از شاعران معروف زمان بودند و معاویه برای شعر جمعشان کرده بود. طرماح،هشام،حمیری. معاویه کیسه‌‌ای طلا برداشت، و مقابل خود گذاشت و گفت: ای شعرا؛ در مورد "علی‌بن‌ابی‌طالب‌" شعر بگویید! اما اگر سخن حق بگویید، فرزند ابوسفیان نیستم اگر این کیسه را به کسی ندهم که از علی‌علیه‌السلام حق بگوید. طرماح برخواست و ناسزا گفت: هشام مرادی هم به مولا ناسزا گفت. عمروعاص به حمیری گفت: حالا تو بگو، اما جز حق نگو! حمیری برخواست و اشعار بلندی در مدح مولا سرود. یک بیتش این مضمون را داشت: نصب علی را در غدیر فراموش کردند نصبی که از سوی خدا و پیامبرش بود. معاویه گفت: تو از همه راست تر گفتی و کیسه طلا را به او داد. #فضیلت‌آن‌است‌که‌دشمنان‌بر‌آن‌گواهی‌دهند | بحارالانوار،ج۳۳،ص۲۵۹