مادرم آیا می توان ای بهتر از شهادت به دست آورد، ای نور چشمانم، ای مهربان. ای اوّلین کلمه ای که از زبانم خارج شد. ای اوّلین آموزگار مکتب شهادت، ای کسی که در زمین با دستانش تکان خوردم. ای کسی که مرا بزرگ کرد تا مردی از مردان صاحب الزمان باشد. گرم ترین سلام ها به تو ای زن صبور. ای کسی که بیشتر از من پرسیدی از راه شهادت و در این راه کربلایی مرزداری . تمسّک جوی به قرآن و اهل بیت. مرا در دعایت فرا موش نکن که دعای تو مستجاب می شود و امید دارم که تو را در مقابل حضرت فاطمه سلام الله علیها سرور زنان جهان رو سفید کنم. خبر شهادتم زین خبر آسانی نیست برای تو، ولی توکّل برخدا، دیدار ما در بهشت، در کنار حضرت ب (سلام الله علیها) و اهل بیت. ای مادرم صحبت با تو خیلی خوب است، ولی وقت تنگ است. مرا ببخش و از تقصیراتم بگذر. مادرم دوستت دارم و تو خسته شدی و زحمت کشیدی تا مرا بزرگ کردی و می خواهم به تو بگویم: مثل حضرت زینب صبر کن . مثل ام البنین که چهار پسر تقدیم کرد و صبور ماند و برای پسرانش ناراحت نشد و برای امام حسین ناراحت شد و تو یک پسر تقدیم کرد و هنوز پسران باید تقدیم کنی و صبور باشی و حتماً باید صبور و مؤمن باشی، چون تو. ما را در این خط بزرگ کردی و چیزعجیبی برای تو نخواهد بود که پسرت شهید شود. تو بودی که برای شهید شدنم دعا کردی و مرا برای آن تربیت کردی. پس صبور و مؤمن باش، برایم دعا کن و همچنین مرا ببخش . این چنین نیست که بخواهم به تو بگویم دوری سخت است. ولی دو هم بار دیگر را ملاقات می کنیم در بهشت ​​. از من راضی باش و مرا ببخش و....نمی دانم دیگر چه بگویم. می‌خواهم تو هم مثل مادر دیگر شهدا، صبور باشی و سرت را بالا بگیریم که پسرت شهید شده است. قطعاً خود مادرم هم می دانم قلب پسر به مادرش نزدیک است و برای هم قلبشان تحت تأثیر قرار می گیرد، همه چیز بین مادر و فرزند جداست. هر چقدر مرا دوست دارم، من هم بیشتر دوستش دارم که مرا از بچّگی بزرگ کرد و به اینجا رسید و قطعاً خداوند این زحمت را به او داد و نمی‌دانم چگونه خواهد شد وقتی در منطقه کوچک و بزرگ بگویند:پسرت شهید شد.. .چگونه گریه خواهد کرد. دوستت دارم. #وصیت_نامه_شهید #شهید_احمد_مشلب #پارت‌2