-

ما یه جاهایی حریف جبر زندگی نمیشیم.

دیگه خستگی جزئی از من به حساب میاد.

ولی اون فقط خستگی جسمیه که با خواب رفع میشه.

بعضی از خستگیا با هفته‌ها خوابیدنم از بین نمیرن.

اینا رو باید تا مدت‌ها به دوش بکشی.

دیدین بعضیا خیلی زود عصبی میشن؟ سر چیزای خیلی ساده به هم میریزن؟ یا کسایی که با یه تلنگر کوچیک بغضشون میشکنه و میزنن زیر گریه؟ اینا بی اعصاب نیستن، لوس نیستن. فقط خستن، خیلیی خستن. خسته از چیزی که شماها ازش خبر ندارین. خسته از چیزی که طاقتشونو طاق کرده و تحملشونو تموم.

-اگه تهِ پرتگاهی میدونم...

دلِ من خسته شدی آه کشیدن بلدی؟ روی خود پنجه‌ی کوتاه کشیدن بلدی؟ مردمِ اینجا خبر از عشق ندارند، بیا کوله‌ی درد به همراه کشیدن بلدی؟

اول ده ثانیه فیلم بالا رو بدون پلک زدن نگاه کنید، بعد نقاشی رو ببینین.

شاید نمیدانی ولی، از خود خلاصم کرده‌ای.

با چی می‌جنگی؟ چیزی که تغییر ناپذیره؟!