکم اب شکلات 100 گرم بهتره شکلات تلخ باشه کره 70 تا 100 گرم حالا آرد و نشاسته رو در شیر سرد حل کنین حسابی همش بزنین تا آردها گلوله نشه حالا پودر کاکائو ، شکر و خامه رو مخلوط کنین قابلمه رو بزارین رو حرارت ملایم و مرتب همش بزنین تا غلیظ شه مراقب باشین ته نگیره بهتره با همزن دستی همش بزنین وقتی غلیظ شد کره و شکلات رو اضافه کنین و خوب مخلوط کنین تا یکدست شه به غلظت ماست سون یا فرنی که رسید از رو حرارت برش دارین صبر کنین ولرم شه و روش رو با یه سلیفون بپوشونین و بزارین تو دمای محیط تا از حرارت بیفته بعد اون مقدار اب و یخی که گفتم رو به یکباره اضافه کنین با اینکار به دسر شوک میدین و خوب قوام میاد ، خوب همش بزنین و حالا تو پیمانه های دلخواه بریزین و بزارینش تو یخچال چند ساعت بمونه تا خوب خنک شه و ببنده به دلخواه تزئین و نوش جان کنین #با_رسپی_های_امتحان_شده ┏━━━🍃💞🍂━━━┓ https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d