eitaa logo
آموزش مداحی ماتم الحسین علیه السلام
374 دنبال‌کننده
291 عکس
346 ویدیو
50 فایل
@Mhmalekifard ادمین
مشاهده در ایتا
دانلود
در دل تاریک زندان مثل شمع روشنم لحظه لحظه، ذره ذره، آب گردیده تنم بس که لاغر گشته ام چون می گذارم سر به خاک خصم پندارد که این من نیستم پیراهنم در سیه چال بلا با دوست خلوت کرده ام این نماز این حال خوش این اشک دامن دامنم هر که زندانی شود باید ملاقاتش روند این که ممنوع الملاقات است در زندان، منم قاتل دل سنگ می خندد به اشک دیده ام حلقهء زنجیر می گرید به زخم گردنم بس که جسمم آب گشته مثل شمع سوخته محو گشته جای نقش تازیانه بر تنم روزه دارم، وقت افطار است و گویی قاتلم کرده با خرمای زهر آلوده قصد کُشتنم گاه گاه از ساقهای پای من خون می چکد بس که پا ساییده گشته بین کُند* و آهنم دوستان! از گریه من حبس هم آمد به تنگ با وجود آنکه خندیدم به روی دشمنم *کُند و زنجیر=غل و زنجیر
۹ بهمن ۱۴۰۲
من کیستم؟ فرشتۀ عرش‌آشیانه‌ام دردا که گشته قعر سیه‌چال، لانه‌ام از حلقه‌های سلسله باشد نشانه‌ها بر دست و پا و گردن و بر پشت و شانه‌ام مخفی است زخم‌ها به درون دلم، ولی پیداست بر بدن، اثرِ تازیانه‌ام من در کنار قبر نبی خانه داشتم کردند بی‌گناه به زندان روانه‌ام گر شیعه‌ای به شهر مدینه کند عبور جرأت نمی‌کند که زند سر به خانه‌ام هر شب بوَد چهار ملاقاتی‌ام به حبس زنجیر و کُند و قاتل و اشک شبانه‌ام از بس که تیرگی نگهم را گرفته است روز و شبم یکی شده در آشیانه‌ام دیدم بسی شکنجه و خواهند اگر شهود این زخم‌های سلسله باشد نشانه‌ام نشنیده ماند نالۀ شب‌های تار من خاموش در میان قفس شد ترانه‌ام «میثم» ز سوز سینه سرودی برای ما سوز دلت قبولِ خدای یگانه‌ام
۹ بهمن ۱۴۰۲
کسی آیا از آن چاه و از آن یوسف خبر دارد تمام شهر شد یعقوب و چشم از اشک، تر دارد چنان هر حلقه زنجیرش فرو در استخوان رفته که خون‌هایی که می‌ریزد ز پا، راه از جگر دارد تو ای بغداد! ننگت باد و تختت واژگون هارون! امام بحر و بر، تابوت از یک تخته در دارد برد آثار جرم خصم، نزد مادرش زهرا مباد از پای او کس حلقۀ زنجیر بردارد نه در تشییع او خیل ملائک اشک می‌بارند که جبریل امین هم در غمش آتش به پر دارد پی تشییع او بغداد تعطیل عمومی شد ز غم هر دیده اشک و هر دلی در خود شرر دارد
۹ بهمن ۱۴۰۲
و ای باب حوائجِ الی الله در ملک خدا امام آگاه سلطان اُمم امام قرآن سر تا به قدم تمام قرآن دی دیده ی دل چراغ نوری موسای هزار کوه طوری قبر تو چراغ اهل بیتش صحن تو بهشت آفرینش کعبه است هماره زیر دِینت تعظیم کند به کاظمینت در حبس، به نه سپهر ناظم مشهورتر از همه به کاظم زندان تو رشک طور ایمن موسات به کف گرفته دامن عیسی به فراز چرخ چارم بر روی تو می زند تبسّم زنجیر تو رشته ی وصالت زندان شده شاهد جلالت حبس تو نهان زچشم یاران از اشگ شبت ستاره باران با آن که نبد ره خروجت می بود هزارها عروجت خصم ار چه به گردنت غل انداخت سجّاده زگریه ات گُل انداخت زندان تو محفل دعا بود میعادگه تو و خدا بود معراج تو در دل سیه چال می کرد نماز با دمت حال لب های تو بوسه گاه تکبیر زندان به دعات گشت تطهیر زنجیر تو کائنات را دِین حبس تو مقام قاب قوسین در حبس تو را یکی روز و شب اندام کبود و ساق مرضوض ای روح لطیف رنجه دیده هر صبح و مسا شکنجه دیده ای پاسخ مهربانیت قهر ای قلب تو پاره پاره از ره بی جرم و گنه عدو تو را کشت ای یوسف فاطمه چرا کشت چون جدّ غریب خود به گودال پرپر زده در دل سیه چال آثار شکنجه در تنت بود زنجیر ستم به گردنت بود آگاه زغربت تو کس نیست جز مشت پریت در قفس نیست ای شسته به اشگ، تربت تو تشییع تو شرح غربت تو تشییع تو بود مثل مادر تابوت تو گشت تخته ی در هر چند زگوشه ی سیه چال تشییع تو شد به چار حمّال آخر بدنت به اوج عزّت تشییع شد ای غریب عترت بردند تنت چو آیت نور با غسل و کفن به جانب گور کردند زپیکر تو تجلیل می رفت به عرش بانگ تهلیل بس نوحه که در غمت سرودند زنجیر زگردنت گشودند با آن همه زخم حلقه ی غُل گردید نثار پیکرت گُل دیگر نزدند بر تنت سنگ از خون جبین نشد رخت رنگ دیگر به سرت نخورد شمشیر دیگر به دلت نزد کسی تیر دیگر نبرید کس سرت را در خون نکشید پیکرت را دیگر سر تو نرفت بر نی در طشت طلا و مجلس می بردند به دوش پیکرت را دیگر نزدند دخترت را دارم به دل آه سینه سوزی چون روز حسین نیست روزی تا شعله ی دل زسینه خیزد «میثم» به حسین اشگ ریزد
۹ بهمن ۱۴۰۲
افسرده شد از باد مخالف چمن من کس نیست در این شهر شریک محن من این گوشه ی زندان شده بیتُ الحزن من در غربت اگر مرگ بگیرد بدن من آیا که کَنَد قبر و که دوزد کفن من رحمی به غريبی من خسته برآرید شرحی پی اِخبار به معصومه نگاريد زان پیش که جسمم به دل خاک سپارید تابوت مرا جای بلندی بگذارید تا باد برد بوی مرا بر وطن من افسرده و دلخسته و پابند ملالم دور از وطن و حسرت دیدار عیالم جز دیدن معصومه دگر نیست خیالم محتاج به شرح است پریشانی حالم آن شرح نهان فاش ز آه علن من ای کاش که از این همه نعمای جهانی می بود مرا در وطن امنیت جانی تا نزد عيال خودم آسوده زمانی بنشسته و قانع بُدمی بر لب نانی بودی رخ اطفال حزینم سمن من
۱۰ بهمن ۱۴۰۲
فلک چیست ایوانِ موسی بنِ جعفر مَلَک کیست دربانِ موسی بنِ جعفر کند کسبِ نور آفتابِ منوّر زشمعِ شبستانِ موسی بنِ جعفر چو قُرصِ قمر را ببینی تو گوئی که نانی است ازخوانِ موسی بنِ جعفر به گاهِ تکلّم بُدی گوهر افشان لبِ بِه زمرجانِ موسی بنِ جعفر که دیده است درّی به دریایِ هستی به از درّ دندانِ موسی بنِ جعفر خدایش دهد جا به دوزخ هر آن کو کشد سر زفرمانِ موسی بنِ جعفر دراین خاک دان از غبارِ معاصی بُدی پاک دامانِ موسی بنِ جعفر به غیر از خدا هرچه گویند باشد سزاوار درشأنِ موسی بنِ جعفر خوشا آن که چون اخترِ طوسی ازجان بود منقبت خوانِ موسی بنِ جعفر کند لَعن بر ذاتِ هارونِ ملعون که شد دشمنِ جانِ موسی بنِ جعفر چو یاد آیدش حال گردد پریشان زحالِ پریشانِ موسی بنِ جعفر
۱۰ بهمن ۱۴۰۲
زندانیان عشق چو شب را سحر کنند از سوز شمع و اشک روانش خبر کنند مانند غنچه سر به گریبان در آورند شور و نوای بلبل شوریده سر کنند چون سر به خشت یا که به زانوی غم نهند یکباره سر ز کنگرهٔ عرش بر کنند با آن شکسته‌حالی و بی‌بال و بی‌پری تا آشیان قدس به خوبی سفر کنند چون رهسپر شوند به سینای طور عشق از شوق سینه را سپر هر خطر کنند آنان کزین معامله هستند بی‌خبر برگو که تا به مَحبَس هارون نظر کنند تا بنگرند گنج حقیقت به کنج غم آن لعل خشک را به دُر اشک تر کنند بر پا کنند حلقهٔ ماتم به یاد او تا عرش و فرش را همه زیر و زبر کنند آتش به عرصهٔ ملکوت قِدَم زنند ملک حُدوث را ز غمش پر شرر کنند تا شد به زیر سلسله سرحلقهٔ عقول افتاد شور و غلغله در حلقهٔ عقول
۱۰ بهمن ۱۴۰۲
6837830309897.mp3
9.75M
مدح (ما خاک پای حضرت موسی‌بن‌جعفریم) 🎥 مراسم مناجات شب چهاردهم ماه 🗓 سه‌شنبه ۱۵ فروردین ۱۴۰۲ 🎙 مداح: 📍 (علیه‌السّلام) 🏷
۱۰ بهمن ۱۴۰۲
آموزش مداحی ماتم الحسین علیه السلام
مدح (ما خاک پای حضرت موسی‌بن‌جعفریم) 🎥 مراسم مناجات شب چهاردهم ماه #رمضان 🗓 سه‌شنبه ۱۵ فروردین ۱۴۰۲
👆👆👆👆 ما خاک پای حضرت موسی‌بن‌جعفریم در سایه‌سار رحمت موسی‌بن‌جعفریم داده به ما زیادتر از آن‌چه خواستیم شرمنده‌ی عنایت موسی‌بن‌جعفریم مدیون لطف بی‌حد این خانواده‌ایم ما نوکران عترت موسی‌بن‌جعفریم ما نسل پشت نسل فقیران سفره‌ی دولت‌سرای عزّت موسی‌بن‌جعفریم ایثار او عقیده‌ی ما را درست کرد ما شیعه‌ی کرامت موسی‌بن‌جعفریم با یاد روضه‌های سیه‌چال، سال‌ها گریه‌کنان غربت موسی‌بن‌جعفریم زنجیر و ساق پا و نم خاک‌های سرد خونین‌دل از اسارت موسی‌بن‌جعفریم
۱۰ بهمن ۱۴۰۲
6837830316579.mp3
14.37M
روضه (بالاترین خورشید، گنجی در خفا بود) 🎥 مراسم مناجات شب چهاردهم ماه 🗓 سه‌شنبه ۱۵ فروردین ۱۴۰۲ 🎙 مداح: 📍 (علیه‌السّلام) 🏷
۱۰ بهمن ۱۴۰۲
آموزش مداحی ماتم الحسین علیه السلام
روضه (بالاترین خورشید، گنجی در خفا بود) 🎥 مراسم مناجات شب چهاردهم ماه #رمضان 🗓 سه‌شنبه ۱۵ فروردین ۱۴
👆👆👆👆 بالاترین خورشید، گنجی در خفا بود لبهای خشکش، تشنهء ذکر و دعا بود بی جلوه هم از بندهء بد، عبد می ساخت موسای ما در معجزاتش بی عصا بود از ساق عرش افتاد در زندان ویران آنکس که مجروحیتش از ساق پا بود با ضربه ها هرچند که از حال می رفت در سجده مدهوش ملاقات خدا بود زیر عبایش جلوه های پنج تن داشت هر جای جسمش روضهء آل عبا بود بار قنوتش را ورم هایش کشیدند هر وعده سیلی خورد آقا بی هوا بود هرکس که آمد پیش او حاجت روا شد هرچند حرفش نیشدار و ناروا بود زنجیر، دور گردنش بود و زمین خورد بسکه ردیف استخوانش جابجا بود با زخم لبهایش به سختی آب می خورد هرشب گریز روضه هایش کربلا بود ای کاظمینی ها! جنازه بر زمین ماند ای کاش در بین شما، یک آشنا بود هرچند بی کس روی تخته پاره افتاد در وقت تدفینش یقین دارم رضا بود اینجا از ابریشم، کفن آماده کردند در پیش مردم حرمت صاحب عزا بود در کربلا یا سر به روی نیزه می رفت… یا هر تنی صدپاره با سر نیزه ها بود آنجا سری در دست قاتل بود اما با خنجر کُندی بریده از قفا بود بعد سه روز ارباب ما را دفن کردند تجمیع جسم او به دست بوریا بود
۱۰ بهمن ۱۴۰۲
بر سر تخته پاره دريا رفت ناله از تخت سينه بالا رفت چهار حمّال و آفتابِ فلك چه بساطيست اينكه با ما رفت جبرئيل از فلك اذان سر داد عجّلوا عجّلوا كه آقا رفت شجر طور ساقه اش بشكست يا كه بشكسته ساق،موسا رفت يك تن و اينهمه كفن چه كند؟ ناله از بوريا به بالا رفت
۱۰ بهمن ۱۴۰۲