eitaa logo
مغنی و بلاغت - تدریس 99 راسل
190 دنبال‌کننده
87 عکس
64 ویدیو
72 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از معارف و سبک زندگی مورد نیاز طلبگی
نظر حضرت اعلی الله مقامه پیرامون اختلاف قرائات قرآن نظر بسیار دقیقی است که خواننده باید آن را چند بار به دقت بخواند تا ظرائف آن را دریابد. «قوله تعالى: مالِكِ يَوْمِ الدّين: بسيارى از قرّاء «مَلِك»، به فتح ميم و كسر لام، قرائت كرده اند. و براى هر يك از اين دو قرائت ترجيحاتى ادبى ذكر كرده اند. حتّى بعضى از بزرگان علماء -رحمه الله- رساله نوشته در ترجيح«مَلِك» بر «مالك» ... . آنچه به نظر نويسنده مى رسد آن است كه: «مالك» راجح بلكه متعيّن است؛ زيرا كه اين سوره مباركه و سوره مباركه «توحيد» مثل ساير سُوَرِ قرآنيّه نيست، بلكه اين دو سوره را چون مردم در نماز فرايض و نوافل مى خوانند، در هر عصرى از اعصار صدها میليون جمعيّت مسلمين از صدها میليون جمعيتهاى مسلمين شنيده اند و آنها از صدها میليون سابقيها، همين طور به تسامع، اين دو سوره شريفه به همين طور كه مى خوانند بى يك حرف پس و پيش و كم و زياد از ائمّه هدى و پيغمبر خدا -صلّى الله عليه و آله- ثابت است. و با اين كه اكثر قرّاء «مَلِك» خواندند و بسيارى از علماء ترجيح «مَلِك» داده اند، مع ذلك اين امور در اين امر ثابت ضرورى و متواتر قطعى ضررى نرسانده و كسى از آنها متابعت ننموده. و با اين كه علماء تبعيّت هر يك از قرّاء را جايز مى دانند، هيچ يك- الّا شاذّى كه اعتناء به قول او نيست- در مقابل اين ضرورت، «مَلِك» در نمازهاى خود قرائت ننموده اند. و اگر كسى هم «مَلِك» را قرائت كرده، مِن باب احتياط بوده و «مالك» را نيز گفته؛ چنانچه شيخ علّامه ما در علوم نقليّه، حاج شيخ عبد الكريم يزدى -قدّس سرّه- به خواهش يكى از علماء اعلام معاصر «مَلِك» را نيز مى گفتند. ولى اين احتياط بسيار ضعيفى است، بلكه به عقيده نويسنده مقطوع الخلاف است. و از اين بيان كه شد ضعف اين مطلب معلوم مى شود كه گفته اند در خطّ كوفى «ملك» و «مالك» به هم اشتباه شده(!) زيرا كه اين ادّعا را شايد در سُوَرى كه كثيرُ التّداول در اَلسِنه نيست بتوان گفت- آن هم على اشكال- ولى در مثل چنين سوره اى كه ثبوت آن از روى تسامع و قرائت است- چنانچه پر واضح است- ادعائى بس بى مغز و گفته اى بس بى اعتبار است. و اين كلام كه ذكر شد در «كُفُواً» نيز جارى است؛ زيرا كه قرائت با «واو» مفتوحه و «فاء» مضمومه- با آن كه فقط قرائت عاصم است- مع ذلك آن نيز به تسامع بالضّرورة ثابت است؛ و قرائات ديگر معارضه با اين ضرورت نكرده. گرچه بعضى به خيال خود احتياط مى كنند و مطابق قرائت اكثر كه با ضم «فاء» و «همزه» است قرائت مى كنند، ولى اين احتياط بى جايى است». ره ، ص267 و 268 https://eitaa.com/ahya_samadeye98