#می_مینای_حقیقت #ذلک_الکتاب #قرآن #جام_پنج #لسان #علی « وَلِساناً وَ شَفَتَینِ » بلد ۹ و يك زبان و دو لب   در خصوص این آیه شریفه امام باقر - سلام بر ایشان - فرمودند؛ وَ لِساناً ؛ حضرت امیرالمومنین مولا علی - سلام بر ایشان - هستند. وَ شَفَتَیْنِ ؛ حضرت امام حسن و امام حسین - سلام بر ایشان - هستند. #امام_علی #امام_حسن #امام_حسین #امام_باقر #حدیث #امام_شناسی https://eitaa.com/eshare

آیا ابوبکر از پیامبر ص داناتر بود؟ #حجت_الاسلام_فرحزاد #امام_علی #امام_شناسی #ابوبکر https://eitaa.com/mobahelerey

انا علىّ صاحب الصمصامه و صاحب الحوض لدى القیامه‏ أخو النّبىّ اللَّه ذى العلامه قد قال اذ عمّمنى العمامه‏ انت أخى و معدن الکرامه و من له من بعدى الامامه‏ من على‏ ام صاحب شمشیر برنده و صاحب حوض کوثر در قیامت برادر پیغمبر خدا که صاحب نشانه پیغمبرى است که وقتی بر سرم عمامه نهاد فرمود تو برادر منى و معدن کرامتى و از برای اوست، امامت بعد از من منبع: الفصول المختارة شیخ مفید جلد : ۱ صفحه : ۲۸۹ مناقب آل أبي طالب ج۳ ص۱۳۵ و بحار الأنوار ج۴۱ ص۸۸ #امام_علی #امام_شناسی https://eitaa.com/mobahelerey

#می_مینای_حقیقت #ذلک_الکتاب #قرآن #جام_شش #ابرار #علی « إِنَّ الْأَبْرارَ لَفي نَعيمٍ » انفطار ۱۳ « به يقين نيكان در بهشت پر نعمتند »   ابن شهر آشوب در المناقب از قول امام حسن مجتبی - سلام بر ایشان - با سلسله ی سند صحیح می فرمایند؛ هرچه در قرآن مجید لفظ إِنَّ الْأَبْرارَ هست به خدا سوگند جز علیّ‌بن‌ابی‌طالب و فاطمه و من و حسین (علیهم السلام) کسی دیگری را منظور نکرده‌اند زیرا ما پاکان و نیکان از نظر پدرها و مادرانیم و دل‌های ما شیفته‌ی اطاعت خدا و نیکوکاری است و از دنیا و علاقه به آن بیزار است و در تمام فرایض و واجبات خدا را اطاعت نموده‌ایم و به یکتایی او ایمان داریم و پیامبرش را تصدیق نموده‌ایم.   #امام_حسن #امام_علی #امام_شناسی https://eitaa.com/eshare

و همه این ها به دست یک نفر کشته شدند و او کسی نیست جز علی بن ابی طالب (علیه السلام) #امام_علی #امام_شناسی https://eitaa.com/mobahelerey

بسم الله الرحمن الرحیم هنوز حارث های اَعوَر طنابِ ناقوسِ دِیرها را می کِشند ناقوسها بر بامِ کلیساها می غُرند نغمه ای غریب می نوازند وقصیده حضرت امیرالمومنین علیه السلام را می سرایند: دَنگ دَنگ، دَنگ دَنگ... دَم دَم، دَم دَم فَعلَن، فَعلَن . فَعلَن، فَعلَن لااِلهَ... اِلَّااللهُ ... حَقَّاََ، حقّا ... صِدقاََ، صِدقا اِنَّ الدُّنیا... قَد غَرَّتنا وَاشتَغلَتنا... وَاستَهوَتنا یَابنَ الدُّنیا... مَهلاََ، مَهلا یَابنَ الدُّنیا... دَقّاََ، دَقّا یَابنَ الدُّنیا... جَمعَاََ، جَمعا تَفنِی الدُّنیا... قَرناََ، قَرنا مامِن یَومِِ... یُمضی عَنّا اِلّا اَوهی ... رُکناََ مِنّا قَد ضَیَّعنا... داراََ تَبقی وَاستَوَّطنا... داراََ تَفنی لَسنا نَدری... ما فرَّطنا فیها اِلّا ... لَو قَد مِتنا آی عیسویانِ جهان برخیزید خواب بس است ظلمتِ شب ره سپرده سپیده یِ صبح دمیده خورشید تابنده تر از همیشه ظاهرشده روزی نو رسیده روزگاری تازه شروع کنید... ای تمامِ اقوام و فرقه های نصرانی سنتی و مدرن کاتولیک و پروتستان و اُرتودُکس آشوری و نسطوری و گریگوری ... آونجلیست و پُولوس گرا... اگر خویش را فرهیخته می خوانید و خود را فرزانه می نامید فرهیختگی کنید فرزانگی نمایید دریابید خجسته روزِ فرخنده را...!!! آی مدعیانِ دین و علم و تجربه و تاریخ و فلسفه و عرفان و اخلاق و فضل و کمال ... لَختی تامل، فرصتی دقت و مطالبه کنید بپرسید از شیوخ و بزرگان و پیشکسوتان و محاسن سفیدانتان ازاُسقف ها و کاردینالها و پاپ ها... درخواست کنید آنچه را در پسِ پرده دارند رازی را که قرنها در سینه پنهان داشته اند... بی خبری و نادانی و گمراهی عیب و مذموم است اصرار ورزید آن سِرِّ نهان را که در اَزَلِیَّت و اَبَدیَّت شما تاثیرگزار است برملا سازند... بطلبید حدیثِ نجرانیان را پژوهش و تفحص و ریشه یابی کنید متونِ معتبر وکهن تاریخ را صفحه صفحه مرور و بازیابی نمایید... هیچ تا به حال نامی از مباهله شنیده اید؟ و آیا نام برده اند تا بشنوید...!!! از اهلِ مظلومِ کِساء چه می دانید؟ آیه شریفه یِ تطهیر را می شناسید؟ روایتِ انفاق و ایثارِ انگشتری در رکوع را چطور...؟ شما که به رجعت عیسی علیه السلام و بازگشتِ منجی ایمان دارید چرا دچارِ روزمرگی و سردرگمی هستید آیا آنان را که با علما و اسقف های اعقابتان روبرو شدند و برایتان هدیه ای الهی آورده بودند می شناسید...!!!؟؟؟ اگر می شناسید چرا قرنهایِ متمادی خود را از فیضِ این نعمت عظیم محروم ساختید...!!! شما که خود را اهلِ تحقیق و تفکر و تعقل می دانید نمی دانید کجا بودید و هستید و می روید...!!! آگاه باشید، بررسی، فهم و ذکر نورانیِ مباهله نجات بخشِ شما و زمینه سازِ رجعتِ مسیحای شماست هنوز دستِ دعاهایِ مبارکِ اهلِ کِساء و نَفَس های معطرِ یطهرکم تطهیرا ارمغانِ مخصوصِ شما را به امانت حفظ نموده و منتظرِ لبیکِ شماست... بدانید، پیرانِ متعصبِتان، سَدِّ فیضِ شمایند... مطالبه کنید حقوقِ به یغما رفته تان را امروز ابلاغ و تبلیغ و رسانه های حقیقی و مجازی در یَدِ قدرتتان است یکبار هم که شده پروپاگاندای سیاسیِ تان را در مسیر مثبت بکار گیرید رستگار و عاقبت بخیر خواهید شد... قنوتِ های نورانیِ اهلِ مباهله دعاگو و خیرخواهِ شماست... کافیست، بدانید و بخواهید و این فیضِ عظما را در جهان منتشر کنید تا رویِ صلح و آرامش و آسایش و امنیت را ببینید درسایه عدل و داد و اتحاد و برادری به دور از دسیسه ها و فتنه های شیطانی سعادتمند زندگی کنید... بشارت باد بر شما، یادروزِ مباهله مقابله و مکالمه ای که به رستگاری و قبولِ حقانیتِ، نبوی، علوی، فاطمی، حسنی و حسینی تبدیل شد صحنه یِ رزمی که، هدفش عداوت و کینه توزی نبود و تاکنون در پهنه یِ جهان مسلمانان و مسیحیان را پایِ سفره یِ دوستی و همزیستی نشاند. دیر نیست که مسیح علیه السلام در رکابِ مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور خواهد نمود و دنیایِ پُر از ظلم و جور را لبریز از عدل و داد خواهد فرمود شهیدان از فرط عشق در پناهش رجعت نموده و کربلا طعم انتقام را خواهد چشید. آری هنوز طنابِ ناقوس ها را می کِشند ناقوسها بربامِ کلیساها طنین اندازند و همچنان می سرایند: دَنگ دَنگ، دَنگ دَنگ دَم دَم، دَم دَم فَعلَن، فَعلَن ... اهلُ الدنیا ... مهلاََ مهلا وصلی الله علی محمدِِ و آلِ محمد... ✍️؛ #رضا_شیرازی https://eitaa.com/mobahelerey

دعوت به نور بیکرانه ظرف میخواست که اهل تثلیث از وجودش دور بودند گفت و شنودی شد ولی حق را ندیدند این قطره ها در فکر نابودی رودند گفتند با کینه ، که حق در مسلک ماست دین و دیانت در کمال و رشد داریم فرمود هر چه راهب و رهبر که دارید آرید تا پیش خدا نفرین بکاریم موعود آمد ، آمدند اهل نصاری با رهبران و پیشوایان ِ توانمند گفتند گر لشکر کشد راهش به دنیاست گر خانواده آورد قصدش ، خداوند این سو منور کرد احمد با قدومش با نفس و فرزندان و با ام ابیها دیدند از بین هزاران یار و یاور آورده نور چشم ها و جان خود را وحشت میان چشمهاشان موج میزد گفتند اینها مژدۀ پیغمبر انند ما در کجا ی راه و اینها درکجایند ما گم میان راه و اینها رهبرانند فانوس در افکارشان بودش ولیکن خورشید پنداری بلای جانشان شد در کهکشان ها راز ِ بی اندازه دیدند تردید ها سر ریز در ایمانشان شد دیدند این حقانیت را منحرف ها دیدند و بعد از مصطفی پیمان شکستند آتش به در ب خانه مولا کشیدند دست خدا را در میان کوچه بستند با ناسزا و سیلی و با تازیانه در بین کوچه راه بر ریحانه سد شد در پشت در با میخ در ، شش ماهه اش رفت در پشت در ، در زیر پاهاشان لگد شد با خنجر پیمان خود ، پشت حسن را با زخم بد عهدی پر از تمثال کردند مسموم کردند آخر این سبط نبی را با دوست کردند آنچه با دشمن نکردند در کربلا محشر به پا کردند آنها در کربلا از دختران معجر کشیدند در کربلا حتی ملائک گریه کردند در کربلا قوم خدا را سر بریدند #علیرضا_فیضی #مباهله ارسالی به #اولین_جشنواره_شعر_مباهله سال ۱۴۰۲ به کانال تخصصی « علی، غدیر، مباهله » بپیوندید؛ https://eitaa.com/mobahelerey

ابتدای 29 سوره از سوره های قرآن یك یا چند حرف از حروف الفبا وجود دارد كه مجموعاً 78 حرف است كه با حذف مكررات، 14 حرف می شود یعنی نصف حروف هجاء كه 28 حرف است. این حروف را "حروف مقطعه" گویند. یعنی حروفی كه پیش هم چیده شده اند اما كلمه ای را تشكیل نداده اند اگر چه در كتابت سر هم نوشته شوند ولی در قرائت جدا از هم خوانده می شوند مانند "الم" كه خوانده می شود" الف لام میم". #فیض_كاشانی از تركیب حروف چهارده گانه ی ؛ (أ، ح، ر، س، ص، ط، ع، ق، ك، ل، م، ن، ه، ی) «جمله صراط علی حق نمسكه » را ساخته است و به معنای این است كه؛ « راه حضرت علی علیه السلام حق است كه ما آن راه را تبعیت می كنیم » #قرآن #امام_علی #امام_شناسی #حروف_مقطعه https://eitaa.com/mobahelerey

آن چه ز مخلوق ، خدا طالب است         ُحَُب علی بن ابی طالب است... #افسر_کرمانی #امام_علی #امام_شناسی https://eitaa.com/mobahelerey

۱۱ #چله_واژه #واژه۱۱ #ب بسم الله الرحمان الرحیم به اسم الله همیشه و بسیار نزدیک سیری در اندیشه عرفانی امام خمینی (ره) سرّ نقطه‌ی باء «بسم الله» بودن امیرمؤمنان (ع) نویسنده: #محمد_امین_صادقی_ارزگانی سیری در اندیشه عرفانی امام خمینی (ره) یکی از مباحث دقیق و اسرارآمیز ابعاد وجودی امیرمؤمنان (علیه‌السلام) این است که علی (علیه‌السلام) نقطه‌ی باء «بسم الله» است. این مسأله مستند به آموزه‌های دینی است و بسیاری از بزرگان درباره آن سخن گفته‌اند و در عرفان امام خمینی نیز تجلی ویژه‌ای دارد؛ از جمله فرموده‌اند: "... این سوره‌ی شریفه، فاتحة الکتاب، و ام الکتاب، و صورت اجمالیه‌ای از مقاصد قرآن است، و چون جمیع مقاصد کتاب الهی برگشت به مقصد واحد کند و آن، حقیقت توحید است... و حقایق و سرایر توحید در آیه‌ی مبارکه «بسم الله» منطوی است، پس این آیه‌ی شریفه اعظم آیات الهیه و مشتمل بر تمام مقاصد کتاب الهی است... و چون «باء» ظهور توحید و نقطه‌ی تحت الباء، سرّ آن است، تمام کتاب ظهوراً و سراً در آن «باء» موجود است، و انسان کامل، یعنی وجود مبارک علوی علیه الصلوة والسلام همان نقطه‌ی سرّ توحید است، و در عالم آیه‌ای بزرگ‌تر از آن وجود مبارک نیست. پس از رسول ختمی (صلی الله علیه و آله و سلم) چنانچه در حدیث شریف وارد است. (1)" همچنین در تفسیر سوره‌ی حمد، ضمن تحلیل مبسوطی فرموده‌اند: "پس تمام دایره‌ی وجود و تجلیات غیب و شهود، که قرآن شریف ترجمان آن است، تا این جای از این سوره مذکور است. و همین معنی جمعاً در بسم الله که اسم اعظم است موجود است، و در «باء» که مقام سببیّت می‌باشد و «نقطه» که سرّ سببیت است موجود است، و علی (علیه‌السلام) سرّ ولایت و سببیّت است؛ پس اوست نقطه‌ی تحت الباء، یعنی نقطه‌ی تحت الباء ترجمان سِرّ ولایت است. (2)" این مسأله در روایات به صورت‌های مختلفی آمده است؛ امیرمؤمنان فرمود: «أنا نقطة تحت الباء». (3) در روایتی دیگر آمده است که حضرت فرمود: «اعلم: أنّ جمیع أسرار الکتب السماویة فی القرآن، و جمیع ما فی القرآن فی الفاتحة، و جمیع ما فی الفاتحة فی «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ»، و جمیع ما فیه فی الباء، و جمیع ما فی الباء فی النقطه، و أنا نقطة تحت الباء»؛ (4) همه آنچه در قرآن آمده در سوره‌ی فاتحه جمع است، و همه آنچه در فاتحه است در (بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ) جمع است، و همه آنچه در بسم الله است در «باء» جمع است، و همه آنچه در «باء» است در نقطه «باء» جمع است، و من نقطه‌ی باء «بسم الله» هستم. حال این پرسش مطرح می‌شود که مفهوم این مسأله که علی (علیه‌السلام) سرّ نقطه‌ی «بسم الله» است چیست و در عرفان امام این مسأله چگونه تبیین شده است؟ پاسخ این پرسش و تحلیل این بحث با رویکرد عرفانی با تفاسیری که در این باره مطرح شده به شرح زیر است: تفسیر اول: تردیدی نیست که قرآن کریم جامع همه حقایق و اسرار جهان هستی است؛ زیرا قرآن، تجلی علم الهی است. خداوند در وصف «کتاب مبین» فرمود: (وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ یَابِسٍ إِلَّا فِی كِتَابٍ مُبِینٍ)؛ (5) هیچ ترو خشکی نیست مگر این که در کتابی روشن [ثبت] است. منظور از «کتاب مبین» هرچه باشد، ناظر به مقام علم الهی است و قرآن، جلوه‌ای از آن حقیقت بی‌کران است. از سوی دیگر، می‌دانیم که همه حقایق و معارف قرآن کریم تنها از ظاهر آن به دست نخواهد آمد، بلکه برای این منظور باید به باطن قرآن راه یافت. براساس (إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِیمٌ * فِی كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ) (6) غیر از پیامبر اکرم و اهل بیت آن حضرت، هیچ کس نمی‌تواند از حقایق ظاهری و باطنی قرآن به طور کامل آگاه شود؛ لذا امیرمؤمنان (علیه‌السلام) فرمود: «ذلک القرآن؛ فاستنطقوه، ولن ینطق ولکن اُخبرکم عنه»؛ (7) آن قرآن را به سخن آورید؛ ولی هرگز سخن نمی‌گوید، اما من شما را از آن خبر می‌دهم. و از امام باقر (علیه‌السلام) نقل شده است: «إنما یعرف القرآن مَن خوطب به»؛ (8) قرآن را فقط کسی می‌شناسد و به طور کامل به آن معرفت دارد که به او خطاب شده است. امام خمینی با اشاره به این حدیث نورانی معتقدند که احاطه به جمیع معارف قرآن و تفسیر حقیقی آن اختصاص به انسان کامل دارد. (9) بنابراین با توجه به ژرفای معرفت و آگاهی امیرمؤمنان نسبت به حقایق و اسرار معارف قرآن کریم، به منزله‌ی نقطه‌ی «بسم الله» و عصاره‌ی معارف قرآن است. (10) ادامه دارد ✍️ ؛ #محمد_امین_صادقی_ارزگانی سیمای اهل بیت (ع) در عرفان امام خمینی (ره) مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)چاپ اول #امام_خمینی #واژه_شناسی #قرآن #امام_علی #امام_شناسی https://eitaa.com/eshare

۱۱ قسمت دوم #چله_واژه #واژه۱۱ #ب امام خمینی معتقد است که تمام معارف قرآن در سوره‌ی حمد جمع شده است و به لحاظ وجود جمعی، همه سوره‌ی حمد در (بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ)، و «بسم الله» در «باء» و «باء» در نقطه‌ی آن جمع است و علی (علیه‌السلام) همان نقطه‌ی «باء» است. (11) از نظر حضرت امام امیرمؤمنان (علیه‌السلام) چون بیانگر همه معارف قرآن است، لذا از او به نقطه‌ی «باء» یاد شده است؛ زیرا همان طور که حرف «باء» بدون نقطه، گویا و روشن نیست، اسرار معارف قرآن نیز بدون علی (علیه‌السلام) و سایر اهل بیت قابل دسترسی نیست؛ پس همان طور که نقطه مبیّن «باء» است، علی (علیه‌السلام) نیز مبین معارف قرآن است. به همین دلیل حضرت فرمود: «لو شئتُ لأوقرتُ سبعین بعیراً فی تفسیر فاتحة الکتاب»؛ (12) اگر بخواهم به اندازه‌ی هفتاد بار شتر در تفسیر فاتحة الکتاب مطلب می‌نویسم. تفسیر دوم: تفسیر دیگر مسأله این است که عرفا معتقدند عالم وجود و نشئه هستی با (بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ) ظاهر شده است؛ (13) زیرا «باء» بعد از حرف «الف» کنایه از ذات خداوند است و «باء» اشاره به عقل اول و صادر نخست دارد. (14) تحلیل مسأله براساس این مبنا چنین است: حرف «باء» مقام سببیّت و نقطه، سرّ سببیّت است و علی (علیه‌السلام) سرّ ولایت و سببیّت است؛ به همین دلیل از آن حضرت به نقطه‌ی باء «بسم الله» یاد شده است. (15) در کلام برخی از بزرگان اهل عرفان آمده است که وجود با «بسم الله» ظاهر شده است. در عرفان امام خمینی نیز از «باء» به عنوان مقام سببیّت و از نقطه به سرّ سببیّت یاد شده است. شاید بتوان گفت، مراد این است که اسم شریف «الله» مبدأ و سبب آفرینش است و انسان کامل (پیامبر و اهل بیت (علیهم‌السلام)) ‌سرّ و غایب آفرینش می‌باشد و به همین جهت امیرمؤمنان از خود به نقطه‌ی باء «بسم الله» یاد کرده است. با توجه به این نکته، منظور امام خمینی که فرمود: «باء ظهور توحید و نقطه‌ی سرّ آن، و وجود علوی همان نقطه‌ی سرّ توحید است» روشن خواهد شد؛ زیرا ظهور توحید به معنای تجلی الهی و سرّ توحید به معنای سبب و غایت آن تجلی است؛ در نتیجه وجود امیرمؤمنان سبب غایی ظهور و تجلی الهی است. همچنین از آن جا که حرف «باء» در اصطلاح عرفانی به معنای ظهور مطلق است و نخستین تعیّن آن ظهور و تجلی، عبارت از مرتبه‌ی اعلای وجود است که از آن به مرتبه‌ی ولایت مطلقه یاد می‌شود، پس ممکن است مراد از «سرّ توحید» همان نخستین ظهور وجود یعنی ولایت مطلقه‌ی محمدی و علوی باشد. به بیان دیگر، حقیقت وجود پیامبر و اهل بیت (علیهم‌السلام) نخستین تعیّن از تجلی مطلق هستند و به همین جهت در روایات یاد شده از امیرمؤمنان به نقطه‌ی «باء» تعبیر شده است، و از آن جا که در اصطلاحات عرفانی «باء» کنایه از عقل اول و صادر نخست است پس وقتی هستی از غیب به ظهور تجلّی کرد، اولین جلوه‌ی آن، حقیقت وجود ختمی مرتبت و اهل بیت آن حضرت می‌باشد. بنابراین همان طور که معنای حرف «باء» با نقطه‌ی آن ظاهر می‌شود، ظهور هستی نیز با حقیقت وجود انسان کامل جلوه می‌کند به همین جهت آن‌ها سرّ نقطه‌ی پیدایش و سرآغاز ظهور عالم هستی هستند. (16) طبق این تحلیل مراد امیرمؤمنان که فرمود: «من نقطه‌ی باء هستم» این است که سببیّت حق تعالی در مقام فعل، در حضرت امیر (علیه‌السلام) ظهور و تجلی کرده و آن حضرت مظهر تام سببیّت حق تعالی در مقام فعل است. بر این اساس در تفسیر عرفانی کلام حضرت که فرمود: «یَنْحَدِرُ عنّی السیل و لا یَرقی إلیّ الطیر». (17) گفته شده که در این سخن حضرت رمزی نهفته است؛ زیرا خروج جهان خلقت از کتم عدم، به «سیل» تشبیه شده و به این نکته اشاره گردیده که امیرمؤمنان، باطن نقطه‌ای است که موجودات از آن نقطه ظاهر می‌شوند. (18) تفسیر سوم: در تفسیر سوم این مسأله گفته شده که انسان کامل بر اثر بندگی و یقین ایمانی همه قرآن، بلکه تمام کتاب‌های آسمانی و حتی همه موجودات را در نقطه‌ی زیر باء «بسم الله» با شهود عینی مشاهده می‌کند. توضیح این که اگر کسی بتواند از وجود مجازی و حسی خود خارج شود و به وجود عقلی و عالم مجردات بپیوندد، متصل به دایره‌ی ملکوت می‌شود و معنای (وَكَانَ اللّهُ بِكُلِّ شَیْ‏ءٍ مُحِیطاً) (19) را بالعیان مشاهده می‌کند و خود را تحت کبریای حق می‌یابد. در چنین حالی وجود و هستی خود را تحت نقطه‌ی «باء» مسبّب الاسباب مشاهده خواهد کرد و سرّ باء «بسم الله» را با تمام عظمتش می‌بیند. و چون امیرمؤمنان (علیه‌السلام) به این مقام بار یافته بود، فرمود: «أنا نقطة تحت الباء». (20) این تفسیر، بازتاب حقایقی است که در آموزه‌های دینی درباره احاطه و گستره‌ی وجودی امیرمؤمنان آمده است؛ از جمله آن حضرت ضمن خطبه‌ی مبسوطی فرمود: ادامه دارد ... ✍️ ؛ #محمد_امین_صادقی_ارزگانی #امام_خمینی #واژه_شناسی #قرآن #امام_علی #امام_شناسی https://eitaa.com/eshare