◾️عاشورا، روز تجلّی خدا (بخش اوّل)◾️ ▪️حاج محمّداسماعیل دولابی میفرمایند: عاشورا تجلّی خداست. روز عاشورا، روز ظهور لا الـٰه الّا الله است. تا ظهر عاشورا کار عبد است و از ظهر به بعد، کار خدا. ▪️چگونه عاشورا تجلّی خدا و روز عاشورا روز ظهور حقیقت لا الـٰه الّا الله است؟ با یک تعبیر و تمثیل این‌گونه می‌شود گفت: وقتی سیم فاز و نول، یعنی مثبت و منفی برق را به هم نزدیک می‌کنیم، جرقّه می‌زند و نور و روشنایی ایجاد می‌شود. در صحنه‌ی کربلا همین اتّفاق افتاد. یک جریان مثبت که جریان توحید و حقیقت الوهیّت است به پیشوایی و رهبری ولیّ اعظم خدا و یک جریان شیطانی به ولایت شیطانی حکومت یزید، در صحنه‌ی کربلا با هم برخورد می‌کنند؛ مثل همان سیم مثبت و منفی برق که جرقّه‌ای از آن تولید می‌شود و در اثر این برخورد حقیقت الوهیّت و توحید ظهور می‌کند. حقیقت لا الـٰه الّا الله خودش را نشان می‌دهد. این به یک معناست. ▪️به معنای دیگر اگر «اِلـٰه» را از ریشه‌ی «وَلَهَ» بدانیم، و اِلـٰه را به‌معنی یک حقیقت واله‌کننده در نظر بگیریم، آن حقیقتی که انسان را شیدا و مفتون و عاشق خودش می‌کند، واله خودش می‌کند، و لا الـٰه الّا الله به این معنا باشد که هیچ معشوقی و هیچ حقیقتی که انسان را شیدا و مفتون و واله خود کند، جز الله وجود ندارد، به این معنا هم روز عاشورا روز ظهور لا الـٰه الّا الله است. ▪️ناب‌ترین، کامل‌ترین، بی‌پرده‌ترین و عریان‌ترین ظهور عشق به حضرت حقّ، روز عاشوراست. آنجا می‌شود عشق را با همه‌ی وجود دید؛ می‌شود حضرت عشق را با تمامیّت قامت رعنای خودش ملاحظه کرد. لذا به این تعبیر هم روز عاشورا روز ظهور لا الـٰه الّا الله است. ▪️به تعبیر دیگر، وقتی انسان‌ها هر چه را دارند، می‌دهند و فدا می‌کنند، هر چه دارند! همه را فدا می‌کنند، آن‌وقت در آن صحنه، چه کسی جز خدا می‌ماند؟! تا وقتی ما از خودمان تشخیصی داریم، فهمی داریم، مالکیّتی احساس می‌کنیم، نظریّه‌ای داریم، انتخابی داریم، بالاخره «ما» در میدان هستیم، امّا وقتی همه‌ی اینها رفت و آن مقام تسلیم در کامل‌ترین مرتبه‌ی خود محقّق شد، خدا ظهور می‌کند. ▪️در کتاب شراب طهور توضیح داد‌ه‌ایم که مقام تسلیم، انسان را در آستانه‌ی مقام فنا قرار می‌دهد. وقتی تسلیم به کمال خودش می‌رسد، سالک به فنا رسیده است و آنجاست که دیگر حقیقت حقّ است که باقی است. سالک به فناء فی الله نائل شده و از آن به بعد بقاء او بقاء بالله است. دیگر سالکی در میان نیست؛ خود حضرت حقّ است و بس! لذا به این لحاظ هم می‌شود گفت روز عاشورا روز تجلّی خداست؛ روز ظهور لا الـٰه الّا الله است.  #استاد_مهدی_طَیِّبْ ادامه دارد…. @mohamad_hosein_tabatabaei

▪️در دهه‎ی اوّل محرّم تجلّی امام حسین علیه السّلام عالم را عوض می‎کند. در شب تاسوعا و عاشورا اگر کسی چشم باطنش بینا باشد، می‎بیند که هر مؤمن و کافری در عالَم محزون است. وقتی صاحب خلقت محزون می‎شود، مخلوقات غمناک نشوند؟ آیا ممکن است همه‎ی شیعیان مضطرب باشند و دیگران محزون نشوند؟ اهل دنیا هم در این ایام در امر دنیایشان به زحمت می‎افتند و در اثر آن محزون می‎شوند. ▪️تجلّی امام حسین علیه السّلام هم‌دوش تجلّی خداست. ▪️امام حسین علیه السّلام تجلّی خداست. در حدیث هست که کسی که آن حضرت را با معرفت زیارت کند (و یا در روز عرفه زیارت کند)، یُخالِطُهُ اللهُ بِنَفسِهِ: خداوند بنفسه با آن زائر مخلوط می‎شود. این عبارت را هیچ یک از علما جرأت نکرده است باز کند و تشریح نماید. ▪️امام حسین علیه السّلام مجرا و نهری بین خدا و خلق است. هر کس محاذی او شود، او را به بالا می‎برد. وقتی با امام حسین علیه السّلام کارت اصلاح شد، عبادتت هم تمام شد، دنیا هم تمام شد و به جای اصلی خودت رفته‎ای. ▪️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی▪️ ◾️مصباح الهدی تٱلیف استاد مهدی طیّب◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️ورود کاروان حسینی به کربلا◾️ ▪️روز دوّم ماه محرّم سال ۶۱ هجری، روز ورود اباعبدالله علیه السّلام و اهل بیت و اصحاب کرام آن بزرگوار به کربلا بود. ▪️بنا به روایاتی که وجود دارد حضرت اباعبدالله الحسین علیه السّلام این موضوع را که شهادت‌گاه آن حضرت کربلا خواهد بود، از قبل در مکّه اعلام کردند. ▪️حضرت در یک سخنرانی در مکّه فرمودند: ▪️گویا می‌بینم که این‌ گرگ‌ها و حیوانات درندۀ بیابان، بین نواویس و کربلا مرا تکّه تکّه می‌کنند. ▪️(کربلا دهی بوده و نواویس هم ظاهراً قبوری بوده مورد احترام مسیحیان، که دشت کربلا بین این دو منطقه واقع است) ▪️فرمودند: گویا می‌بینم که این حیوانات درندۀ بیابانی بین نواویس و کربلا بدن مرا تکّه تکّه می‌کنند و شکنبه‌های خودشان را از قطعات بدن من پر می‌کنند؛ انبان تهی خودشان را که گرسنه‌اند از قطعات بدنم پر می‌کنند. ▪️بعد فرمودند : هَیچ مفرّی نیست از آن سرنوشتی که قلم مشیّت آن را رقم زده؛ هیچ راه گریزی وجود ندارد؛ این اتّفاق واقع خواهد شد. ▪️طبیعتاً مقصود از این گرگ‌های درنده همین سپاهیان عمرسعدند که پیکر مطهّر اباعبدالله علیه السّلام را آنطور مورد حمله قرار دادند..... @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️عاشورا، روز تجلّی خدا (بخش دوم)◾️ ▪️گفتیم به تعبیر عارف بالله، حاج آقای دولابی، روز عاشورا روز ظهور لا الـٰه الّا الله است، و برای آن چند وجه بیان کردیم. وجه دیگر، این است: عبد تا وقتی توان و رمقی دارد، در مسیر عبودیّت و بندگی، خودش تلاش و تقلاّ می‌کند؛ امّا وقتی تمام آنچه را داشت، هزینه کرد، خدا دست به کار می‌شود. به تعبیر این شعر:  بارالها این سرم، این پیکرم این علمدار رشید، این اکبرم ▪️همه را داد و هیچ‌چیز باقی نگذاشت؛ همه را باخت؛ دست‌هایش را هم خوب تکاند؛ یعنی هیچ‌چیز دیگر کف دستم نماند. خدایا همه را دادم! وقتی همه را داد، هرچه در توان داشت، کرد و تمام شد، از آن به بعد چه کسی کار می‌کند، غیر از خدا؟! ▪️لذا تا ظهر عاشورا اصحاب اباعبدالله‌الحسین علیه‌السّلام هر هنری داشتند در مسیر عشق‌بازی در محضر معشوق، به کار بستند؛ هر چه داشتند کردند؛ هر چه داشتند دادند؛ از ظهر عاشورا دیگر چیزی نماند؛ کسی نماند؛ کارگردان صحنه از این پس خود خداست. لذا تا مرحله‌ی موت، سالک فاعل است؛ ولی وقتی به موت نائل شد، دیگر کسی نیست کاری بکند؛ جز خدا. لذا فعلی که از این سالک سر می‌زند، دیگر فعل او نیست؛ فعل خداست؛ دستش یدالله است؛ زبانش لسان‌الله است؛ چشمش عین‌الله؛ و گوشش سمع‌الله است. فقط ظهور خداست. تا ظهر عاشورا همان دادن‌ها بود. ▪️لذا در سلوک می‌گوییم سالک تا جایی که رمق دارد باید هزینه کند؛ مجاهدت کند؛ عبادت کند؛ در مسیر تزکیه و تهذیب نفس تلاش کند. تا آنجا که در توانش هست، بکوشد. یک سر سوزن هم جا نگذارد. کسی عرفان‌بافی نکند که بله، ما که می‌دانیم از توان ما چیزی برنمی‌آید، پس چرا بیهوده توانمان را خرج کنیم؟! خیر! این راه نیست؛ تنبلی است! این سلوک نیست؛ تن‌پروری است! سلوک آن هنگامی است که هرچه داشتی هزینه کردی و با همه‌ی وجود دست خالی شدی؛ هر هنری داشتی در مسیر عبودیّت و بندگی به کار بستی و یک سرباز هم برایت نماند؛ حتّی علی‌اصغر شش‌ماهه! هیچ نماند؛ همه را دادی! آن موقع است که خدا به میدان می‌آید. گفت: هله عاشقان بشارت که نماند این جدایی برسد زمان وصل و بکند خدا خدایی ▪️وقتی همه را دادی، آنگاه خدا می‌آید. خدا ولایت تو را در دست می‌گیرد؛ خدا کارگردان صحنه می‌شود. دیگر تو نیستی. لذا تا ظهر عاشورا کار عبد است و از ظهر به بعد، کار خداست. @mohamad_hosein_tabatabaei

▪️شخصی در مکاشفه دید امام حسین علیه السلام مشغول جمع کردن خارهای بیابان هستند. از ایشان می‌پرسند شما چه می‌کنید؟ ▪️می‌فرمایند: راه سالکان خدا را هموار می‌کنم. #سیدهاشم_حداد @mohamad_hosein_tabatabaei

☑️روز سوّم ماه محرّم و مراقبۀ آن ▪️روز سوّم ماه محرّم بنابر آنچه در روایات آمده، روزی است که حضرت یوسف سلام الله علیه از زندانی که به جرم پاکدامنی و عفاف به آن زندان محکوم شده بود، آزاد شد. بنابراین روز آزادی است. ▪️ان‌شاءالله آن یوسف درون ما هم، آن حقیقت باطنی ما هم، که در زندان شهوت و غضب، در زندان وهم و خیال، در زندان نفس و شیطان و هوی و دنیا اسیر است، از این زندان آزاد شود. ▪️به شکرانۀ این نعمت آزادیِ پیامبر خدا، از زندانِ ملحدان و کافران و مشرکان و بت‌پرستان و دنیاپرستان و هوس پرستان، روزه این روز مستحب است. ▪️پیش‌تر گفتیم که روزۀ دهۀ اوّل محرّم و حتّی بنا به برخی روایات روزۀ تمام ماه محرّم مستحب است، البته به جز روز عاشورا و یا بر اساس برخی روایات روز تاسوعا. ▪️چرا که بنی امیّه به شکرانۀ پیروزی بر اباعبدالله الحسین علیه السّلام، روز عاشورا یا روز تاسوعا و عاشورا هر دو روز را روزه می‌گرفتند. پس بهتر است این دو روز یا لااقل روز عاشورا را روزه نگرفت، ولی از خوردن و آشامیدن امساک کرد تا زمان عصر، و آنگاه چیزی میل کرد که روزه نباشد. ▪️روزۀ این روز آثار بسیار ارزشمندی هم دارد، بنا بر آنچه که در روایات آمده است، کسی که این روز را روزه بگیرد، خداوند کارهای دشوار و مشکل را بر او آسان می‌کند و اگر گرفتار اندوه و غم باشد، خدا غم و حزن او را بر طرف می‌کند و بنابر حدیث منسوب به پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم، کسی که این روز را روزه بدارد، خدای متعال دعای او را مستجاب می‌کند. ◾️استاد مهدی طیّب ، ۸۹/۰۹/۱۸◾️ #مراقبات_ماه_محرم @mohamad_hosein_tabatabaei

‍ ◾️جامۀ سیاه پوشیدن در عزای حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام◾️ ▪️«جامۀ سياه پوشیدن در عزا، سنّتی از صدر اسلام و رنگ سیاه، رنگ عزا و ماتم بوده است + شواهد تاریخی» . ▪️«ائمّه و اهل بيت علیهم السّلام در مصائب جامۀ سیاه می‌پوشيدند + شواهد تاریخی» ▪️«فتوای فقهای بزرگ شيعه بر عدم كراهت و رجحان جامۀ سياه پوشيدن بـر مصائب اهل بيت علیهم‌السّلام، خصوصاً مصائب اباعبدالله الحسين علیه السّلام» ▪️«كتاب‌ها و تألیفات علمای شيعه در بحث استحباب سياه پوشيدن در مصائب ائمّه علیهم السّلام و به طور خاص اباعبدالله الحسين علیه السّلام» ▪️«مكروه بودن و نهی از پوشیدن جامۀ سياه ناظر بر مقطع خاص حکومت بنی عبّاس بوده است که لباس سیاه را لباس متحدالشکل خود قرار داده بودند» ..‌.... «استاد مهدی طیّب» @mohamad_hosein_tabatabaei

▪️سر مبارک مولای ما ۷۲ جلوه داشته و هرجا چیزی گفته است و یا آیاتی خوانده. این سَر که ولایت است در دو جا تجلی به ذات کرد؛ یک جا برای حضرت رقیه و جایی برای حضرت زینب سلام الله علیهما که به تجلی این سَر، این دو نفر به آن کمال ممکنه‌ی خودشان رسیدند. در اینجا حضرت زینب به آن نگاه ولایی که داشت از سر اباعبدالله که مظهر ولایت است همین را می‌خواهد. می‌گوید که: یَا أَخِی فَاطِمَة الصَّغِیرَة کَلِّمْهَا فَقَدْ کَادَ قَلَبُهَا أَنْ یَذُوبَا ▪️ای برادر من، با دختر سه ساله‌ات صحبت کن، عن قریب است که قلبش از فراق تو ذوب شود... #ح_م #مصارع_عشاق

◾️ّآیا امام حسین علیه‌السّلام از آغاز مي‌دانستند به شهادت مي‌رسند؟◾️ (بخش اوّل) ▪️شبهه‌ای است که حدود پنجاه سال قبل مطرح شد و پاسخش داده شد و کنار گذاشته شد؛ ولی اخیراً دوباره در بعضی از مجامع به‌اصطلاح روشنفکری دینی مطرح شده است. ▪️به‌عنوان پاسخ به این بحث مطالبی را مطرح می‌کنیم تا اگر خوانندگان عزیز در جریان ارتباطات اجتماعیشان با چنین بحثی روبه‌رو شدند، پاسخ منظّمی در ذهنشان داشته باشند. البتّه در سده‌های گذشته هم این بحث طرفدارانی داشته و مطرح می‌شده؛ امّا در سده‌ی اخیر حدود پنجاه سال قبل، کتابی به‌نام شهید جاوید، توسّط یک روحانی نجف‌آبادی منتشر شد و این نظریّه را دوباره مطرح کرد. ▪️همان موقع سروصدای زیادی به پا شد و کتاب‌های متعدّدی در ردّ کتاب شهید جاوید نوشتند و پاسخ آن را دادند. منتها علّت اینکه الآن می‌خواهیم به آن بپردازیم این است که دوباره افرادی این بحث را از زیر خاک بیرون آورده و زنده‌اش کرده‌اند. ▪️شبهه‌ای که مطرح شده این است که در ماجرای عاشورا، حرکت امام حسین علیه‌السّلام از مدینه به مکّه و از مکّه به کربلا اینگونه نبود که می‌دانستند شهید می‌شوند. خیر، حضرت با نامه‌هایی که از مردم کوفه به ایشان رسیده بود، گمان کرده بودند مردم کوفه به‌راستی ایشان را حمایت می‌کنند و ایشان به کوفه می‌روند و حکومت مقتدری تشکیل می‌دهند و در موضعِ حاکمیّت قرار می‌گیرند. امام نمی‌دانستند کشته می‌شوند. گمان می‌کردند پیروز می‌شوند و به حکومت می‌رسند. ▪️تعبیر خود نویسنده این است که اعتقاد به اینکه امام حسین علیه‌السّلام می‌دانستند کشته می‌شوند و با علم به آن به کربلا رفتند، سبب می‌شود که نه‌تنها امام حسین علیه‌السّلام از امامت عزل شوند و صلاحیّت امامت را نداشته باشند، حتّی به‌عنوان یک امام جماعت هم نشود به ایشان اقتدا کرد. چرا؟ چون این انسان با دست خودش، خود را به هلاکت انداخته است؛ در حالی که قرآن می‌فرماید: لاتُلْقُوا بِاَيْدِيكُمْ اِلَی التَّهْلُكَةِ: خود را با دست خود به هلاكت نیندازید. ▪️اگر امام حسین علیه‌السّلام می‌دانستند کشته می‌شوند و به کربلا رفتند، با دست خودشان، خودشان را به هلاکت انداخته‌اند و این کار، خلاف شرع است و کسی که این کار خلاف شرع را مرتکب شود، نه‌تنها امام معصوم نیست؛ حتّی امام عادلی هم که بشود در نماز جماعت به ایشان اقتدا کرد، نیست و از عدالت خارج است! و چون یقیناً امام حسین علیه‌السّلام، امام معصوم بوده‌اند، بنابراین لازمه‌ی عصمتشان این است که از شهادتشان بی‌خبر بوده باشند. حضرت به گمان اینکه مردم کوفه از ایشان استقبال می‌کنند و ایشان به حکومت می‌رسند، رفتند؛ امّا بعد از اینکه به کوفه رسیدند، مردم کوفه به ایشان خیانت و جفا کردند و بعد هم ایشان را به شهادت رساندند. این طرح مسأله است. #شهادت_امام_حسين عليه السلام #استاد_مهدي_طيّب ادامه دارد.... @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️آیا امام حسین علیه‌السّلام از آغاز  می‌دانستند به شهادت می‌رسند؟◾️ (بخش دوم) ⁉️ ▪️گفتیم با توجّه به شبهاتی که در مجامع روشنفکری دینی مطرح شده است، می‌خواهیم به این پرسش پاسخ بدهیم که امام حسین علیه‌السّلام می‌دانستند شهید می‌شوند یا نه؛ و اگر می‌دانستند، با علم به این قضیّه، شرعاً جایز بود بروند خود را به کشتن دهند و زن و بچّه‌شان نیز به اسارت بیفتند. پاسخ این سؤال به مباحث متعدّدی مربوط می‌شود. 1️⃣ ▪️سه انگیزه برای حرکت اباعبدالله‌الحسین علیه‌السّلام مطرح شده است. گروهی معتقدند فشاری که حکومت یزید برای بیعت گرفتن از امام حسین علیه‌السّلام آورد و امام حسین علیه‌السّلام نمی‌خواستند با یزید بیعت کنند، سبب شد که از مدینه به مکّه و از آنجا به عراق فرار کنند و بالاخره سپاهیان یزید ایشان را در کربلا گیر انداختند و کشتند. پس از نظر این گروه، علّت حرکت امام حسین علیه‌السّلام فرار از بیعت با یزید بود و اگر حکومت یزید از ایشان تقاضای بیعت نکرده بود و ایشان را راحت گذاشته بود، ایشان کاری به کار دستگاه یزید نداشتند! ایشان مسجدشان را می‌رفتند؛ نمازشان را می‌خواندند؛ قرآنشان را می‌خواندند؛ ذکرشان را می‌گفتند؛ عبادتشان را می‌کردند و کاری به کار دستگاه یزیدی نداشتند. پس این یک انگیزه که گروهی طرفدار آن هستند. 2️⃣ ▪️گروه دوم معتقدند انگیزه‌ی حرکت امام حسین علیه‌السّلام دعوت کوفیان بود. هزاران نفر از کوفه، به امام حسین علیه‌السّلام نامه نوشتند و از ایشان برای امامت و رهبری و حاکمیّت و امارت و ولایت خودشان دعوت کردند. و چون مردم از امام حسین علیه‌السّلام خواستند، حجّت بر ایشان تمام شد و شرعاً وظیفه‌شان بود که دعوت آنان را لبّیک گویند و به کوفه بروند. حال، اینکه کوفیان جفا کردند، بحث علی‌حده‌ای است؛ ولی وقتی با اعلام حمایت مردم، حجّت بر امام معصوم تمام می‌شود، وظیفه‌ی امام این است که زمام امور را به دست گیرد. بر امام حسین علیه‌السّلام هم حجّت تمام شده بود؛ چون مردم اعلام پذیرش و آمادگی کردند؛ لذا باید می‌رفتند. پس دومین انگیزه‌ای که مطرح می‌کنند، دعوت کوفیان و اتمام حجّت بر حضرت است. و لذا به این لحاظ حضرت از مدینه به مکّه رفتند و از مکّه نیز به قصد کوفه خارج شدند؛ ولی به کوفه نرسیدند و در کربلا به شهادت رسیدند. 3️⃣▪️سومین انگیزه‌ای که برای حرکت امام حسین علیه‌السّلام مطرح است، این است که امام حسین علیه‌السّلام انفعالی عمل نکردند که یا در برابر فشار حکومت منفعل باشند که بیعت کن، یا در برابر دعوت‌نامه‌های کوفیان منفعل باشند؛ بلکه امام فعّال وارد میدان شدند و پیشگام بودند؛ دنباله‌رو یک پدیده نبودند. امام یک حرکت ابتدایی داشتند، نه انفعالی. امام وقتی حکومت فاسد یزید را می‌بینند، حکومتی که منکر وحی و خدا و دین است، حکومت ستمگر و جائر، حکومتی که حلال خدا را حرام می‌شمارد، حرام خدا را حلال می‌شمارد، حقوق مردم را تضییع می‌کند، سمبل و اسطوره‌ی فسق و فجور و فساد و فحشاست و بی‌پرده و علنی، وحی و اسلام و دین خدا را انکار می‌کند، قیام در برابر این حکومت و بازگرداندن مسیر حکومت اسلامی به همان سیره‌ی جدّ بزرگوارشان پیامبراکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله و پدر بزرگوارشان امیرالمؤمنین علیه‌السّلام را تکلیف خود می‌دانند. این قیامی در مسیر امر به معروف و نهی از منکر است؛ جهادی در برابر یک حکومت طاغوتی و فاسد، برای مبارزه‌ی با او و از پا درآوردن اوست. ▪️این سه انگیزه برای قیام حضرت مطرح است. در شماره‌های آینده‌ی این نوشتار، این سه انگیزه را تحلیل خواهیم کرد. #شهادت_امام_حسين عليه السّلام @mohamad_hosein_tabatabaei

▪️به‌مثل اگر مانند قرآن، کتابی درباره "شهادت" نازل شود سوره فاتحه آن، شهادتِ جناب سیدالشهدا (علیه السلام) است. #علامه_حسن‌زاده_آملی @mohamad_hosein_tabatabaei

▪️شبی او [امام محمد باقر] را کسی گفت: یا سیدی چند گریی؟! ▪️گفت: ای دوست یعقوب را یک یوسفی گم شده چنان بگریست که چشم‌هایش سپید شد. من ده کس از اجداد خود یعنی حسین (علیه السلام) و قبیله او را در کربلا گم کرده‌ام، کم از آن کی در فراق ایشان دیده‌ها سپید کنم. #عطار_نیشابوری (تذکرة ﺍﻷﻭﻟﯿﺎﺀ، ذکر امام محمد باقر) #گریه_بر_حسین @mohamad_hosein_tabatabaei