POV:

"حافظه" عامل تمایز انسان از حیوانه، چون بدون داشتن حافظه تفکر بی‌معنی و حتی غیرممکنه (اگه فیلم ممنتو Memento رو دیده باشید، کاملاً متوجه حرفم میشید) بنابراین میشه گفت که چیزی که آدم‌ها رو به اینجا رسونده و باعث شده حرکت رو به جلو داشته باشن، تمدن، تاریخ، و حافظه‌ست. وقتی بعد یه مدت یه تاریخی، یه خاطره و گذشته‌ای رو به یاد میاری، انگار دوباره شروع به فکر کردن می‌کنی. اثر تلخ/شیرین خاطرات برای همینه.. اینکه به خودت بگی "خب، حالا گذشته و تموم شده" مزخرفی بیش نیست چون اصلاً تموم نشده، اون خاطره چیزیه که تو رو ساخته؛ "گذشته، آینده‌ست". یاد یه سری خاطراتم افتادم. حس کردم اون‌ها همین الان دارن روم اثر می‌ذارن، دوباره عصبانیم می‌کنن. و این عصبانی شدنه غیرمنطقی یا عجیب نیست، چون اون خاطرات چیزهای بی‌اهمیتی نیستن. تاریخچه چت تو و دوست صمیمی‌ت چیز کمی نیست چون دوستی الانت رو ساخته. نوشته‌های قدیمی‌ت الکی نیستن... عملاً هیچ‌چیز دور ریخته نشده. اینو حتی گوگل هم فهمیده :).

هرچی بیشتر می‌گذره، بیشتر به اون "نه" می‌رسم.

سگ تو این هوا امتحان میده؟😭

هاپ هاپ

منم همینطور. :)))

حتی منم همینطور و خیلی جالبه که همون دیروز که خوندم اصلا حواسم نبود که داشتم میرفتم امتحان بدم😂

-

چرا وقتی به یکی پیام میدم و سوال می‌پرسم، دلم می‌خواد جواب نده؟

از خستگی دارم می‌میرم.

از این زاویه با تاریخ امتحان مواجه نشده بودم😐😂

_