خنده عصبی*

https://eitaa.com/mindpalace/10043 ++++++++ البته چندان توی تعداد تفاوتی نداره ولی خب .| این اضطراب اجتماعی چه کوفتیه واقعا‌.

علامه درس میخونی؟ .| بلی

"فاتح خیبر" :)

مگه میشه کسی حرف‌هات رو بخونه و با خودش فکر نکنه چطوری یه آدم تونسته به اینجا برسه؟!

-غیر علی هیچ!-

عیدتون مبارک✨

اوه!خب‌چطوره؟راستش من امسال کنکوریم، تویِ رشتم به قدری خوب هستم که علامه رشته مد نظرمو قبول شم، اما نمیدونم اونقدری ارزششو داره که از شهر خودم بیام تهران یا نه،چون دانشگاه اینجاام جزو بهتریناست، به علاوه من از مشکل ارتباطی رنج میبرم که طبیعتا با این مشکلم توو یه شهر دیگه که کاملا غریبم به مشکل بر می‌خورم،بعدم تهران تازگیا بهم وایب خوبی نمیده، می‌دونی حس می‌کنم آدماش واقعی نیستن•_• اما خب از یه طرفم دلايلی هست که دلم میخواد بیام تهران مثل اینکه دوست دارم توو رشته ای که قراره بخونم بهترین باشم که خب علامه خیلی کمک کننده ست تویِ این زمینه یا اینکه‌دلم‌ میخواد از قید و بند های سخت خانواده فرار کنم. ولی‌خب‌بازم درنهایت نمیدونم کدوم‌مورد‌واسم‌مهتره‌که‌انتخاب کنم. نظر تو چیه؟ به نظرت ارزششو داره؟ .| ببین من خوابگاهی نیستم، یعنی تجربه زندگی در یک شهر دیگه و خوابگاه رو ندارم برای همین ممکنه نتونم به طور کامل راهنماییت کنم، ولی با آدمای خوابگاهی در ارتباطم.. کلاً مشکل ارتباطی رو آدم وقتی وارد دانشگاه میشه، مجبور میشه حلش کنه وارد یه محیط خیلی گنده‌تر با آدمایی که نمی‌شناسی اصلاً، استادا و اگرم بیای خوابگاه که خب یه چیز دیگه هم بهش اضافه میشه. می‌خوام بگم چه بیای یه شهر دیگه چه نه، بازم باید با درد و رنج مشکلتو حل کنی ولی درسته خوابگاه یک لول دیگه از ارتباط با آدم‌هاست و واقعاً، بدون تعارف، سخته. همکلاسیای من یکی دوتاشون همون اول که اومدن چون با هم‌اتاقیاشون درگیر شده بودن می‌خواستن انصراف بدن و اینا... ولی نکته خوب و مثبتش اینه که خیلی بزرگت می‌کنه، یه گام خیلی گنده در راستای استقلال و کلاً بزرگ شدنته. ولی اینکه اگه تو شهر خودت بمونی هم می‌تونی بزرگ بشی و به‌قول خودت، از قید و بند خانواده‌ت خارج بشی، اینو واقعاً نمی‌دونم... هرچند من خودم خانواده نسبتاً سختگیری دارم در این موارد، سطحی‌ترین نمودشم زود اومدن خونه‌ست. که خب وقتی خبر دارن کجایی و چیکار می‌کنی یه مقدار از این حساسیتا کم میشه، حداقل فکر می‌کنم تعدادی از خانواده‌ها اینجورین. یعنی می‌خوام بهت بگم اینو برای خودت مشخص کن که خودت برات چی تو اولویته؟ یا اصلاً خانواده‌ت اگه سختگیرن، با قضیه خوابگاه اومدن موافقن یا نه (که اگه موافق نیستن و می‌دونی هم که راضی نمی‌شن، دیگه ذهنتو درگیرش نکنی) و اینکه از چند نفر خوابگاهی بپرس ببین چه شکلیه، مثلاً یه وقتی هست می‌بینی بابا اوضاع خیلی خرابه من انقدرو نمی‌کشم یا خیلییی اذیت میشم (هرچند فک کنم آدم عادت می‌کنه) امیدوارم بتونی بهترین تصمیمو بگیری🪴 کاری از دستم برمیومد بگو

حالا من اینا رو گفتم، ولی اگه می‌بینی رشته‌تو واقعاً دوست داری و می‌خوای تو سطح بالا بخونیش، خودتو مدیون دلت نکن که بعداً حسرتشو بخوری... اینم نکته مهمیه :] و خب یه چک بکن ببین شاید دانشگاه شهر خودتونم سطحش بالاست و اینا. این چیزا رو با چند نفر صحبت کنی دستت میاد راحت‌تر تصمیم می‌گیری

- تو قشنگی؛ مث شکلایی که ابرا می‌سازن! -