به نام خدا مطلب شعری برای خواندن؛ استفاده صائب تبریزی از سنایی غزنوی امروز قصاید دیوان سنایی را مطالعه می کردم که به این بیت رسیدم : تا زبانت خمُش نشد از قول ندهد بار نطقت ایزد بار تا از اول خمُش نشد مریم در نیامد مسیح در گفتار #سنایی_غزنوی همین مضمون را صائب تبریزی در یکی از غزلیاتش به این صورت آورده است: تا نبندی ز سخن لب ، نشود دل گویا نطق عیسی ثمر روزه مریم باشد #صائب_تبریزی تفاوت مدعا مثل در این دو سبک ادبی کاملا مشهود است سنایی خودش را مقید نمیکند به این که مدعا و مثل را در یک بیت بیاورد بلکه در یک بیت مدعا را می آورد(تا زبانت نشد خمُش از قول ....) و در بیت بعدی مثل را (تا از اول خمُش نشد مریم ...) اما صائب و همه شاعران سبک هندی غالبا تلاششان این است که مدعا و مثل را در یک بیت بیاورند آن هم به این صورت که یک مصراع مدعا(تا نبندی ز سخن لب ، نشود دل گویا) و در مصراع دیگر مثل(نطق عیسی ثمر روزه مریم باشد) یا بالعکس این یکی از تفاوت هایی است که صنایع در سبک های مختلف دارند ظاهرا یکی از دلایل شیرین تر بودن مدعا مثل های سبک هندی همین است که در یک بیت است و به صورت مرتب ، به گونه ای که میشود بین دو مصراع علامت تساوی گذاشت(=) 📝علی مقدم @meysamranjbar_channel #میثم_رنجبر