هدایت شده از mesaghمیثاق
⭕️از ديدگاه امام علی (ع) انسان های «گمراه» چه اوصافی دارند؟
🔹امام على عليه السلام در بخشی از خطبه ۱۵۳ نهج البلاغه، از انسان هاى گمراه سخن مى گويد و چهار وصف از اوصاف آنها را بيان مى دارد، مى فرمايد: «وَ هُوَ فِی مُهْلَةٍ مِنَ اللهِ يَهْوِی [۱] مَعَ الْغَافِلِينَ، وَ يَغْدُو مَعَ الْمُذْنِبِينَ، بِلَا سَبِيلٍ قَاصِدٍ، وَ لَا إِمَامٍ قَائِدٍ؛ او [انسان گمراه] در اين چند روزى كه خدا به او مهلت داده [تا با اعمال صالح، سعادت جاويدان را براى خود فراهم سازد] پيوسته با #غافلان به سوى سقوط مى رود و همه روز با #گنهكاران به سر مى برد، بى آنكه در طريقى گام نهد كه او را به حقّ برساند، يا #پيشوايى برگزيند كه قائد و راهنماى او باشد».
🔹آرى! اسباب بدبختى او در اين چهار امر خلاصه مى شود، با غافلان همراه بودن و سقوط كردن و با گنهكاران همنشين شدن، از راه راست حركت نكردن و پيشواى صالحى برنگزيدن. تعبير به امام قائد ممكن است اشاره به امامان معصوم عليهم السلام باشد يا هر پيشواى عالم و با تقوايى كه پيرو معصومين (ع) است و در هر حال، نقش #رهبرى_صالحان را در هدايت و نجات انسان ها مشخص مى كند؛ همان گونه كه نقش همنشينى با غافلان و گنهكاران را در بدبختى و سقوط انسان روشن مى سازد.
پی نوشت:
[۱] «يهوى» از ماده «هوى» (بر وزن تُهى) در اصل به معناى سقوط كردن از بلندى است و «هوى» (بر وزن هوا) به معناى تمايل به چيزى است و معمولا در مورد تمايلات نفسانى به امور باطل به كار مى رود و در جمله بالا به همان معناى اوّل است؛ يعنى شخص دنياپرست همراه غافلان در وادى بدبختى سقوط مى كند.
📕پيام امام اميرالمؤمنين (ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه، چ اول، ج ۶، ص ۶۳
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#گمراه #گمراهی #غفلت #گناه
🆔 @mesagh
هدایت شده از mesaghمیثاق
⭕️از ديدگاه امام علی (ع) انسان های «گمراه» چه اوصافی دارند؟
🔹امام على عليه السلام در بخشی از خطبه ۱۵۳ نهج البلاغه، از انسان هاى گمراه سخن مى گويد و چهار وصف از اوصاف آنها را بيان مى دارد، مى فرمايد: «وَ هُوَ فِی مُهْلَةٍ مِنَ اللهِ يَهْوِی [۱] مَعَ الْغَافِلِينَ، وَ يَغْدُو مَعَ الْمُذْنِبِينَ، بِلَا سَبِيلٍ قَاصِدٍ، وَ لَا إِمَامٍ قَائِدٍ؛ او [انسان گمراه] در اين چند روزى كه خدا به او مهلت داده [تا با اعمال صالح، سعادت جاويدان را براى خود فراهم سازد] پيوسته با #غافلان به سوى سقوط مى رود و همه روز با #گنهكاران به سر مى برد، بى آنكه در طريقى گام نهد كه او را به حقّ برساند، يا #پيشوايى برگزيند كه قائد و راهنماى او باشد».
🔹آرى! اسباب بدبختى او در اين چهار امر خلاصه مى شود، با غافلان همراه بودن و سقوط كردن و با گنهكاران همنشين شدن، از راه راست حركت نكردن و پيشواى صالحى برنگزيدن. تعبير به امام قائد ممكن است اشاره به امامان معصوم عليهم السلام باشد يا هر پيشواى عالم و با تقوايى كه پيرو معصومين (ع) است و در هر حال، نقش #رهبرى_صالحان را در هدايت و نجات انسان ها مشخص مى كند؛ همان گونه كه نقش همنشينى با غافلان و گنهكاران را در بدبختى و سقوط انسان روشن مى سازد.
پی نوشت:
[۱] «يهوى» از ماده «هوى» (بر وزن تُهى) در اصل به معناى سقوط كردن از بلندى است و «هوى» (بر وزن هوا) به معناى تمايل به چيزى است و معمولا در مورد تمايلات نفسانى به امور باطل به كار مى رود و در جمله بالا به همان معناى اوّل است؛ يعنى شخص دنياپرست همراه غافلان در وادى بدبختى سقوط مى كند.
📕پيام امام اميرالمؤمنين (ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه، چ اول، ج ۶، ص ۶۳
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#گمراه #گمراهی #غفلت #گناه
🆔 @mesagh
هدایت شده از mesaghمیثاق
🛑📢قرآن کریم حقیقت امامت را چگونه تبیین مى کند؟
🔸با مراجعه به #آیات_قرآن پى مى بریم که براى #امامت معناى جامع و کاملى است که مرجعیت دینى و سیاسى از شئونات آن به حساب مى آید، در اینجا به برخى از آیات اشاره مى کنیم:
1⃣امامت عهد الهى است
🔹خداوند میفرماید: «وَ إِذِ ابْتَلى إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمات فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی قالَ لا یَنالُ عَهْدِی الظّالِمِینَ» [بقره، ۱۲۴] (و به یاد آر هنگامى که خداوند ابراهیم را به امورى چند امتحان کرد و او همه را به جاى آورد، و خداوند به او گفت: من تو را به #پیشوایى برگزیدم. ابراهیم عرض کرد: این پیشوایى را به فرزندان من نیز عطا خواهى کرد؟ فرمود: عهد من هرگز به ستمکاران نخواهد رسید).
2⃣جعل امامت به امر خداوند است
🔹از آیات قرآن استفاده مى شود که #امامت به امر خداست و آن را براى هر کس که قابل بداند قرار میدهد و این به جهت عظمت مقام و منزلت امامت است. در آیه فوق خداوند میفرماید: «إِنِّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِمام»؛ (من تو را به پیشوایى خلق برگزیدم). و بدین ترتیب جعل را به خود نسبت مى دهد. قرآن از زبان حضرت موسى (ع) نقل کرده که فرمود: «رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی - وَ یَسِّرْ لِی أَمْرِی - وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِی - یَفْقَهُوا قَوْلِی - وَاجْعَلْ لِی وَزِیراً مِنْ أَهْلِی - هارُونَ أَخِی...» [طه ۲۵-۳۰]؛ (موسى عرض کرد: پروردگارا! پس شرح صدرم عطا فرما و کار مرا آسان گردان و عقده زبانم را بگشا تا مردم سخنم را فهم کنند. و از اهل بیت من یکى را وزیر و معاون من قرار ده، برادرم هارون را...). و نیز خداوند میفرماید: «وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمّا صَبَرُو» ؛ (آنان را به جهت آن که صبر پیشه کردند پیشواى مردم قرار دادیم تا خلق را به امر ما هدایت کنند). از مجموعه این آیات و آیات دیگر استفاده مى شود که براى #امامت، معناى خاصى ـ غیر از آنچه اهل سنّت مى گویند ـ وجود دارد.
3⃣اطاعت مطلق براى امام به جهت ولایت کلیه الهى
🔹خداوند میفرماید: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الاَْمْرِ مِنْکُمْ» [نساء، ۵۹]؛ (اى اهل ایمان! از خدا و رسول و صاحبان امر از میان خود اطاعت کنید). فخر رازى در ذیل آیه فوق مى گوید: «صاحبان امر غیر از #معصومین کسانى دیگر نمى توانند باشند؛ زیرا امر به اطاعت مطلق از غیر معصوم محال است». [۱] #ادامه👇