□○" غم عشق "○□ ○غمم غم بی و غمخوار دلم غم ○غمم همصحبت و همراز و همدم ○غمم نهله که مو تنها نشینم ○مریزا، بارک الله، مرحبا غم #باباطاهر ○غم عشق که طاهر را بیابان پرور کرده است اژدهایی است که همه غم های دروغین و سحرآسای فرعونِ نفس را فرو می بلعد، یا شرابی است آنچنان تلخ که جمله تلخی های جهان را فرو می شوید یا دردی است چندان عظیم که همه دردها را به فراموشی می سپارد یا آتشی است که هفت دوزخ رنج و محنت را در خود می سوزاند یا طوفان عالمگیری است که همه اندیشه های جانفرسا و بافته های کارخانه عقل عافیت اندیش را در خود غرق می کند و آنگاه کشتی عاشق را آرام به ساحل امن می نشاند: ○غم عشق آمد و غم های دگر پاک ببرد ○سوزنی باید کز پای برآرد خاری #سعدی ○بدین تعبیرات غم عشق یا درد عشق تنها غمخوار آدمی است که غمهای او را می خورد و محو می کند و تنها مونس و همراز و همدم است از آنکه بی غم عشق آدمی به خود اشتغال دارد و تنهاست و این تنهایی خود عین وحشت و اضطراب است. از این روست که طاهر و همه عارفان هزار آفرین و مرحبا بر غم عشق می فرستند که نمی گذارد دمی تنها مانند و به وحشت نفس و اضطراب عالم کثرت گرفتار آیند. ○این غم عزیز و الم لذیذ که عطّار برای نیل به آن دست به دعا برداشته و می گوید: ○ذرّه ای دردم ده ای درمان من ○زآنکه بی دردت بمیرد جان من □○برگرفته از پیشگفتار کتاب " ترانه های باباطاهر عریان " به قلم حسین الهی قمشه ای○□ #یاعلی @mohamad_hosein_tabatabaei

■●" رقص عشق "●■ ■خوشنویسی را می توان " رقص کمیات متصل قارالذات " نامید و چنانچه در سماع درویشان خرقه از تن می رقصد و تن از جان و جان از جانان، در سماع قلم نیز قلم از دست می چرخد و دست از بازو و بازو از سر و سر از دل و دل از دلدار و کاغذ ایستگاه نهایی حرکتی است که از جاذبه دل در کرشمه دلبری آغاز شده است. ■در کار خوشنویسی نیز مانند دیگر هنرها سر و دست و دل سه یار یکدیگرند، اما هنر را نخست دل آغاز می کند که همه فتنه ها از اوست و همه از دست او فریاد و فغان کنند و نوای دل ای دل سر دهند: ●مگر شیر و پلنگی ای دل، ای دل ●به مو دائم به جنگی ای دل، ای دل ●اگر دستم فتی خونت بریزم ●بوینم تا چه رنگی ای دل، ای دل #باباطاهر ■●برگرفته از کتاب " مقالات " نوشته و خوشنویسی: حسین الهی قمشه ای●■ ●متن خوشنویسی: خوی من با خوی تو آمیخته● @mohamad_hosein_tabatabaei