□●استاد علی صفایی حائری●□ #بی_نیازمطلق □●راسل جمله ای دارد که قبل از او آخوندزاده هم مطرح می کند. او می گوید: از آنجا که ما و شما در یک جایی می ایستیم و وقتی می گوییم: هستی را چه کسی آفریده است؟ می گویند: خدا. می گوییم: خدا را که آفریده است؟ می گویند: هیچ کس، پس چرا در همین هستی توقف نمی کنند؟! یک قدم بر می دارند و می ایستند؟! از همان اول توقف کنند و بگویند که هستی را هیچ کس نیافریده است. دیگر چه ضرورتی دارد که یک قدم بر دارند و بایستند؟! از اول سر جایشان توقف کنند. □●جوابش این است که ما باید در جایی توقف کنیم که زیر پا و جای پای محکمی داشته باشیم. باید در جایی بایستیم که لیز نخوریم و زمین نیفتیم. هستی سرشار از نیازهاست و ما نمی توانیم در آنجا توقف کنیم؛ نه در انرژی، نه در اتم و نه در قانون های حاکم بر اینها. اینها همه نیازمندند و نیاز همه ی اینها تامین شده است بنابراین همه ی اینها بی نیاز کننده ای بیرون از خودشان و محیط بر آنها را نشان می دهند. □●پس این هستی، نیازمند است بی نیاز کننده ای می خواهد و این بی نیاز کننده، خودِ هستی نمی تواند باشد؛ چون هیچ چیز (نیازمندی) نمی تواند خودش را بی نیاز کند. باید پیش از اینکه ادامه پیدا کند و شروع بشود، نیازهایش را تامین کنند. منی که نیاز به آب و هوا و زمین و آسمان دارم، باید اینها قبل از من تهیه شده باشند تا بتوانم شروع کنم و ادامه بدهم. □●و وقتی که هستی شروع شده و ادامه داده شده و نیازهایش تامین شده است، این بی نیازکننده ای را نشان میدهد که بیرون از آن است. با چه خصوصیاتی؟..... #یاعلی □●حیات برتر؛ ص ۳۵و۳۶●□ @mohamad_hosein_tabatabaei