🔶 بین ترس کاذب و واقعی فرق بگذاریم ميگنا- دكتر «حمید پورشریفی» روانشناس سلامت و دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی درباره اینکه این ترس ریشه در چه مساله‌ای دارد به پرسش‌های «اعتماد» پاسخ داده است. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید: درمورد #خطرات بیماری ناشی از #ویروس #کرونا بحثی نیست. می‌دانیم که این بیماری کشنده هم هست. اما ما بیماری‌های دیگری هم داشته‌ایم که موجب مرگ شده یا می‌شوند. به نظر می‌رسد الان با چیزی فراتر از خود بیماری مواجهیم. ترس از این بیماری. به نظر شما ترس از این بیماری ریشه در چه چیزی دارد. ترس از مرگ یا چیزهای دیگر. در مبنای ترس دو واکنش وجود دارد: یک، ناچیزانگاری؛ به این معنا که افراد مساله را جدی نمی‌گیرند و دو، فاجعه‌انگاری؛ اساس و دلیل #فاجعه‌‍‌انگاری #ترس زیاد همچنین فقدان اطلاعات است. متاسفانه منابع اطلاعاتی زیادی وجود دارد و در برخی مواقع این منابع خبری به شکل فاجعه‌آمیزی اطلاعات را دراختیار عموم قرار می‌دهند و در نتیجه مبنای ترس به دلیل نداشتن اطلاعات درست است. ◻ چگونه می‌توان با این ترس مقابله کرد؟ واقعیت این است که اولین مبنای ترس‌های ما افکار ماست و این افکار اطلاعاتی است که از محیط می‌گیریم. اگر از منابع صحیح اطلاعات کسب کنیم، بی‌شک این هیجانات منفی کمتر می‌شود. سازمان جهانی بهداشت و وزارت بهداشت، دو منبع معتبر برای کسب اطلاعات صحیح است. براساس آمار و اطلاعات #سازمان جهانی بهداشت این ویروس اگرچه توسعه‌یابنده است و از این نظر نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند و در حال حاضر درمان مشخصی ندارد، اما میزان کشندگی آن برای افراد ۲ درصد است و حتی برای افرادی که به تازگی مبتلا شده‌اند میزان مرگ و میر چهار و سه دهم درصد است. پس در نتیجه افرادی که به کرونا مبتلا می‌شوند الزاما مرگ سراغ‌شان نمی‌آید. پس تنها گزینه‌ رعایت بهداشت است. در حال حاضر این ویروس آنتی‌بیوتیک خاصی ندارد و بعد از ابتلا به این بیماری به میزان ۲درصد مرگ وجود دارد؛ در نتیجه تنها راه‌حل رعایت توصیه‌های بهداشتی است. ◻ آیا این ترس ممکن است بعدها موجب بروز بیماری‌های دیگر مثل وسواس شود؟ در حال حاضر توصیه می‌شود مرتب دست‌ها با آب و صابون شسته شود، به‌خصوص بعد از خروج از یک مکان عمومی. اما اگر این مساله به میزان غیرضروری و بیش از حد باشد نام آن را می‌توان #وسواس گذاشت. طبیعتا هر مساله‌ای باتوجه به ظرفیت قبلی افراد اثرگذار است. جمعیتی از کشور ما در درجات ترس آمادگی‌های اضطرابی را داشتند. در نتیجه افکار شک‌آور که محصول دنبال کردن منابع نادرست است در موارد افراد اضطرابی بیشتر اثر خواهد داشت. اگر افراد احساس کنند خواب‌شان به‌هم ریخته است یا احساس کنند #رفتارهای وسواسی باعث شده که زندگی‌شان مختل شود، بهتر است که از افراد متخصص و #روانشناسان حرفه‌ای کمک گرفته شود.... ادامه👇👇👇 http://www.migna.ir/news/49817/preview/

‍ 💎 🔶روشهای برخورد با #زبان_درازی كودك ۱ـ رفتارهای جایگزین رفتار كودك و تأثیر منفی حاضرجوابی او را بر بزرگترها و اساساً دیگران، با خونسردی و آرامش كامل برای او توضیح دهید و عبارات جایگزینی را برایش مثال بزنید. اگر كودكتان آشفته وعصبانی به نظر می رسد، حرفهای او را برایش تكرار كنید و به او نشان دهید منظور او را می فهمید. مثلاً «فكر می كنم از اینكه باید اسباب بازیهایت را جمع كنی عصبانی شده ای.» درباره احساس او و خودتان با هم صحبت كنید و تأثیر رفتار بی ادبانه او را صادقانه توضیح دهید. به او بگویید به جای این رفتار، مثلاً می توانست بگوید: «الان كمی خسته هستم اما چند دقیقه دیگر آنها را جمع می كنم»؛ وقتی هم كه كودكتان از عبارات مؤدبانه استفاده می كند و #رفتارهای بی ادبانه قبلی را پس می زند، حتماً او را تشویق كنید. ۲ـ اجازه دهید بین «رفتاری تند» و «پیشنهاد شما» یكی را انتخاب كند وقتی رفتار بی ادبانه ای از بچه سر می زند، با قاطعیت اما كاملاً خونسر و آرام به او بگویید: «یا مؤدبانه حرف بزن یا اصلاً با تو صحبت نمی كنم.» به بچه بگویید اگر باز هم بخواهد زبان درازی یا بی احترامی كند، اتاق را ترك خواهید كرد و هنگامی به حرفهایش گوش خواهید داد كه او مؤدبانه و آرام صحبت كند. بعد از اینكه مدتی بچه را تنها گذاشتید تا خوب آرام شود، مؤدبانه از او بپرسید آیا برای درست صحبت كردن آماده است یا خیر؛ هرگز فراموش نكنید كه در همه حال و همیشه، باید عشق و محبت خود را به كودكتان نشان دهید. ۳ـ زبان درازی او را نادیده بگیرید بچه ها محتاج جلب توجه والدین هستند. اگر نتوانند این توجه را از طرق مثبت به دست آورند، آن را از روشهای منفی هم كه شده به دست خواهند آورد؛ بنابراین وقتی بچه برای جلب توجه شما « زبان درازی » می كند، این كار را نادیده بگیرید. اگر پیامد «بد حرف زدن كودك» را به او نشان ندهید، (به عبارتی به او در جواب زبان درازی اش توجه نشان دهید، حتی اگر عكس العمل شما منفی باشد) در این صورت كودكتان این كار (زبان درازی كردن ) را دوباره تكرار خواهد كرد؛ اما اگر در این گونه مواقع به او هیچ توجهی ـ نه مثبت و نه منفی ـ نداشته باشید، او از تكرار آن پرهیز می كند. ۴ـ فقط بگویید «نه»! از كودك خود بخواهید زبان درازی را متوقف كند و محترمانه حرف بزند. از «نه» گفتن به كودك نهراسید و این كار را تا وقتی ادامه دهید كه كودك تغییر رفتار مثبتی از خود نشان دهد. اینكه به #كودك اجازه دهید با شما یكی به دو كند اصلاً به نفع كودك نیست. بچه، بی ادبی را به سرعت یاد می گیرد و تغییر دادن این رفتار در كودك در آینده بسیار دشوار خواهد بود. اگر امروز به او یاد دهید چگونه با عصبانیت خود كنار بیاید و به روشی مناسب و مؤدبانه سخن بگوید، در درازمدت نتیجه بهتری خواهد داشت تا اینكه فقط بخواهید عصبانیت او را فرونشانید. ↙️کانال اخبار روانشناسی در ایتا👇 @Mignair